زندگی غیرممکن در گرم ترین شهر جهان که حتی خیابان های آن هم کولر دارند

دمای شهر کویت در فصل تابستان به ۵۲ درجه سانتی‌گراد رسیده و زندگی در این شهر تقریباً غیر ممکن به نظر می رسد.

در ژوئیه ۲۰۱۶، ایستگاه هواشناسی Mitribah دمای ۵۴ درجه سانتی‌گراد را در این کشور ثبت کرد.

دمای کویت در سال ۲۰۲۱ به مدت ۱۹ روز به ۵۰ درجه سانتی‌گراد رسید و این کشور با سرعتی بیشتر از میانگین جهانی به طور قابل توجهی گرم‌تر شد.

کارشناسان پیش‌بینی کرده اند که دمای هوا تا پایان قرن ۵.۵ درجه سانتی‌گراد افزایش یابد. این کشور با مساحت کمی کوچکتر از ولز و جمعیتی ۴.۴ میلیون نفری، هفتمین ذخایر بزرگ نفتی در جهان را دارد و در طول قرن گذشته ثروت زیادی را با بهره‌برداری از آنها به دست آورده است.

بارندگی سالانه در این کشور کاهش یافته و در نتیجه فراوانی و شدت طوفان های گرد و غبار افزایش یافته است. این دمای بالا روی محیط زیست کویت و زندگی حیوانات تاثیر منفی گذاشته است.

علاوه بر این، دمای ۵۰ درجه سانتی‌گراد برای بدن انسان نیز مضر است. به گزارش Express.co.uk، قرار گرفتن در معرض این دما برای طولانی مدت می تواند منجر به گرمازدگی، مشکلات قلبی – عروقی و حتی مرگ شود.

زندگی در شهر کویت غیر ممکن شده و مردم محلی دلیل آن را می دانند. عبدالله اشکنانی، تاجر خرما در گفتگو با خبرگزاری فرانسه گفت مصرف بیش از حد انرژی ریشه این مشکل است.

امسال، دولت کویت برای اولین بار حکمی را صادر کرد که اجازه برگزاری مراسم تشییع جنازه در شب را می داد.

شهر کویت به عنوان یک مرکز پررونق تجارت و صید ماهی با نام «مارسیلیای خلیج فارس» شناخته می‌شد. اما از زمان کشف نفت در دهه ۱۹۳۰، این شهر به واسطه این رویداد به شکل جدیدی تعریف شده است.

افرادی که در کویت به واسطه تجارت نفت ثروتمند شده اند، به ندرت از منزل خود بیرون می روند و راحتی تهویه مطبوع در خانه، دفاتر یا مراکز خرید محلی را ترجیح می دهند. یک خیابان سرپوشیده برای خرید با درختان نخل و بوتیک‌هایی به سبک اروپایی در این شهر وجود دارد.

بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۲۰، تصور می‌شود که دو سوم (۶۷ درصد) برق مصرفی در منازل مسکونی ناشی از تهویه مطبوع باشد که هر روز ۲۴ ساعته کار می‌کند.

جاشوا وود، نویسنده ExpatsExchange به «کیفیت زندگی بالا» در کشوری که «مدرن، مجلل و امن است» اشاره کرده، اما هشدار داده که این کشور «از ماه می تا سپتامبر بسیار گرم» و در ژوئن، ژوئیه و اوت «به شدت گرم است».

کارگران مهاجر، عمدتاً از کشورهای عربی و جنوب و جنوب شرق آسیا، تقریباً ۷۰ درصد از جمعیت کویت را تشکیل می دهند.

به لطف سیستم بحث‌برانگیز کافالا، مهاجران برای امرار معاش با کار در زمینه ساخت و ساز یا خدمات خانگی به کویت می آیند.

تحقیقات منتشرشده توسط موسسه فیزیک در سال گذشته نشان داد که کارگران مهاجر در معرض اثرات نامطلوب ناشی از قرار گرفتن در معرض دمای بالا هستند.

طبق ادعای این سازمان، تغییرات آب و هوایی تا پایان قرن می تواند تعداد مرگ و میرهای ناشی از گرما را از ۵.۱ درصد به ۱۱.۷ درصد در کل جمعیت و تا ۱۵ درصد برای غیرکویتی ها افزایش دهد.

متاسفانه گوش شنوایی برای هشدارهای زیست محیطی وجود ندارد. با تولید ۲۵ تن CO2 سرانه در سال، کویتی ها در جایگاه سوم تولید کربن در جهان پس از بحرین و قطر هستند.

در حالی که عربستان سعودی و امارات متحده عربی وعده‌ به صفر رساندن میزان تولید کربن برای دهه‌های آینده را داده‌اند، کویت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای به میزان ۷.۴ درصد تا سال ۲۰۳۵ را وعده داده است.

طبق گزارش وزارت برق و آب کویت، میزان مصرف انرژی تا سال ۲۰۳۰ سه برابر می‌شود و افزایش استفاده از سیستم های سرمایشی به عنوان دلیل اصلی این افزایش مطرح شده‌ است. تا ۹۵ درصد از هزینه برق کویتی ها توسط دولت پرداخت می شود. به همین خاطر، افراد انگیزه کمی برای کاهش مصرف انرژی دارند.

سلمان ظفر در EcoMENA نوشت:

کویت ممکن است با تأثیرات جدی گرمایش جهانی به شکل سیل، خشکسالی، کاهش سفره‌های زیرزمینی، طوفان‌های شن مکرر، از دست دادن تنوع زیستی و آسیب‌های قابل‌ توجه به آن مواجه شود.