نگاهی به تاریخچه‌ی مترو در جهان از ۱۶۰ سال پیش تا به امروز + ویدیو

مترو، سیستم راه آهن زیرزمینی برای حمل و نقل تعداد زیادی از مسافران در مناطق شهری و حومه شهر است. متروها معمولا برای سهولت در ساخت و ساز در زیر خیابان های شهر ساخته می شوند ، اما ممکن است از میانبر استفاده کنند و گاهی اوقات، بخش های دورافتاده یک سیستم معمولا در سطح زمین ظاهر می شوند و به راه آهن های معمولی یا خطوط ترانزیت بالا تبدیل می شوند. اولین مترو در لندن در سال ۱۸۶۰ ساخته شد که از لوکوموتیو بخار استفاده می کرد. در سال ۱۸۹۰ اولین مترو الکتریکی در لندن راه اندازی شد. با گذشت زمان حدود ۱۷۰ شهر در جهان صاحب مترو شدند که همچنان این تعداد در حال افزایش است.

پس از لندن، مترو در شهرهای مختلف جهان از جمله بوداپست، پاریس، بوستون، نیویورک، تورنتو، مونترال، مکزیکوسیتی، بوئنوس آیرس، توکیو، اوساکا و غیره ساخته شد.

در ایالات متحده اولین خط مترو در بوستون بین سال های ۱۸۹۵ و ۱۸۹۷ ساخته شد. طول آن ۲.۴ کیلومتر بود و در ابتدا از تراموا استفاده می شد. بعداً بوستون قطارهای مترو معمولی را خریداری کرد. شهر نیویورک اولین بخش از آنچه که قرار بود به بزرگترین سیستم حمل و نقل در جهان تبدیل شود را در ۲۷ اکتبر ۱۹۰۴ افتتاح کرد.

مسکو سیستم اصلی خود را در دهه ۱۹۳۰ ساخت. تورنتو کانادا در سال ۱۹۵۴ مترو خود را افتتاح کرد. در آمریکای جنوبی متروی بوئنوس آیرس در سال ۱۹۱۳ شروع به کار کرد و در ژاپن متروی توکیو در سال ۱۹۲۷ افتتاح شد.

فناوری های نوین مانند قطارهای خودران، کنترل از راه دور، واگن های تهویه دار و سبک آلومینیومی، بهبود مسیر و سیستم پشتیبانی واگن، و توجه به ایمنی و ظاهر ایستگاه ها در ساخت متروهای امروزی به کار گرفته می شود.

متروهای پرترددی مانند هنگ کنگ و سئول به کیفیت بالا، تمیزی و شبکه گسترده مشهورند. متروی هنگ کنگ علیرغم حمل بیش از چهار میلیون مسافر در روز، از لحاظ عدم تاخیر و طبق برنامه بودن موفقیتی ۹۹٫۹ درصدی دارد. متروی سئول نیز ویژگی هایی مانند وای-فای رایگان و صندلی های گرم در زمستان ارائه می دهد.