اگر کسی در ماه رمضان بیمار شود و توانایی روزه گرفتن نداشته باشد، در صورتی که پیش از فرا رسیدن ماه رمضان سال بعد، روزه‌های قضا شده را بگیرد، نیازی به پرداخت کفاره ندارد. اما در صورتی که بیمار تا ماه رمضان سال بعد نتواند روزه‌هایش را قضا کند (چه به دلیل تداوم بیماری در طول سال و چه از روی عمد) کفاره بر عهده‌اش خواهد بود.
درواقع، حکمت در نظر گرفتن کفاره در این شرایط، جبران مصلحت‌ها و حکمت‌های بسیاری است که این افراد آن‌ها را از دست داده‌اند. از آنجایی که روزه دارای فواید و حکمت‌های بی‌شماری در ابعاد دنیوی، اخروی، مادی و معنوی است، کفاره به عنوان راهی برای جبران عدم انجام این فریضه در نظر گرفته می‌شود.
نظر مراجع تقلید در مورد میزان کفاره مریض
آیت‌الله سیستانی: فرد باید برای هر روزی که روزه آن را نگرفته است، معادل یک مُد (تقریباً ۷۵۰ گرم) از مواد غذایی مانند گندم، جو، نان یا موارد مشابه را به فرد نیازمند پرداخت کند.
آیت‌الله زنجانی: به احتیاط واجب، برای هر روز باید معادل یک مُد (حدود ۹۰۰ گرم) از مواد غذایی به نیازمند پرداخت شود.
آیت‌الله مکارم شیرازی: به احتیاط واجب، فرد بیمار باید روزه‌های نگرفته را بعد از ماه رمضان قضا کند و برای هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد.
آیت‌الله خامنه‌ای: در کفاره مریض، اگر بیماری تا ماه رمضان آینده ادامه پیدا کند، باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد.
آیت‌الله نوری همدانی: اگر فردی به علت بیماری تا رمضان سال آینده نتواند روزه‌های قضا شده را بگیرد، قضا ساقط می‌شود و باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد.
مبلغ فطریه و کفاره روزه مریض ماه مبارک رمضان به صورت سالانه و با فرا رسیدن عید سعید فطر اعلام می‌شود.
بدون نظر