افسر اسدی بازیگر باسابقه سینما، تلویزیون و تئاتر مدتی است که درگیر بیماری پارکینسون شده است. او در گفتگویی که به تازگی منتشر شده از وضعیت بد جسمانی و مصرف داروهای زیاد اعصاب و روان خبر داد و گفت به خاطر پَنیک مدتها خانه نشین بود.
او در گفتوگو با سایت «دیباچه» از ابتلا به پارکینسون خبر داد و گفت با دارو سعی در جلوگیری از پیشرفت این بیماری را دارد. به گفته این بازیگر پیشکسوت، مصرف داروی زیاد، باعث اختلال در انجام کارهای روزمره از سوی او شده است.
افسر اسدی همچنین گفت پیش از داروهای مربوط به پارکینسون، به خاطر ابتلا به پَنیک، داروهای اعصاب مصرف میکرد. او گفت شرایط ناشی از حملات پنیک باعث شده بود تا مدتی خانهنشین شود.
خانم اسدی پس از سالها دوری از صحنه به تازگی با تئاتری به کارگردانی مازیار لرستانی به صحنه بازگشت.
مازیار لرستانی که کارنامه پروپیمانی در زمینه کارگردانی تئاتر دارد، حضور دوباره خود در این عرصه را با نمایش «در انتظار گودو» رقم زد که افسر اسدی هم در آن نقش آفرینی میکرد. این نمایش مهرماه جاری در تالار چهارسوی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت.
بیوگرافی افسر اسدی
افسر اسدی متولد سال ۱۳۳۶ در شهر میانه استان آذربایجان شرقی و دارای لیسانس کارگردانی و بازیگری از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است.
او فعالیت هنری خود را با تئاتر آغاز کرد.
در سال ۵۸ با بازی در سریال «هزار دستان» به کارگردانی علی حاتمی برای نخستین بار مقابل دوربین رفت. این سریال که ساخت آن ۸ سال به طول انجامید، در سال ۶۷ به نمایش درآمد.
افسر اسدی در سال ۶۸ برای نقش آفرینیاش در فیلم «عبور از غبار» به کارگردانی پوران درخشنده موفق به دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از جشنواره فیلم فجر شد.
او همچنین در سال ۷۳ برای بازی اش در فیلم «روسری آبی» ساخته رخشان بنی اعتماد، نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از جشنواره فیلم فجر شد.
افسر اسدی طی سالهای فعالیت خود در فیلمها و سریالهای زیادی نقشآفرینی کرده است، ازجمله سریالهای «دزدان مادربزرگ»، «ریحانه» و «باغ سرهنگ» و فیلمهای سینمایی «مقلد شیطان»، «جامه دران»، «ملی و راههای نرفتهاش» و «رضا».
بیوگرافی کامل افسر اسدی و همسرش، اصغر همت را اینجا بخوانید.
بنده مدت هاست که با اختلال پانیک دست و پنجه نرم می کنم و همانند ایشون خونه نشین شدم، ما نیاز داریم تا درباره بیماری های روحی و روانی آگاه سازی کنیم. قبل از اینکه چند پزشک تایید بر مشکل من بدن همه فکر می کردن دارم ادا درمیارم و حتی خانوادم به من بی توجه بودن الان هم بی توجه هستن چون فکر میکنن بیماری روانی چیز مهمی نیست یا اصلا وجود نداره. ما خیلی بدبخت و عقب افتاده ایم، ما بی سوادیم و همین باعث میشه آدمایی مثل من یا خانم اسدی گوشه نشین بشن و تو تنهایی بمیرن…