همه ی آدم ها در واقعیت شبیه عکس شان نیستند و آن هایی که تجربه ی دوستی های اینترنتی را داشته اند احتمالاً بیشتر با این حقیقت رو به رو شده اند. این امر ارتباطی به دستکاری تصاویر با فتوشاپ و فیلترهای برنامه های ویرایش عکس ندارد، بلکه عوامل دیگری هستند که بر روی تصور ما از چهره ی خودمان و چیزی که دیگران از ما می بینند تأثیر می گذارند.
۱- آینه ها انعکاس درستی از ما نمی دهند
وقتی به یک آینه نگاه می کنیم، کسی را نمی بینیم که دیگران می بینند، چون انعکاس ما در آینه توسط مغز ما معکوس می شود. اگر دست چپ مان را بالا آوریم، شخص درون آینه دست راستش را بلند می کند. از فرق موهایمان گرفته تا نحوه ی خندیدن مان، چهره ی ما متقارن نیست. تصویری که ما هنگام تماشای خودمان در آینه می بینیم آن چهره ای نیست که به دنیا نشان می دهیم، چپ و راست آن معکوس است.
۲- فیلترها و زاویه ی عکاسی می توانند چهره ی ما را متفاوت نشان دهند
عکاسان باتجربه می گویند دوربین ها تصویر متفاوتی از ظاهر ما ثبت می کنند و آن را به شکلی بهتر و بدتر از آنچه که واقعاً هست نشان می دهند (مانند زمانی که سلفی می گیریم). جالب است که ذهن ما مانند فتوشاپ عمل می کند. چشمان ما (به کمک مغز مان) به طور خودکار با تاریکی و روشنایی سازگار می شود.
دوربین های ما اما این قابلیت را ندارند چون می توانند به گونه ای تنظیم شوند که بر روی سایه ها یا نواحی روشن تر فوکوس کنند، اما هرگز قادر نیستند همزمان بر روی هر دو فوکوس داشته باشند. به همین دلیل است که دوربین ها هرگز نمی توانند ظاهر واقعی ما را «ببینند» و آن را به همان شکلی که در نگاه دیگران است نشان دهند.
چشم های ما هنگام نگاه کردن به یک شخص در زندگی واقعی، جزئیات غیر ضرور را «حذف می کنند» و به همین دلیل است که اطرافیان مان ما را با جزئیات بیشتری می بینند، اما تصویر ما در یک عکس به دلیل جزئیاتی که در آن عکس وجود دارد دستخوش تغییر می شود. و به دلیل همین جزئیات، عکس های ما ممکن است غیر جذاب به نظر برسند، حتی اگر در واقعیت زیبا باشیم.
۳- به نوع نگاه ما به خودمان هم بستگی دارد
پژوهشی نشان داد افرادی که از جذابیت ظاهری برخوردار نبود، جذابیت خود را در مقایسه با دیگر دست بالا می گرفتند. روی دیگر این سکه این است که افراد جذب معمولاً از جذابیت ظاهری خود بی خبرند و آن را دست کم می گیرند.
یک حقیقت دیگر این است که افرادی که از جذابیت ظاهری برخوردارند، خودشان را با دیگر افراد جذاب مقایسه می کنند و افرادی که فاقد جذابیت ظاهری هستند اعتماد به نفس شان را از مقایسه ی خود با دیگر افراد غیر جذاب می گیرند. بنابراین تصور ما از خودمان ممکن است به دلیل شکل مقایسه ای که از ظاهر خودمان با اطرافیان مان داریم، تحت تأثیر آن ها باشد.
۴- مقایسه ی منصفانه ای از خودمان نداریم
گرچه مقایسه کردن خودمان با دیگران ممکن است در برخی موارد باعث بالا رفتن اعتماد به نفس و انگیزه شود، اما گاهی هم کمک کننده نیست. مقایسه کردن خود به این معنی است ما با ناامنی های روانی ای درگیر هستیم که می توانند تصور متفاوتی از ظاهر یا زندگی مان به ما دهند.
۵- ترس می تواند برداشت ما را تحت تأثیر قرار دهد
ترس می تواند بر روی برداشت ما تأثیر بگذارد. اضطراب می تواند ناامنی های روانی ما را هدف قرار دهد و آن ها را تشدید کند. برای مثال، اگر با وجود جوانی، از ظاهر شدن چین و چروک روی صورت تان ترس داشته باشید، احتمالاً هنگام نگاه کردن به خود در آینه متوجه آن ها خواهید شد.
۶- تغییرات سبک زندگی مان می تواند نگاه ما به خودمان را عوض کند
نوسانات خلقی، کمبود خواب، نوسانات هورمونی، تغذیه ی نامناسب و دیگر تغییرات و مشکلات روانی و فیزیکی ممکن است بر روی تصوری که از خودمان داریم تأثیر بگذارند. مثلاً وقت هایی که احساس خستگی می کنید احتمالاً لبخند نمی زنید و این به معنای فقدان شوق در شما است. به همین دلیل، از آنجایی که آدم ها مانند آینه هستند و همان چیزی که ما از خود بروز می دهیم را بازتاب می دهند، ما با همان تصویری که از خودمان داریم شناخته نمی شویم.
بدون نظر