اشعاری ویژه شب یلدا برای اینستاگردهای شب چله

شب یلدا ۱۴۰۳ که گران ترین شب یلدا در سال های اخیر است فرصتی برای هم نشینی با دوستان و آشنایان و اقوام است. سعی کنیم به جای پیامک بازی و اینستاگردی و صحبت های سیاسی و فوتبالی و دلاری که نقل محافل ملت در این روزهاست، از حال خوش و روزهای خوب قدیم و آینده امیدوار بگوییم که به قول آمریکایی ها: FAKE IT TO MAKE  IT هم فرصت آفرین و انرژی مثبت خواهد بود. هشتگ شب یلدا در اینستاگرام ایرانیان بزودی محبوب می شود و شاهد طوفانی از فینگرفودها و سلفی های یلدایی لاکچری گردها در ۳۱ استان کشور خواهیم بود. در این بین، میلیون ها هموطن اینستاگرد، از اشعار یلدا در نوشته ها و کامنت ها و اینستانوشته های خود استفاده می کنند که مواردی در این گفتار ارائه شده است. یادمان باشد که سفره میلیون ها هموطن در یلدا ۱۴۰۳ خالی است.

شب یلدا ز راه آمد دوباره        بگیر ای دوست! از غمها کناره

شب شادی وشور و مهربانی است        زمان همدلی و همزبانی است

در آن دیدارها تا تازه گردد        محبت نیز بی اندازه گـردد

به هرجا محفلی گرم و صمیمی است      که مهمانی درآن رسمی قدیمی است

به دور هم تام اهل فامیل         شده بر پا بساط میوه – آجیل

ز خوردن خوردنِ این شام چلّه         شود مهمان حسابی چاق و چلّه!!

همه با انتظاری عاشقانه         نظر دارند سوی هندوانه!

نشسته با تفاخر  تـوی سینی          کنارش چاقویی را هم ببینی

چو گردد قاچ قاچ آن هندوانه          شود آب از لب و لوچه روانه!

بساط خنده و شادی فراهم         اس ام اس می رسد پشت سر هم

جوانان آن طرف تر  جوک بگویند         دل از گرد و غبار غم بشویند

کسی را گر صدایی نیم دانگ است         در این محفل پی تولید بانگ است!!

زند با ای دل ای دل  زیر آواز         ز بعد آن  “هاهاها”یی کند ساز!

ببندد چشم و جنباند ســـرش را         بخواند شعرهای از برش را!

چنین با شور و نغمه – شعر و دستان        خرامان می رسد از ره زمستان

شمردم من ز چلّه تا به نوروز        نمانده هیچ؛ جز  هشتاد و نه روز !

کنون معکوس بشمارید یاران        که در راه است فصل نوبهاران

شعری  از حافظ شیرین سخن

         بر سر آنم که گر ز دست برآید                دست به کاری زنم که غصه سر آید

خلوت دل نیست جای صحبت اضداد       دیو چو بیرون رود فرشته درآید

صحبت حکام ظلمت شـب یلداست          نور ز خورشید جوی بو که برآید

            بر در ارباب بی‌مروت دنیا                   چند نشینی که خواجه کی به درآید

یاد آسایش ، گیتی نزند بر دل ریش           صبح صادق ندمد تا شـب یلدا نرود

شعر سعدی در مورد شب یلدا

مهره مهر چو از حقه مینا بنمود           ماه من طلعت صبح از شـب یلدا بنمود

شعر شب یلدای خواجوی کرمانی

شب هجرانت ای دلبر ، شـب یلداست پنداری     رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری

شعر اوحدی مراغه ای برای شب یلدا

صحبت حکام ، ظلمت شب یلداست         نور ز خورشید خواه ، بو که برآید

شعر شب یلدا حافظ

با زلف تو قصه ایست ما را مشکل           همچون شب یلدا به درازی مشهور

شعر شب یلدا عبید زاکانی

شب یلداست هر تاری ز مویت ، وین عجب کاری           که من روزی نمی بینم ، خود این شب های یلدا را

شعر شب یلدا سلمان ساوجی

چه عجب گر دل من روز ندید             زلف تو صد شـب یـلدا دارد

شعر شب یلدا فیض کاشانی

شام هجران تو تشریف به هرجا ببرد       در پس و پیش هزاران شـب یـلدا ببرد

شعر شب یلدا وحشی بافقی

آبروی شمع را بیهوده نتوان ریختن         صد شب یلداست در هر گوشه ی زندان مرا

شعر عرفی شیرازی برای شب یلدا

من از روز جزا واقف نبودم              شب یلدای هجران آفریدند

شعر شب یلدا فروغی بسطامی

هست در سالی شبی ایام را یلـدا ولیک      کس نشان ندهد که ماهی را دو شـب یـلدا بود

شعر شب یلدا خواجوی کرمانی

هنوز با همه دردم امید درمان است         که آخری بود  آخر شبان یلدا را

شعر شب یلدا سعدی

بر رخ تو کآفت جان من است          از شب یـلدا سپه آورده ای !

شعر امیرخسرو دهلوی

بر من و یاران شب یلدا گذشت           بس که ز زلف تو سخن رفت دوش

شعر شب یلدا قاآنی

دور است کاروان سحر زینجا             شمعی بباید این شب یلدا را

شعر شب یلدا پروین اعتصامی

شـب یلدای غمم را سحری پیدا نیست       گریه های سحرم را اثری پیدا نیست

شعر شب یلآدا محتشم کاشانی

تو جان لطیفی و جهان جسم کثیف          تو شمع فروزنده و گیتی شـب یلدا

شعر شب یلدا خاقانی

روزهای تیره بر شبها فزود            عمر من شد یک شـب یلدای عشق

شعر فیض کاشانی شب یلدا

شعر شب یلدا نظر به روی تو هر بامداد نوروزیست     شـب فراق تو هر شـب که هست یلـدائیست

شعر سعدی به مناسبت شب یلدا

بس درازستی ای شب یلدا              لیک با زلف دوست کوتاهی

شعر یلدای قاآنی

تا در سر زلفش نکنی جان گرامی          پیش تو حدیث شب یلدا نتوان کرد

شعر شب یلدا خواجوی کرمانی

با خود از بهر تسلی شب یلدای فراق        هر چه گفتم ز زبان تو غلط بود غلط

شعر شب یلدا محتشم کاشانی

چشم جان را سرمه اش اعمی کند           روز روشن را شب یلدا کند

شعر اقبال لاهوری برای یلدای بلند

روی سپیدش برادر مه گردون             موی سیاهش پسر عم شب یلدا

شعر یلدایی قاآنی