از ادی گررو تا کریس بنوا؛ چرا بسیاری از قهرمانان کشتی کج حرفه ای در جوانی می میرند؟

دنیای کشتی کج حرفه ای، دنیایی پر از قدرت، خشونت و سرگرمی برای مردم است. کشتی گیران دهه‌ها، هزاران نفر را در استادیوم‌ها و میلیون‌ها نفر را از طریق برنامه های تلویزیونی در سراسر جهان، به وجد آورده‌اند. اما، زندگی به عنوان یک کشتی گیر در سطح حرفه ای کشتی کج، جنبه دلخراشی هم دارد. در حالی که افرادی مانند جان سینا، دواین جانسون، هالک هوگان و استیو آستین، زندگی‌ خوبی دارند، اما کشتی گیران حرفه ای هم هستند که در سن کم به دلیل مشکلات سلامتی از دنیا رفته‌اند. خودکشی، عارضه های قلبی یا مسائل مربوط به سوء مصرف مواد، باعث مرگ بسیاری از این ستاره های مورد علاقه و توجه مردم شده است.

شاید مشهورترین مرگ زودهنگام در بین تمام کشتی گیران حرفه ای، مرگ ادی گررو (Eddie Guerrero) باشد که در ۱۳ نوامبر ۲۰۰۵ در سن ۳۸ سالگی به دلیل نارسایی حاد قلبی ناشی از بیماری قلبی عروقی تصلب شرایین درگذشت.

نام برجسته دیگر این لیست، آندره د جاینت (Andre the Giant) است که در سن ۴۶ سالگی دچار نارسایی احتقانی قلب شد.

نمونه های بی شماری از کشتی گیران مشهوری وجود دارد که در دهه های ۳۰، ۴۰ و ۵۰ سالگی خود، جان خود را از دست داده اند. دلایل مرگ هر یک از آنها به طور قابل درک متفاوت است و البته، در برخی موارد، ارتباطی با کشتی کج ندارد.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۴ که توسط دانشگاه میشیگان شرقی انجام شد، دلایل مرگ کسانی که بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۲۰۱۱ کشتی می‌گرفتند را تجزیه و تحلیل کرد. نتایج این مطالعه نشان داد مرگ‌های ناشی از مصرف بیش از حد مواد مخدر ۱۲۲.۷ برابر و به طور مشابه، مرگ ناشی از عوارض قلبی عروقی ۱۵.۱ برابر بیشتر از میانگین در مردان بود.

میزان مرگ زودهنگام در دهه ۹۰ به اندازه ای شایع بود که ۱۷ کشتی گیر از ۳۶ کشتی گیر حاضر در ششمین دوره مسابقات رسلمانیا در سال ۱۹۹۰، از آن زمان درگذشته اند.

مطالعه سال ۲۰۱۴، سوء مصرف مسکن و استفاده مکرر از دارو برای کاهش درد و سوء مصرف استروئیدهای آنابولیک را با بیماری های قلبی عروقی مرتبط دانست. همه این دلایل برای دهه ها، به ویژه در دهه های ۱۹۸۰ و ۹۰، در مرگ زودهنگام کشتی گیران موثر بودند.

مارک مرو کشتی گیر سابق WWE در سال ۲۰۰۷ پس از مرگ کریس بنوا به واشنگتن پست گفت: «شما با خود درمانی دردهای خود را برطرف می کنید که ممکن است منجر به اعتیاد شود. اما این بخشی از این حرفه است چراکه اگر نتوانید رو به راه شوید، صد نفر حاضرند که جای شما را بگیرند.»

کونان کشتی‌گیر سابق WCW، TNA و AEW  گفته است که چگونه برخی کشتی گیران در سال، ۳۰۰ روز درگیر سفر و مسابقات متعدد می شوند، که هر انسانی را از پا در میاورد. او در سال ۲۰۰۷ گفت: «شما وارد چرخه‌ای می‌شوید که در آن به چیزی نیاز دارید که شما را در شب به رختخواب برساند، سپس چیزی برای بیدار کردن شما در صبح، سپس چیزی برای سرپا نگه داشتن شما در طول روز، سپس چیزی که شما را در شب آرام کند، نیاز دارید.»

کریس بنوا در ژوئن ۲۰۰۷ خودکشی کرد و همسرش نانسی و پسر هفت ساله‌شان دانیل را قبل از خودکشی، به قتل رساند. به دنبال این حادثه هولناک، آزمایشاتی بر روی بنوا توسط رئیس علوم اعصاب دانشگاه ویرجینیای غربی انجام شد. مشخص شد ضربه های مغزی بی شمار، مغز بنوا ۴۰ ساله را شبیه مغز یک بیمار ۸۵ ساله آلزایمری کرده بود.

انسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE)، یک بیماری پیشرونده مغزی است که طبق بررسی‌ها و شواهد در اثر ضربات مکرر به سر و مغز ایجاد می‌شود. بروز این بیماری در میان کشتی گیران و سایر ورزشکارانی که برخورد شدید از نزدیک دارند، نگران کننده است.

چندین کشتی گیر حرفه ای در شکایت هایی که در سال ۲۰۱۸ ارائه شده بودند، ادعا کردند که WWE نتوانسته است به اندازه کافی از آنها در برابر آسیب های مکرر سر که منجر به آسیب مغزی می شود محافظت کند، اما شکایت آنها در نهایت رد شد.

در سال ۲۰۰۶، WWE یک برنامه سلامتی برای ورزشکاران راه اندازی کرد که شامل آزمایش عملکرد قلب و عروق و مغز، علاوه بر بررسی سوء مصرف مواد و آزمایش مواد مخدر و موارد دیگر می کند.