یک زن ایرانی به نام «شیوا کاویانی» بعد از یک ماه اقامت در فرودگاه استانبول، در مرکز استرداد این شهر اسکان داده شد. شیوا کاویانی استاد دانشگاه و پژوهشگر ایرانی است که به مدت یک ماه در فرودگاه استانبول زندگی می‌کرد، اما در نهایت به مرکز استرداد سیلیوری استانبول منتقل شد تا در این مرکز اسکان داده شود.
خبرگزاری آناتولی ترکیه نوشت: شیوا کاویانی استاد و پژوهشگر ایرانی درخواست ویزایش به دلیل اتمام مدت اقامت در کانادا پذیرفته نشد بیش از یک ماه در فرودگاه استانبول زندگی می‌کرد.
این زن که درحال زندگی در شهر تورونتوی کانادا بود، به دلیل اتمام مدت اقامتش به کشورش ایران بازگشت. چون درخواست وی برای ویزای کانادا پذیرفته نشد، در ماه ژانویه از گذرگاه مرزی گوربولاک وارد ترکیه شد. همچنین درخواست ویزای کاویانی برای کانادا در آنکارا نیز پذیرفته نشد. این استاد ایرانی به فرودگاه استانبول آمده بود ولی چون ویزا نداشت، نتوانست به کانادا برود و مجبور شد در فرودگاه استانبول بماند.
چقدر …، که حتی وقتی کشور های اروپایی آمریکایی نمی خوانشون دست و پا می زنند که تو ایران نباشند و حاضر میشن مثل یه ..تو فرودگاه زندگی کنند. البته از دو سال بعد اینجوری نیست. تو فرودگاه بست هم که نشسته باشید با یه بلیط هواپیما می فرستن آفریقا، روآندا زندگی کنید. یکم توی یه کشور قحطی زده ناآرام زندگی کنید حال بیاید.
تو شرایط هر کسی از جمله این خانم رو نمیدونی پس بهتره قضاوت نکنی. در هر صورت اگر هم قرار به لعن و نفرین باشه اول باید لعنت رو فرستاد به اون کسانیکه شرایط اقتصادی ایران رو با جایی رسوندن که ملت آواره کشورهای دیگه شدن وگرنه ۹۰٪ کسانی که رفتند آرزوشون بوده و هست که بتونند زندگی معمول و بدون استرسی رو پیش خانواده و آشنایانشون در ایران داشته باشند تا اینکه غم و رنج غربت و دوری و بعضا توهین و تحقیر دولت کشورهای دیگه رو تحمل کنند.
چقدر …، که حتی وقتی کشور های اروپایی آمریکایی نمی خوانشون دست و پا می زنند که تو ایران نباشند و حاضر میشن مثل یه ..تو فرودگاه زندگی کنند. البته از دو سال بعد اینجوری نیست. تو فرودگاه بست هم که نشسته باشید با یه بلیط هواپیما می فرستن آفریقا، روآندا زندگی کنید. یکم توی یه کشور قحطی زده ناآرام زندگی کنید حال بیاید.
تو شرایط هر کسی از جمله این خانم رو نمیدونی پس بهتره قضاوت نکنی. در هر صورت اگر هم قرار به لعن و نفرین باشه اول باید لعنت رو فرستاد به اون کسانیکه شرایط اقتصادی ایران رو با جایی رسوندن که ملت آواره کشورهای دیگه شدن وگرنه ۹۰٪ کسانی که رفتند آرزوشون بوده و هست که بتونند زندگی معمول و بدون استرسی رو پیش خانواده و آشنایانشون در ایران داشته باشند تا اینکه غم و رنج غربت و دوری و بعضا توهین و تحقیر دولت کشورهای دیگه رو تحمل کنند.