مروری بر منابع و میزان مصرف آب در کشورهای مختلف جهان + اینفوگرافیک

همانطور که جمعیت جهان و نیازهای کشاورزی آن افزایش یافته، تقاضا برای آب نیز افزایش یافته است. یک قرن پیش، مصرف آب شیرین شش برابر کمتر از دوران مدرن بود. این افزایش تقاضا، منجر به افزایش فشار بر منابع آب شیرین و تخلیه بیشتر مخازن شده است. اینفوگرافیک زیر مقدار آب مصرفی از هر دو منبع آب زیرزمینی و آب شیرین را برای مصارف کشاورزی، صنعتی یا خانگی را نشان می دهد.

چقدر آب داریم؟
بسیاری از مردم می دانند که بیش از ۷۰ درصد از سطح زمین را آب تشکیل می دهد؛ یعنی ۳۲۶ میلیون تریلیون گالن آب. با این حال بشریت هنوز با ذخایر محدودی مواجه است. چرا اینطور است؟

به این دلیل که ۹۷ درصد این آب، شور و نامناسب برای مصرف است. از ۳ درصد باقیمانده آب شیرین، حدود دو سوم به شکل برف، یخچال‌های طبیعی و کلاهک‌های یخی قطبی محبوس شده‌اند. در همین حال، کمتر از یک سوم آب شیرین در منابع آب زیرزمینی که به سرعت در حال کاهش است یافت می شود. یعنی تنها ۱ درصد از آب شیرین جهان را به عنوان منابع حاصل از بارندگی و همچنین مخازن آب شیرین از جمله رودخانه ها و دریاچه ها باقی می گذارد.

سرانه برداشت آب

هر نگاهی به نقشه جهانی رودخانه ها و دریاچه ها نشان می دهد که توزیع آب شیرین در مناطق مختلف جهان بسیار نابرابر است. با این حال کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به طور یکسان به آب زیادی برای استفاده تجاری و شخصی نیاز دارند. استفاده از کشاورزی به تنهایی ۷۰ درصد از آب شیرین موجود در جهان را تشکیل می دهد.

در زیر می‌توان مشاهده کرد که برداشت سرانه آب طی دهه‌های گذشته با استفاده از آخرین داده‌های موجود از هر یک، چگونه رشد کرده است.

بسیاری از کشورهایی که بیشترین برداشت سرانه آب را دارند در بیابان‌های خشک آسیای مرکزی قرار دارند، از جمله ترکمنستان که با برداشت سالانه ۵,۷۵۳ مترمکعب آب برای هر نفر در سال ۲۰۰۵ در رتبه اول قرار دارد.

برای کشورهای در حال توسعه با مصرف آب بالا، از ترکمنستان تا گویان، بیشتر برداشت آب آنها برای کشاورزی است. به عنوان مثال، تخمین زده می شود که ۹۵ درصد از آب موجود در ترکمنستان صرف کشاورزی می شود.

کشورهای توسعه یافته ای مانند فنلاند، نیوزلند و ایالات متحده نیز تن ها آب را با بیش از ۱,۰۰۰ متر مکعب سالانه برای هر نفر برداشت می کنند، اما کاربرد آنها به طور قابل توجهی متفاوت است. به عنوان مثال، در ایالات متحده، ۴۱ درصد از برداشت آب در سال ۲۰۱۵ صرف تولید برق ترموالکتریک شد، در حالی که ۳۷ درصد به آبیاری و دامپروری اختصاص داشت. از سوی دیگر، برای فنلاند، ۸۰ درصد آب برای تولیدات صنعتی مصرف می‌شد.

در این میان، بیشتر کشورهایی که سرانه برداشت آب کمتری دارند، در آفریقا متمرکز شده‌اند. آنها شامل کشورهای بسیار پرجمعیتی مانند نیجریه و کنیا می شوند که هر دو به ترتیب در سال های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۰ حدود ۷۵ متر مکعب آب برای هر نفر برداشت کردند. این موضوع دسترسی به آب و مسائل زیرساختی این قاره را نیز برجسته می کند.

شکاف نابرابری آب

در طول سال ها، ابتکارات مختلفی برای کاهش شکاف نابرابری آب در جهان پدیدار شده است. تلاش‌ها شامل ترویج شیوه‌های صرفه‌جویی در آب، سرمایه‌گذاری در سیستم‌های آبیاری کارآمد و تقویت زیرساخت‌های آب در مناطقی است که بیشتر تحت تأثیر کمبود قرار دارند. برخی از کشورهای دارای آب و هوای خشک با دسترسی به ساحل، مانند عربستان سعودی، نیز آب شور اقیانوس ها را از طریق کارخانه های نمک زدایی، به آب شیرین تبدیل می کنند.