شیوه‌ای که شما یا فرزندتان اجسام را در دست می‌گیرید، ممکن است نشانه‌ای از ابتلا به اوتیسم باشد. پژوهشگران این آزمایش را بر اساس تفاوت‌های ظریفی طراحی کرده‌اند که در نحوه انجام یک فعالیت حرکتی بین افراد اوتیستیک و غیراوتیستیک مشاهده کرده‌اند. این آزمایش تنها دو دقیقه زمان می‌برد و حرکات انگشتان هنگام گرفتن اجسام را بررسی می‌کند و به گفته پژوهشگران، دقتی در حدود ۸۵ درصد دارد.
برای طراحی این آزمون، از افراد اوتیستیک و غیراوتیستیک خواسته شد که با انگشت شست و اشاره خود که به حسگرهایی مجهز شده بودند، مکعب‌هایی با اندازه‌های متفاوت را در دست بگیرند. سپس از آن‌ها خواسته شد که هر مکعب را بلند کرده، در جای اولیه‌اش قرار دهند و دست خود را به موقعیت ابتدایی بازگردانند.
محققان با کمک هوش مصنوعی، حرکات انگشتان شرکت‌کنندگان را با دقت زیاد بررسی کردند. بررسی داده‌ها نشان داد که افراد غیراوتیستیک به‌تناسب اندازه اجسام، اندازه گرفتن دست خود را دقیق‌تر تنظیم می‌کردند. در مقابل، افراد دارای اوتیسم حرکات گرفتن را کندتر و با تأخیر انجام می‌دادند.
پروفسور ارز فرید، نویسنده اصلی این تحقیق و متخصص روان‌شناسی در دانشگاه یورک کانادا، دقت بالای این آزمایش را شگفت‌انگیز توصیف کرده است. او گفت:
مدل‌های ما توانستند اوتیسم را با حدود ۸۵ درصد دقت تشخیص دهند و این نشان می‌دهد که این روش می‌تواند ابزار ساده‌تری برای تشخیص باشد.
افراد اوتیستیک علاوه بر مشکلات ارتباطی و اجتماعی، ممکن است با اختلالات حرکتی نیز مواجه باشند؛ مانند دشواری در هماهنگی چشم و دست که معمولاً از کودکی قابل مشاهده است.
پژوهشگران این آزمایش که نتایج آن را در نشریه Autism Research منتشر کرده‌اند، معتقدند که بررسی این الگوهای حرکتی می‌تواند روشی متفاوت و سریع‌تر برای تشخیص اوتیسم ارائه دهد. پروفسور فرید اظهار داشت:
یافته‌های ما بر تحقیقات روزافزونی می‌افزاید که نشان می‌دهند الگوهای حرکتی ظریف می‌توانند سیگنال‌های تشخیصی ارزشمندی را ارائه دهند؛ چیزی که هنوز در روندهای بالینی رایج نیست.
در این مطالعه، گروه‌های شرکت‌کننده از نظر سن و هوش با هم تطبیق داده شده بودند. برای جلوگیری از تأثیر تفاوت‌های رشدی، به‌جای کودکان از جوانان استفاده شد، اما پژوهشگران پیشنهاد داده‌اند که این آزمایش در مورد کودکان نیز قابل استفاده است.
در حال حاضر، روش‌های تشخیص اوتیسم بر اساس سن بیمار متفاوت است. برای کودکان، پزشکان معمولاً رفتار آن‌ها را در حین بازی و تعامل با دیگران مستقیماً مشاهده می‌کنند. در مورد بزرگ‌سالان، از آن‌ها خواسته می‌شود که پرسش‌نامه‌ای را درباره علائم احتمالی اوتیسم پر کنند.
این پرسش‌نامه ممکن است شامل سوالاتی مانند «آیا صداهایی را می‌شنوید که دیگران متوجه نمی‌شوند؟» یا «آیا تشخیص احساسات از چهره دیگران برایتان دشوار است؟» باشد.
همچنین، ممکن است که پزشکان با افرادی که بیمار را در کودکی می‌شناخته‌اند، مصاحبه کنند تا سابقه‌ای از علائم را بررسی کنند.
علت دقیق اوتیسم هنوز مشخص نیست، اما گاهی این اختلال در خانواده‌ها به‌صورت ارثی دیده می‌شود.
اوتیسم از بدو تولد وجود دارد، هرچند ممکن است علائم آن تا دوران کودکی یا حتی سال‌ها بعد شناسایی نشود.
نشانه‌های شایع اوتیسم شامل دشواری در برقراری ارتباط، ناتوانی در درک احساسات دیگران، واکنش شدید به برخی موقعیت‌ها و تکرار رفتارهای خاص است.
اوتیسم در قالب یک طیف وجود دارد؛ برخی افراد می‌توانند زندگی مستقلی داشته باشند، در حالی که برخی دیگر نیازمند حمایت دائمی هستند.
در سال‌های اخیر، موارد تشخیص اوتیسم به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.
برخی متخصصان معتقدند آگاهی بیشتر جامعه از این اختلال، عامل اصلی این افزایش بوده است.
طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود یک کودک از هر صد کودک در جهان به اوتیسم مبتلا است.
بدون نظر