برای خیلی از ما زندگی به قبل و بعد از مجموعه ی «هری پاتر» تقسیم می شود. هم کتاب ها و فیلم های این مجموعه به نقطه ی عطفی در ذهن و قلب خوانندگان و تماشاگران شان بدل شدند، نه فقط به خاطر داستان گیرایش، بلکه هم به خاطر بازیگرانی که به شخصیت های مورد علاقه شان جان بخشیدند. اما قصد نداریم درباره ی استعدادهای جوان فیلم های «هری پاتر» صحبت کنیم. می خواهیم از بازیگران بزرگسال این مجموعه بگوییم که نقش استادان، شخصیت های شرور و والدین را در آن ایفا کردند. همگی آن ها کارنامه ی چشمگیری در بازیگری دارند و می خواهیم نگاهی به دوران جوانی شان داشته باشیم.
سوروس اسنیپ: آلن ریکمن
شخصیت سوروس اسنیپ، استاد درس معجون سازی هاگوارتز، یکی از مهم ترین نقش های کارنامه ی بازیگری آلن ریکمن بود. اسنیپ شخصیت شروری ترسناک اما در عین حال، محبوب بود و به طور حتم، ریکمن برای این نقش عالی بود. جی. کی. رولینگ بعد از آن توانست ریکمن را راضی به بازی در این نقش کند که رازی را درباره ی این شخصیت برای او فاش کرد.
آلبوس دامبلدور: مایکل گمبون
بعد از درگذشت ریچارد هریس، اولین بازیگری که در ۲ فیلم اول «هری پاتر» به شخصیت آلبوس دامبلدور جان بخشید، مایکل گمبون جایگزین او شد و تا آخرین فیلم این مجموعه عهده دار نقش مدیر هاگوارتز بود. به گفته ی گمبون، او کتاب های «هری پاتر» را پیش از برعهده گرفتن این نقش نخوانده بود و تنها فیلمنامه را مطالعه کرده بود.
مینروا مک گونگال – مگی اسمیت
به لطف بازی در نقش این معلم و جادوگر فراموش نشدنی بود که مخاطبان جوان سینما با این بازیگر بااستعداد آشنا شدند. مگی اسمیت بازیگری موفق با سابقه ی ۶۰ سال فعالیت حرفه ای است که در فیلم های عالی ای نقش آفرینی کرده و جوایز متعددی نیز دریافت کرده است.
لرد ولدمورت: رالف فاینس
رالف فاینس توانست نقش شرورترین شرورترین ها را ایفا کند. او در پشت آن همه گریم و جلوه های ویژه قابل شناسایی نبود. این بازیگر سابقه ی بازی در نقش شخصیت های شرور دیگری را هم دارد، اما ولدمورت بود که توانست ترس از تاریکی را به بسیاری از ما برگرداند.
روبیوس هاگرید: رابی کالترین
هاگرید، غول مهربان، یکی از برجسته ترین نقش های کارنامه ی بازیگری رابی کالترین بود، یا دست کم نقشی که توانست قلب مخاطبان کم سن و سال تر سینما را به دست آورد. جی. کی. رولینگ خود شخصاً کالترین را برای بازی در این نقش انتخاب کرد و حتی رازهایی از قصه را برایش فاش کرد.
آلبوس دامبلدور: ریچارد هریس
بازی در نقش آلبوس دامبلدور در ۲ قسمت ابتدایی مجموعه فیلم «هری پاتر» آخرین فعالیت بازیگری ریچارد هریس بود. او در سن ۷۲ سالگی بر اثر بیماری هاچکین درگذشت، یک ماه پیش از آنکه اکران فیلم دوم «هری پاتر» آغاز شود.
بلاتریکس لسترنج: هلنا بونهام کارتر
هلنا بونهام کارتر بازی بی نقصی در نقش این جادوگر دیوانه و خبیث داشت. نقش آفرینی او در مقابل دوربین می توانست نفس ها را در سینه حبس کند، درست مانند دیگر بازی هایی که بونهام کارتر چه پیش و چه پس از فیلم های «هری پاتر» داشته است.
ریموس لوپین: دیوید تیولیس
ممکن نیست بشود استاد درس دفاع در برابر جادوی سیاه که با هر ماه کامل تبدیل به گرگینه می شد را دوست نداشت. یکی از غم انگیزترین سکانس های «هری پاتر» جایی است که ریموس لوپین و همسرش به دست مرگ خوارها جان خود را از دست می دهند.
سیریوس بلک: گری اولدمن
گری اولدمن توانست خطر و گرمایی که در شخصیت سیریوس بلک وجود دارد را به شکلی بی نقص به تصویر بکشد (گرچه او همیشه در نقش های خود همینگونه بوده است).
فیلیوس فلیتویک: وارویک دیویس
وارویک دیویس تا پیش از فیلم های «هری پاتر» نقش الف و کوتوله بازی کرده بود، اما این چیزی نبود که نویسنده ی «هری پاتر» می خواست. به همین دلیل، گریمورهای «هری پاتر» به او ظاهر انسانی تری دادند. در فیلم چهارم، او در نقش رهبر اکستر مدرسه ظاهر شد، نقشی که در کتاب نبود اما ارزش اضافه کردن به فیلم را داشت.
مولی ویزلی: جولی والترز
مولی ویزلی مادر رون و ۶ بچه ی مو قرمز بازیگوش دیگر بود. جولی والترز این شخصیت را زنی شیرین و بامحبت، اما در عین حال، مصم و شجاع به تصویر کشید. بسیاری از طرفداران «هری پاتر» او را مادر مورد علاقه شان می دانند.
ورنون دورسلی: ریچارد گریفیتس
دنیا ریچارد گریفیتس را با نقش شوهر خاله ی نفرت انگیز و ماگل (مشنگ) هری پاتر می شناسد، اما او در واقع یک بازیگر تئاتر موفق بود. حتی دنیل رادکلیف در سال ۲۰۱۳ توانست بار دیگر و این بار در یک تئاتر با گریفیتس همبازی شود.
پتونیا دورسلی: فیونا شو
فیونا شو نقش خاله ی غیر قابل تحمل هری پاتر را ایفا کرد که زندگی را برای او غیرممکن ساخته بود. برخی معتقدند پتونیا به این دلیل آنقدر بدجنس بود که در اعماق وجودش دلش می خواست او هم یک جادوگر باشد. شو کارنامه ی بازیگری چشمگیری هم در سینما و هم در تئاتر دارد.
سیبل تریلانی: اِما تامپسون
چیزهای زیادی برای گفتن درباره ی این بازیگر فوق العاده وجود دارد. اِما تامپسون نه تنها برای بازی در نقش سیبل تریلانی، استاد درس پیشگویی مورد تحسین قرار گرفت (در حقیقت، او برای این نقش برنده ی جایزه شد)، بلکه با بی شمار فیلم های دیگرش که از همه ژانری هستند هم شناخته می شود، فیلم هایی که در آن ها نیز درخشیده است.
لوسیس مالفوی: جیسون آیزاک
جیسون آیزاک نقش لوسیس مالفوی مرگ خوار، پدر دراکو مالفوی را ایفا کرد. او بدون موهای سفید و بلند این شخصیت تقریباً غیر قابل شناسایی است. لوسیوس مالفوی شخصیتی پلید و بدگمان بود، اما در نهایت، به هری و دوستانش کمک کرد تا از چنگ ولدمورت بگریزند. آیزاک در طول دوران فعالیت بازیگری خود جوایز متعددی دریافت کرده است.
آلستور مودی: برندن گلیسون
آلستور مودی تقریباً دیوانه که با نام «مودی چشم دیوانه» هم شناخته می شود در ابتدا به خاطر جای زخم هایی که صورتش را از ریخت انداخته، ترسناک به نظر می رسد اما در پشت ظاهر عجیب او، قلبی از طلا وجود دارد. برندن گلیسون را در فیلم های دیگر، بدون آن گریم سنگینش در «هری پاتر»، سخت می شود شناخت.
آرتور ویزلی: مارک ویلیامز
مارک ویلیامز نقش پدر رون را برعهده داشت که برجسته ترین نقش سینمایی او محسوب می شود. آرتور ویزلی شیفته ی وسایل «ماگل ها» بود که همیشه هم به شکلی نادرست از آن ها استفاده می کرد.
پیتر پتیگرو: تیموتی اسپال
تیموتی اسپال نقش پیتر پتیگروی خائن و بدذات را ایفا کرد. پیتر پتیگرو در مرگ والدین هری پاتر نقش داشت و بعداً به یک مرگ خوار بدل شد. اسپال یکی از نفرت انگیزترین نقش های «هری پاتر» را برعهده داشت، گرچه بازی او در این نقش بسیار مورد تحسین قرار گرفت.
گریک الیوندر: جان هرت
جان هرت نقش صاحب مغازه ی چوب جادو فروشی را برعهده داشت. این شخصیت نقشی اساسی در داستان داشت، چرا که او بود که حقیقت هولناکی که در پس رابطه ی جای زخم هری پاتر و ولدمورت وجود داشت را فاش کرد.
آرگوس فیلچ: دیوید بردلی
آرگوس فیلچ، سرایدار هاگوارتز، شخصیتی فراموش نشدنی است. او خبیث نیست، بلکه صرفاً بیشتر اوقات مجبور است کار ناخوشایند تعقیب دوقلوهای ویزلی، دانش آموزان بازیگوش هاگوارتز را انجام دهد. دیوید بردلی بازی تحسین برانگیزی در این نقش داشت.
بدون نظر