زیورآلات زیبا هرگز از مُد افتاده نمی شوند. حالا پیدا کردن زیورآلات مناسب کار سختی نیست. کافی است مطمئن شوید که به لباس تان می آید و مناسب موقعیتی است که در آنجا می خواهید از آن استفاده کنید. اما در قرون گذشته، زیورآلات می توانستند اطلاعات شخصی زیادی درباره ی فردی که از آن ها استفاده می کرد، ارائه دهند، از طبقه ی اجتماعی ای که به او تعلق داشت تا عشق زندگی اش.
۱- در قرن نوزدهم بعضی زیورآلات با استفاده از موی انسان ساخته می شدند
ویکتوریا، ملکه ی انگلیس، ۴۰ سال عزادار همسر مرحومش، پرنس آلبرت باقی ماند. در این مدا، ملکه به الگوی زنان دیگر تبدیل شد درباره ی اینکه چطور باید سوگواری کنند و هنگام سوگواری، باید از چه لباس ها و زیورآلاتی استفاده کنند. ویکتوریا اغلب یک گردنبند لاکت از موهای همسر درگذشته اش، آلبرت به گردن داشت.
۲- گوشواره ها به قدری سنگین بودند که مجبور بودند آن ها را به موها متصل کنند
در اواخر قرن هفدهم، گوشواره ها به جزء جدایی ناپذیر پوشش خانم ها بدل شدند. جواهرسازها روش جدیدی برای برش الماس ابداع کردند و استفاده از این سنگ گران قیمت رفته رفته بیشتر شد. در آن دوره، زنان مدل موهایی حجیم با ارتفاع زیاد داشتند.
زن ها برای جلب توجه ها به پوشش گران قیمت شان، گوشواره های شلوغی به گوش می انداختند که اجزای متعددی داشت. این گوشواره ها ظاهر زیبایی داشتند اما بسیار سنگین بودند. بعضی از گوشواره ها حتی به حلقه ی مخصوص مجهز بودند تا زن ها بتوانند آن را به موهای خود متصل کنند و با این روش، از بار وارده به لاله ی گوش های خود بکاهند.
۳- از بعضی زیورآلات برای انجام امور خانه استفاده می شد
بعضی زیورآلات صرفاً کاربرد زیبایی نداشتند. زن ها پوشش خود را اغلب با نوعی گردنبند به نام étui تکمیل می کردند که از یک محفظه ی کوچک تشکیل شده بود که درآن ابزار و وسایل مرتبط با کارهای خانه را نگهداری می کردند.
زن ها در این گردنبند قیچی، سوزن، نخ، انگشتانه، مداد و دیگر وسایل ضروری را نگه می داشتند. این گردنبندها اغلب از طلا ساخته می شدند و مزین به سنگ های قیمتی بودند.
۴- مینیاتور چشم هدیه ای «بی خطر» به عشق خود بود
در اواخر قرن هجدهم و در اوایل قرن نوزدهم، مینیاتورهای چشم بسیار محبوب شدند. تصور می شود، جورج چهارم، پادشاه آینده ی انگلیس بود که این نوع از زیورآلات را مُد کرد، چرا که او یکی از این مینیاتورهایش را برای معشوقه ی خود فرستاده بود.
آن زمان مردم با هدیه دادن این مینیاتورهای چشم به علاقه ی خود اعتراف می کردند. این مینیاتورها هدیه ی «بی خطری» بود که زنان و مردان می توانستند به راحتی در ملأعام از آن استفاده کنند، چون حددس زدن اینکه چه کسی آن هدیه را داده بود، دشوار بود.
۵- از زیورآلات برای دفع شیطان و نحسی استفاده می شد
زیورآلات مزین به گره هرکول در دوران باستان از محبوبیت زیادی برخوردار بودند. این نماد در کشورهای مختلف معانی متفاوتی داشت. در بعضی کشورها آن را نماد عشق می دانستند و در بعضی هم نماد باروری. یونانیان باستان معتقد بودند این گره قدرت دفع شیطان و درمان زخم را داشت و به ترمیم سریع تر آن کمک می کرد.
در نیمه ی دوم قرن شانزدهم، زیورآلاتی که به شکل موجودات واقعی و همینطور موجودات خیالی بودند، محبوبیت زیادی در اسپانیا پیدا کردند. جواهرسازها بیشتر از تصاویر موجودات دریایی استفاده می کردند. مردم از این زیورآلات به عنوان طلسم برای مواقعی که به سفر دریایی می رفتند استفاده می کردند. آن زمان اعتقاد بر این بود که این زیورآلات می توانند در سفرهای دریایی طولانی، نحسی و بدشانسی را دور نگه دارند.
۶- حلقه های نامزدی دو تکه بودند
حلقه های دو تکه اولین بار در قرون وسطی پدید آمدند اما در قرن هفدهم بود که محبوبیت یافتند. این حلقه ها به ۲ تکه ی جداگانه تقسیم می شدند. بعد از اعلام نامزدی، زن و مرد هر کدام یکی از این حلقه ها را به دست می انداختند.
در مراسم عروسی، دو حلقه یکی می شدند و عروس حلقه ی دو تکه ی نهایی را در دست می انداخت. این حلقه ها معمولاً یک پیام درون خود درباره ی عشق ابدی و یکی شدن داشتند. اگر یکی از شرکای زندگی به سفر می رفت، دو تکه ی حلقه دوباره از هم جدا می شد و هر کدام پیش از یکی از آن ها باقی می ماند.
۷- قرن شانزدهم عصر طلایی جواهرسازی بود
در عصر رنسانس، زیورآلات پیچیده تر و مفصل تر شدند. جواهرسازها مجسمه هایی واقعی می ساختند که آن ها را میناکاری و مزین به مروارید و دیگر سنگ های قیمتی می کردند. همه ی اجزای کار با دقت و ظرافت زیادی ساخته می شدند.
در این دوره، آویزهای گردنبند محبوبیت زیادی یافتند. از بعضی از آن ها صرفاً به هدف زیبایی استفاده نمی شد و به آن ها خلال دندان، گوش پاک کن و چیزهای کوچک دیگر متصل می کردند.
۸- سنگ های قیمتی زبان مخفی خود را داشتند
در دوره ی ویکتوریایی، نوعی زیورآلات ساخته می شد که جواهرسازها با استفاده از سنگ های قیمتی مختلف پیام هایی را به صورت رمزی در آن ها کار می گذاشتند. برای خواندن این پیام ها باید می دانستید که چه سنگ هایی در ساخت آن زیورآلات به کار رفته است. کلمات از کنار هم گذاشتن حرف اول نام سنگ ها تشکیل می شدند.
رنگ زیورآلات هم می توانست مهم باشد. برای مثال، زنانی که برای اعطای حق رأی به زنان مبارزه می کردند، از رنگ های سفید، بنفش و سبز استفاده می کردند. زیورآلاتی که این ترکیب رنگی را داشتند را تنها زنانی استفاده می کردند که عضو این گروه بودند.
۹- گردنبند افراد می توانست گرایش مذهبی آن ها را نشان دهد
در قرن شانزدهم از مروارید در ساخت زیورآلات زیاد استفاده می شد. جواهرسازها به کمک آن اشکال مختلفی به فرم اجسام و مخلوقات معنوی را با مهارت طراحی می کردند. بعضی افراد این زیوآلات را به صورت گردنبند استفاده می کردند و بعضی هم به شکل گل سینه.
حیوانات این زیورآلات گاهی معنای نمادین داشتند. مثلاً اگر به شکل یک قو بود، معنایش این بود که آن شخص عضو انجمن مذهبی «مریم باکره» بود.
۱۰- از حلقه های پازلی برای اطمینان از وفاداری زن در غیاب همسرش استفاده می شد
مخترع آن مشخص نیست. یک نظریه می گوید این حلقه ها در مصر باستان پدید آمدند اما برخی محققان معتقدند خاستگاه آن چین است.
بر اساس یک افسانه، حلقه های پازلی اختراع مردی حسود بود که این حلقه ها را به همسرش داد بدون آنکه روش حل آن را به او بگوید. زن در غیاب همسرش تصمیم به خیانت به او گرفت و حلقه ها را از دستش درآورد. حلقه ها از هم جدا شدند و زن دیگر نتوانست آن ها را به حالت اولش بازگرداند. اینگونه بود که مرد به خیانت همسرش پی برد.
۱۱- در عصر ویکتوریایی هر گل معنای بخصوصی داشت
در قرن نوزدهم، زیورآلات طرح گل دوباره محبوبیت یافتند. با این حال، در طراحی زیورآلات از گل های مختلفی استفاده می شد که معنای پنهانی در خود داشتند.
در حقیقت، یک زبان ویژه وجود داشت که در آن هر گلی معنای مخصوص به خود را داشت. و تقریباً همه این زبان را بلد بودند. کتاب های زیادی درباره ی نحوهه ی تفسیر ترکیب های مختلف گل منتشر شد. بنابراین مخفی کردن یک پیام سرّی درون زیورآلات کار دشواری بود.
بدون نظر