مراقب روایت و فرم باشید. این دو می‌توانند ما را به حقیقت نزدیک‌تر کنند، اما می‌توانند به عنوان ابزاری قدرتمند برای فریبکاری هم استفاده شوند.
این جمله در ابتدای قسمت اول سریال سلب مسئولیت (Disclaimer)گفته می‌شود؛ جایی که کاترین ریونزکرافت (با بازی کیت بلانشت)، روزنامه‌نگار و مستندساز، به خاطر کاری که کرده و «روایت‌های منحرف‌کننده از حقیقت را کنار زده» جایزه می‌گیرد.
این جمله به ما هشدار می‌دهد که زندگی کاترین در آستانه تغییر است. نویسنده و کارگردان آلفونسو کوارون به ما می‌گوید که باید مراقب نحوه روایت این داستان باشیم.
پیشنهاد می‌کنیم که این هشدار را به عنوان یک توصیه جدی بگیرید. این سریال بیشتر مناسب افرادی است که با دقت و هوشیاری به آن نگاه می‌کنند. سلب مسئولیت یک سریال هفت قسمتی است که به قدرت روایت و تأثیر آن بر دستکاری ذهن ما می‌پردازد و این موضوع را با یک تریلر آرام به تصویر می‌کشد. همچنین سریال نقش ما در این فرآیند را بررسی می‌کند. می توان گفت که این جنبه نقطه قوت اصلی سلب مسئولیت است. اما به جز این، داستان سریال هم بسیار جذاب است و کوارون آن را با مهارت روایت می‌کند.
تجربه جدید داستان‌گویی چندلایه در سریال «سلب مسئولیت»
سلب مسئولیت ساختار خاصی دارد و کاترین در مرکز این ساختار به عنوان یک معما قرار گرفته است. در شب اهدای جوایز، او کتابی به نام «غریبه کامل» را دریافت می‌کند که به صورت ناشناس برایش ارسال شده است. این کتاب با یک هشدار عجیب همراه است: «هرگونه شباهتی به افراد زنده یا مرده تصادفی نیست». کاترین کتاب را می‌خواند و به شدت مضطرب می‌شود. او باور دارد که این کتاب درباره خودش است و آن را در سینک آشپزخانه‌اش آتش می‌زند.
اگرچه به نظر همه چیز به کاترین ارتباط دارد، اما داستان او تنها یکی از چندین خط داستانی است. داستان او با صدای یک راوی ناشناس همراه است که در قالب دوم شخص، گویی حقیقت خودِ کاترین را به او دیکته می‌کند.
ما همچنین زمانی را با رابرت (با بازی ساشا بارون کوهن)، همسر کاترین و نیکولاس (با بازی کودی اسمیت-مک‌فی)، پسرشان می‌گذرانیم که هر کدام در توطئه‌ای که کاترین را هدف قرار داده، نقش دارند. همان صدای راوی، داستان آن‌ها را هم از زاویه سوم شخص روایت می‌کند.
علاوه بر این، با استیون بریگ‌استوک (با بازی کوین کلاین) آشنا می‌شویم که در روز بازنشستگی از مدرسه‌ای خصوصی، غم از دست دادن پسرش را تجربه می‌کند. او سال‌ها پیش همسرش، نانسی (با بازی لسلی منویل) را از دست داده و مرگ پسرشان، جاناتان (با بازی لوئیس پارتریج) در سن ۱۹ سالگی، همچنان او را آزار می‌دهد.
درد و غمی که استیون سال‌ها پنهان کرده بود، حالا به خشم تبدیل شده است. ما متوجه می‌شویم که او کاترین را مقصر مرگ پسرش می‌داند و حالا که دیگر شغلی ندارد تا مشغولش کند، آماده است تا انتقامی بزرگ بگیرد. کلاین داستان استیون را از زبان خودش و به صورت اول شخص روایت می‌کند.
در نهایت، بخش‌هایی از سریال جاناتان را در سفری به ایتالیا نشان می‌دهد. این بخش‌ها از لحاظ بصری و لحن متفاوت هستند و هیچ روایتی در پس‌زمینه ندارند. اما حتی بدون صدای راوی هم این بخش‌ها داستان را روایت می‌کنند. در سینما، روایت همیشه یک مفهوم پیچیده است. حتی وقتی صدایی وجود ندارد، فیلم یا سریال همچنان از طریق تصاویر و تدوین خود، زاویه دید خاصی را به مخاطب منتقل می‌کند و احساسی را به وجود می‌آورد. در واقع، خود تصاویر و نحوه کنار هم قرار گرفتنشان به نوعی راوی هستند.
یادم نمیره ۸ سال پیشا رو که یکی که به اصطلاح خبرنگار بود با کلی تهدید ما رو تیغ زد . چون خبرنگار بود تهدیدم کرد که ابرومو میبره. دلیلش؟ یک دسته مبل خریدن. بعد ۴ ماه پس اوردن. گفتن اون قسمت مبل پاره هست. حالا هرکی که حتی عقل نداشته باشه میفهمه که اون قسمت مبل تازه پاره شده بوده. یا نهایتا یک هفته پاره شده بوده. پرزها تو محل پارگی تازه هست. با مقنعه و چادر عربی و کارت خبرنگاری اویزون تو گردن و دوربین تو دست اومد. تازه پارگی هم تو محلی بود که تو دید بوده. یعنی اگه ما مبل پاره تحویل دادیم، تو این همه مدت ندیدن پارگی رو. حالا اینکه کثیف بود، چرک شده بود. بعد کلی سر و صدا مجبورمون کرد یه مبل جدید و نو تحویلشون بدیم. حتی وقتی صاحاب مغازه گفتش که پولتونو میدیم برو از هرجایی دوست داری بخر. کم کم میبینم این قضیه ی سوء استفاده از شغل خبرنگاری خیلی رایج هست. یکی از دوستان اپارتمانشو اجاره داده بوده، کاغذ دیواریها رو خراب کردن. سر خود تو سر تا سر خونه هی با مته سوراج ایجاد کردن، کولر گازی رو با یه مارک اشغال عوض کردن و خیلی اصرار میکردن که از اول همین مارک بوده، بعدم این دوست ما خسارت خواسته بازم تهدید کردن میان دربارش گزارش مینویسن و ابروشو میبرن. دوستم مجبور شد از خیر خسارت بگذره. سوراخ ها رو با مته ی بالای ۲ سانت کرده بودن. اونم رو دیوار باربر. که نظام مهندسی کلا ممنوع کرده. بعد اینا چون خبرنگار بوده شوهره فقط خندیدن و بعدم یه تهدید که گزارش مینویسن و ابروشو میبرن، از زیرش در رفتن. اولش مظلوم نمایی میکنن. بعدش خودشونو نشون میدن.
![استارشیپ برای پنجمین بار پرتاب شد؛ فرود تاریخی بوستر سوپر هوی برای اولین‌بار [تماشا کنید]](https://static.digiato.com/digiato/2024/10/Flight5fullstack-388x462.jpg)
یادم نمیره ۸ سال پیشا رو که یکی که به اصطلاح خبرنگار بود با کلی تهدید ما رو تیغ زد . چون خبرنگار بود تهدیدم کرد که ابرومو میبره. دلیلش؟ یک دسته مبل خریدن. بعد ۴ ماه پس اوردن. گفتن اون قسمت مبل پاره هست. حالا هرکی که حتی عقل نداشته باشه میفهمه که اون قسمت مبل تازه پاره شده بوده. یا نهایتا یک هفته پاره شده بوده. پرزها تو محل پارگی تازه هست. با مقنعه و چادر عربی و کارت خبرنگاری اویزون تو گردن و دوربین تو دست اومد. تازه پارگی هم تو محلی بود که تو دید بوده. یعنی اگه ما مبل پاره تحویل دادیم، تو این همه مدت ندیدن پارگی رو. حالا اینکه کثیف بود، چرک شده بود. بعد کلی سر و صدا مجبورمون کرد یه مبل جدید و نو تحویلشون بدیم. حتی وقتی صاحاب مغازه گفتش که پولتونو میدیم برو از هرجایی دوست داری بخر. کم کم میبینم این قضیه ی سوء استفاده از شغل خبرنگاری خیلی رایج هست. یکی از دوستان اپارتمانشو اجاره داده بوده، کاغذ دیواریها رو خراب کردن. سر خود تو سر تا سر خونه هی با مته سوراج ایجاد کردن، کولر گازی رو با یه مارک اشغال عوض کردن و خیلی اصرار میکردن که از اول همین مارک بوده، بعدم این دوست ما خسارت خواسته بازم تهدید کردن میان دربارش گزارش مینویسن و ابروشو میبرن. دوستم مجبور شد از خیر خسارت بگذره. سوراخ ها رو با مته ی بالای ۲ سانت کرده بودن. اونم رو دیوار باربر. که نظام مهندسی کلا ممنوع کرده. بعد اینا چون خبرنگار بوده شوهره فقط خندیدن و بعدم یه تهدید که گزارش مینویسن و ابروشو میبرن، از زیرش در رفتن. اولش مظلوم نمایی میکنن. بعدش خودشونو نشون میدن.