تغییرات جمعیتی در پرجمعیت‌ترین و کم جمعیت‌ترین کشورهای جهان + ویدیو

با نگاهی به وضعیت فعلی جمعیت کشورها می تواند دید که هند با ۱.۴۱ میلیارد نفر جمعیت، از چین پیشی گرفته و در صدر قرار دارد. جمعیت این کشور از دهه ۶۰ میلادی تاکنون سه برابر شده است. بیش از یک سوم از ۸ میلیارد نفر ساکن زمین در یکی از این دو کشور زندگی می‌کنند.

ایالات متحده آمریکا با حدود ۳۳۳ میلیون نفر جمعیت، در جایگاه سوم قرار دارد. این رقم تقریباً یک میلیارد نفر کمتر از چین در رتبه دوم است که با کاهش جمعیت روبرو است و نگرانی‌هایی را درباره یک فاجعه احتمالی برای این ابرقدرت اقتصادی برانگیخته است.

در همین حال، جزیره کوچک پاسفیک تووالو (Tuvalu)، بر اساس داده‌های بانک جهانی از سال ۱۹۶۰ تا ۲۰۲۲، تنها ۱۱,۳۱۲ نفر جمعیت دارد که ۱۲۴,۰۰۰ بار کمتر از چین است.

وقتی جدول رده‌بندی جهانی بیش از ۲۰۰ کشور را بررسی کنیم، هند در دهه گذشته بزرگترین افزایش را از نظر تعداد مطلق تجربه کرده است (۱۴۳ میلیون نفر).

چین نیز با افزایش ۵۸ میلیون نفری، دومین رشد بزرگ را داشته است.

با این حال، آخرین پیش‌بینی‌های سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که جمعیت چین در آینده کاهش خواهد یافت و حتی تا پایان این قرن به زیر یک میلیارد نفر می‌رسد. نرخ زاد و ولد در چین به پایین‌ترین حد تاریخ خود رسیده و تلاش‌های پکن در سال‌های اخیر برای تشویق زنان به فرزندآوری ناکام مانده است.

اما از نظر درصد رشد جمعیت، اردن با ۵۶.۵ درصد، بیشترین افزایش را تجربه کرده است.

نیجر (۴۶ درصد)، جزایر تورکس و کایکوس (۴۲.۵ درصد)، سومالی (۴۱.۵ درصد) و قطر (۴۱.۴ درصد) در رده‌های بعدی قرار دارند.

در همین حال، اوکراین جنگ‌زده، شاهد بزرگترین کاهش جمعیت بوده و بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۲، ۷.۶ میلیون نفر از جمعیت خود را از دست داده است.

ژاپن و لهستان نیز به ترتیب با کاهش ۲.۵ میلیون و ۱.۲ میلیون نفری، افت شدید جمعیت را تجربه کرده‌اند.

اوکراین که از سال ۲۰۱۴ با حمله نیروهای روسیه به کریمه درگیر جنگ شده است، سومین کاهش بزرگ (۱۶.۷ درصد کاهش) را تجربه کرده است.

دو کشور جزایر مارشال (۲۰.۴ درصد) و ساموآی آمریکا (۱۷.۵ درصد) در اقیانوس آرام، کاهش بیشتری را متحمل شده‌اند.

داده‌های بانک جهانی همچنین نشان می‌دهد که بریتانیا از رتبه نهم جهان در سال ۱۹۶۰ به رتبه ۲۲ در سال ۲۰۲۲ سقوط کرده است. این در حالی است که جمعیت این کشور در همین بازه زمانی ۱۴.۶ میلیون نفر افزایش داشته است.

در همین حال، ایالات متحده آمریکا با افزایش ۱۵۲.۶ میلیون نفری، همچنان در رتبه سوم جهان باقی مانده است.

براساس گزارش سازمان ملل متحد، رشد جمعیت جهانی ما مدیون افزایش امید به زندگی و کاهش نرخ مرگ و میر در نتیجه پیشرفت‌های حوزه بهداشت و درمان است.

آخرین داده‌های بخش جمعیت سازمان ملل نشان می‌دهد که امید به زندگی جهانی مردان، ۷۰.۸ سال و زنان ۷۵.۶ سال است.

در سال ۲۰۱۰، این ارقام به ترتیب ۶۸ و ۷۳ سال بوده است.

انتظار می‌رود که زنان در تمام مناطق و کشورهای جهان و در برخی مناطق آمریکای لاتین تا ۷ سال بیشتر از مردان عمر کنند.

آخرین پیش‌بینی‌های سازمان ملل حاکی از آن است که جمعیت جهان می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ به حدود ۸.۵ میلیارد نفر و تا سال ۲۰۵۰ به ۹.۷ میلیارد نفر برسد. در نوامبر ۲۰۲۲ جمعیت جهان از مرز ۸ میلیارد نفر گذشت.

با این حال، علیرغم نرخ باروری بالای کشورهای منطقه صحرای آفریقا، پیش‌بینی می‌شود که نرخ باروری جهانی سقوط کند.

تحقیقات هشداردهنده ماه گذشته نشان داد که تا سال ۲۰۵۰، سه چهارم از کشورهای جهان با تهدید «کاهش جمعیت» به دلیل سقوط نرخ زاد و ولد روبرو خواهند شد.

تا سال ۲۱۰۰، این میزان می‌تواند به ۹۷ درصد از کل کشورها برسد؛ چیزی که کارشناسان آن را «تغییر اجتماعی سرسام‌آوری» توصیف کرده‌اند و احتمالا قدرت‌های بزرگی مانند بریتانیا و ایالات متحده باید برای جلوگیری از عواقب گسترده آن به مهاجرپذیری متکی شوند.

دانشمندان هشدار می‌دهند که بدون جایگزینی جمعیت پیر، خدمات عمومی و رشد اقتصادی در معرض خطر قرار می‌گیرند. کاهش مستمر نرخ زاد و ولد همچنین فشار بیشتری را بر نظام درمانی و مراقبت‌های اجتماعی تحمیل خواهد کرد.

صاحب نظران هشدار دادند که سیاست‌گذاران باید این واقعیت را بپذیرند که سقوط نرخ باروری یکی از بزرگترین تهدیدها برای غرب است.

۲۰۵۰: چگونه نرخ باروری جهانی رو به سقوط است

پژوهشگران پیش‌بینی می‌کنند که تا سال ۲۰۵۰، بیش از ۷۵ درصد از کشورها نرخ باروری کافی برای تداوم جمعیت در طول زمان را نخواهند داشت. این رقم تا سال ۲۱۰۰ به ۹۷ درصد از کشورها خواهد رسید. جایگزینی باروری، تاثیر مهاجرت را در نظر نمی‌گیرد. به این معنی که سطح کلی جمعیت یک کشور می‌تواند علیرغم کاهش نرخ باروری، همچنان افزایش یابد.