یک پستچی انگلیسی تحت یک عمل جراحی پیشگامانه برای ترمیم و بازسازی یکی از انگشتان دستش قرار گرفته است که بر اثر حمله ی یک سگ هنگام تحویل نامه ها آن را از دست داده بود.
جراحان پلاستیک بخشی از انگشت پای این کارگر پست سلطنتی انگلیس که السدر راس نام دارد را جدا کردند و به سر انگشت اشاره ی او که از میان رفته بود، پیوند زدند.
این مرد ۴۱ ساله که یک معلم موسیقی پاره وقت متأهل است، تصمیم به انجام این جراحی گرفت تا بتواند باز هم گیتار بزند.
حالا با گذشت ۵ ماه از این عمل جراحی، راس دوباره می تواند گیتار بزند و حس به نوک انگشت جدیدش بازگشته است.
تصور می شود این نخستین باری باشد که این عمل جراحی نامتعارف بر روی یک قربانی حمله ی سگ صورت گرفته است.
این پستچی درباره ی حادثه ای که در یکی از روزهای ماه ژوئیه ی امسال منجر به از میان رفتن انگشت دست او در حین انجام کار شده بود، می گوید: «وقتی دست چپم را برای انداختن یک نامه داخل صندوق پست یک خانه فرو بردم، احساس کردم یک چیزی انگشت اشاره ام را محکم گرفت. با اینکه چیزی نمی دیدم ولی فوراً فهمیدم یک سگ گازم گرفته. بعدش شروع کردم به کوبیدن در خانه و فریاد زدن. بعد از تقریباً ۱۰ ثانیه، که البته در آن لحظات بیشتر به نظر می رسید، توانستم دستم را بیرون بکشم. دیدم که سر انگشتم از بین رفته و می توانستم استخوانش را ببینم. نه بالا آوردم نه از حال رفتم، چیزی که فکر می کنم به عنوان یک واکنش طبیعی قاعدتاً باید اتفاق می افتاد. ولی آنقدری که باید درد نداشت، شاید برای اینکه عصب های انگشتم هم از بین رفته بود.»
بعد از این اتفاق یکی از همسایه های آن خانه به کمک راس رفته و او را به یک درمانگاه رسانده بود.
راس می گوید: «در درمانگاه دکتر همانطور که داشت زخمم را تمیز می کرد گفت می توانند سر انگشتم را قطع کنند یا می توانم منتظر بمانم تا یک جراح پلاستیک انگشتم را بررسی کند و ببیند که آیا می شود کاری برای بازسازی آن کرد یا نه. در آن لحظات به تنها چیزی که فکر می کردم این بود که باز هم می توانم گیتار بزنم یا نه. من در یک مدرسه ی راهنمایی درامز درس می دهم ولی به طور کلی گیتاریست هستم و ۳۰ سال است که گیتار می زنم. در یک گروه موسیقی هم هستم. اگر این اتفاق برای دست راستم افتاده بود، مشکل چندانی نبود ولی برای کار با فرتبورد گیتار، انگشت های دست چپم را لازم داشتم. برای همین گفتم جراحی بازسازی انگشت را امتحان می کنم.»
در درمانگاه دست راس را پانسمان کردند و او را به خانه فرستادند و قرار شد یک هفته بعد به بیمارستان شهر برود.
وقتی راس پیش جیمز هندرسون، جراح پلاستیک رفت، او برایش توضیح داد که انگشت دستش را به روش پیوند، با استفاده از انگشت پایش بازسازی خواهند کرد.
راس می گوید: «اولش مطمئن نبودم. فکر می کردم قرار است انگشت پایم را قطع کنند و وصلش کنند به سر انگشت دستم. ولی اینطور نبود.»
هندرسون که عمل جراحی راس را به همراه یکی از همکارانش انجام داده، می گوید: «پوست و گوشت انگشت راس از سمت کف دست و همینطور مقداری از استخوان آن از بین رفته بود. در چنین مواقعی معمولاً انگشت را تا جایی که به پوست برسد قطع می کنند. چنین جراحت هایی بیشتر بر اثر کار با ابزارهای برقی اتفاق می افتد و کارگرها ممکن است نگران این باشند که بتوانند زودتر به سر کار برگردند، برای همین قطع انگشت را انتخاب می کنند. ولی از آنجایی که راس می خواست باز هم بتواند گیتار بزند، ما به سراغ راه حل دیگری رفتیم.»
در حین عمل جراحی پیچیده ی راس که نزدیک به ۲ ساعت به طول انجامید و با بیهوشی عمومی صورت گرفت، جراحان حدود ۶ سانتیمتر مربع از بافت داخل انگشت پای راس را به همراه عروق خونی قسمت دیگری از پایش برداشتند.
هندرسون می گوید: «برخلاف جراحی پیوند پوست که صرفاً با پوست سر و کار دارد، این عمل بیشتر شبیه به یک جراحی پیوند بود چون ما برای بازسازی انگشت راس، بافت های زیرین، عصب ها و عروق خونی را برداشتیم.»
جراحان عروق خونی و عصب های بافت پیوندی را به سر انگشت دست راس متصل کردند و سپس به آن قسمت پوست دوختند. انگشت راس پانسمان شد و او یک دوره ی نقاهت یک هفته ای در بیمارستان گذراند. هندرسون به راس گفته بود که باید مراقب انگشتش باشد چرا که اگر لخته ی خون یا مشکل دیگری پیش می آمد، پیوند با شکست رو به رو می شد.
راس می گوید: «درد دستم بعد از عمل وحشتناک بود. فکر می کردم از درد دیوانه می شوم. ولی وقتی پانسمان را باز کردند، درد از بین رفت. اولش انگشتم خیلی باد کرده و قرمز بود. ولی کم کم حسش برگشت. مثل وقت هایی بود که دست هایتان خیلی سرد می شود و بعدش که گرم شان می کنید، یک حس سوزن سوزن شدن ناخوشایندی دارد. این هم همینطور بود.»
راس همچنین می گوید: «حالا دیگر خوب شده. انگشت جدیدم چند میلیمتر کوتاه تر است ولی حس دارد. یک تمرین هایی هم برای قوی کردن انگشتم داده بودند. حالا می توانم بیشتر کارها را با آن انجام دهم، مثلاً زیپ لباسم را ببندم یا از ترمز دستی ماشینم استفاده کنم. چند هفته قبل، زدن گیتار را هم دوباره شروع کردم. لحظه ی فوق العاده ای بود. مثل قبل نبودم ولی معنایش این است که می توانم بهتر شوم و این واقعاً انگیزه بخش است.»
بدون نظر