۱۰ بدنساز نادیده گرفته شده دوران طلایی بدنسازی که شایسته‌ی تقدیرند

در بدنسازی، رقابت، یکی از بزرگترین عوامل محرک رشد است. اما اگر قهرمان برنده بتواند فیزیک خود را حفظ کند و با همان ورزشکاران دوره قبل رقابت کند، احتمال اینکه، هر سال داوران یک بدنساز جدید را انتخاب کنند، کم است. تفاوت زیادی بین بدنسازان شماره یک و شماره ۱۰ در استیج مستر المپیا وجود دارد، اما دو بدنساز برتر معمولاً بسیار به هم نزدیک هستند و تصمیم نهایی به عهده داوران است. جهان فقط برندگان را به یاد می آورد. به عنوان مثال، آرنولد شوارتزنگر، فرانکو کلمبو و لی هینی؛ مرد شماره دو معمولاً در تاریخ گم می شود و به دست فراموشی سپرده می شود. در ادامه به ۱۰ بدنساز نادیده گرفته شده دوران طلایی بدنسازی می پردازیم که نقش مهمی در تکامل و تکاپوی بدنسازی داشتند. دوران طلایی بدنسازی بیشتر از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ یا سال ۱۹۸۲، در نظر گرفته می شود.

۱۰ بدنساز نادیده گرفته شده دوران طلایی بدنسازی

اد کورنی

ادوارد چارلز کورنی در سال ۱۹۷۲ عنوان مستر یونیورس (Mr. Universe) را به دست آورد. این بومی هاوایی در هشت مسابقه مستر المپیا شرکت کرد و دو بار (۱۹۷۵ و ۱۹۷۷) دوم شد. او در سال ۱۹۷۵ در رقابت با آرنولد نایب قهرمان شد و در سال ۱۹۷۷ در رقابت با فرانک زین دوباره به نایب قهرمانی دست یافت.

کورنی یکی از بهترین پوزرهای دوران خود بود. میراث او که در سال ۲۰۱۹ در سن ۸۵ سالگی درگذشت، در آرنولد کلاسیک که دومین نمایش بزرگ بدنسازی محسوب می‌شود، زنده مانده است و هر سال جایزه بهترین پوزر به اد کورنی اهدا می‌شود.

سرژ نوبرت

یکی از مشخصه های نوبرت که با نام پلنگ سیاه یا بلک پنتر نیز شناخته می شود، شکم درشت، گرد و پر عضله اش بود. نوبرت سه بار در مسابقه مستر المپیا شرکت کرد. او مقام سوم را در المپیای ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ را به دست آورد. با این حال، بهترین نتیجه او در سال ۱۹۷۵ به دست آمد و جایگاه دوم را به خود اختصاص داد.

نوبرت در کارنامه درخشان خود پنج عنوان مهم بدنسازی را به دست آورد، از جمله مستر یونیورس ۱۹۷۶، مستر المپوس ۱۹۷۷، مستر یونیورس ۱۹۷۷ و قهرمانی جهان در سال های ۱۹۸۱ و ۱۹۸۳. نوبرت از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۵ رئیس نمایش های IFBB فرانسه و اروپا بود و انجمن جهانی بدنسازی آماتور (WABBA) را در سال ۱۹۷۵ تأسیس کرد.

آلبرت بکلس

آلبرت، یک قهرمانی در مستر یونیورس و سه برد در شب قهرمانان را به دست آورد که اکنون به عنوان نمایش حرفه ای نیویورک شناخته می شود. بکلس ۱۳ بار در مستر المپیا شرکت کرد. او در سال ۱۹۷۵، پشت سر آرنولد و کورنی مدال برنز را به دست آورد. بهترین موفقیت حرفه ای بکلس در المپیا در سال ۱۹۹۵ به دست آمد، زمانی که او به مقام نایب قهرمانی در کنار لی هینی رسید.

بکلس پس از مهاجرت از باربادوس به لندن بدنسازی را آغاز کرد. او در سال ۱۹۷۱ به IFBB پیوست و در همان سال در مجموع برنده جایزه مستر یونیورس شد. بکلس در بیش از ۱۰۰ مسابقه بدنسازی مجاز شرکت کرد که او را به یکی از فعال ترین شرکت کنندگان در تاریخ ورزش تبدیل کرد.

کن والر

کن والر در سال ۱۹۷۵ برنده جایزه مستر یونیورس شد. والر در سال ۱۹۷۶ در بخش سنگین وزن مستر المپیا قهرمان شد، در حالی که کاتز دوم شد. فرانکو کلمبو برنده نمایش کلی شد. والر سه بار دیگر در سال‌های ۱۹۷۷، ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ در مستر المپیا شرکت کرد.

دنیس تینرینو

دنیس تینرینو یکی از عضلانی ترین بدنسازان دوران طلایی بود. تینرینو چهار بار (۱۹۶۸، ۱۹۷۵، ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱) عنوان مستر یونیورس را به دست آورد. او همچنین عنوان مستر آمریکا را در سال ۱۹۷۸ و مستر یونیورس را در سال ۱۹۷۱ در رده مردان بلند قد کسب کرد. تینرینو شش بار در مستر المپیا شرکت کرد که بهترین نتیجه او در سال ۱۹۷۹ بود که در رده سنگین وزن پشت سر مایک منتزر به مدال نقره دست یافت.

تینرینو بازیگر شد و نقش اطلس را در اولین فیلم شوارتزنگر، هرکول در نیویورک (۱۹۷۰) بازی کرد. تینرینو بدون شک هیجان انگیزترین داستان زندگی را در بین هر بدنساز دارد. او به زندگی جنایی روی آورد و یکی از بزرگترین خدمات اسکورت کالیفرنیا را اداره کرد. دستگیری وی از تلویزیون زنده پخش شد. وکیل تینرینو موفق شد مجازات او را به یک سال زندان کاهش دهد. او در زندان با واعظی آشنا شد و پس از گذراندن دوران محکومیت خود به مبلغی بین المللی تبدیل شد.

تینرینو در سال ۱۹۹۰ به سرطان مبتلا شد و دو هفته به او فرصت زنده ماندن داده شد. با این حال، سرطان رو به بهبودی رفت. او با چندین حادثه تقریباً مرگبار، از جمله زنده ماندن از یک سانحه هواپیما، تصادف اتومبیل و قتل مواجه شد. تینرینو در سال ۲۰۱۰ بر اثر سرطان درگذشت.

چت یورتون

چستر یورتون تنها بدنسازی است که علاوه بر سرجیو اولیوا توانست آرنولد شوارتزنگر را در مسابقات بدنسازی شکست دهد. او در سال ۱۹۶۶ در مستر یونیورس آماتور در لندن به این شاهکار دست یافت. در همان سال او فرانک زین را شکست داد و عنوان مستر آمریکا را به دست آورد.

یورتون از طرفداران بدنسازی بدون دارو بود و به او لقب «پدر بدنسازی طبیعی» را داده اند. یورتون چند روز پس از مرگ همسرش در سال ۲۰۲۰ بر اثر حمله قلبی درگذشت.

بویر کو

بویر کو بدون شک یکی از متراکم ترین و متناسب ترین بدن های دوران طلایی بدنسازی را داشت. او شش بار در المپیا شرکت کرد. بهترین عملکرد او در المپیا، مقام دوم او پس از مایک منتزر در سال ۱۹۷۹ در بخش سبک وزن بود. کو آخرین بار در سال ۱۹۸۲، درست در انتهای دوران طلایی، روی استیج المپیا قدم گذاشت. آخرین مسابقه بدنسازی کو مستر المپیای سال ۱۹۹۵ بود که در آن به رتبه دهم دست یافت. او در مستر المپیای سال قبل مدال برنز را کسب کرده بود.

کیسی ویاتور

کیسی ویاتور در ۱۹ سالگی به جوانترین بدنساز تبدیل شد که عنوان مستر آمریکا را کسب کرده است. ویاتور در دو مسابقه مستر المپیا شرکت کرد. او در اولین حضور خود در رده چهاردهم قرار گرفت و مدال برنز را در سال ۱۹۸۲ پشت سر دیکرسون و زین به دست آورد.

دان هوورث

دان هوورث در دبیرستان در ژیمناستیک شرکت کرد و برای بهبود عملکرد خود تمرینات وزنه برداری را به رژیم خود اضافه کرد. در سال ۱۹۵۶، هوورث با استیو ریوز افسانه‌ای آشنا شد و مشتاق شد مانند او بدنساز شود.

هوورث در دهه ۱۹۶۰ شروع به رقابت کرد و به خاطر شانه های گرد و پهنش مشهور شد. او برنده چندین نمایش از جمله IFBB مستر آمریکا در سال ۱۹۶۷ شد. درست زمانی که اکثر مردم معتقد بودند که هوورث برای کارهای بزرگ در این ورزش آماده شده است، او در یک قسمت از مجموعه تلویزیونی غرب وحشی در سال ۱۹۶۸ ظاهر شد و یک سال بعد به بدنسازی رقابتی پشت کرد تا در هالیوود توفیق یابد.

دنی پادیلا

پادیلا لقب قاتل غول پیکر را برای به چالش کشیدن ورزشکاران بسیار بلندتر از خودش در دوران طلایی بدنسازی به دست آورد. پادیلا در طول دوران حرفه ای خود در پنج مسابقه مستر المپیا شرکت کرد. بهترین عملکرد او دو مقام پنجمی در المپیا ۱۹۷۹ و ۱۹۸۱ بود.

پادیلا در سال ۱۹۷۵ برنده جایزه مستر آمریکا شد. پادیلا در سال ۱۹۷۶ در مستر یونیورس توسط محمد مکاوی مصری شکست خورد. او در سال ۱۹۷۷ برنده جایزه مستر آمریکا شد و پس از آن در رده سبک وزن قهرمان مستر یونیورس شد.