باستان‌شناسان همواره تأکید کرده‌اند که رومی‌ها تأثیر بزرگی در بریتانیا بر جای گذاشته‌اند، اما شاید هرگز تصور نمی‌کردند که این اثر تا این حد واقعی و ملموس باشد.
دانشمندان به تازگی موفق شدند کفشی غول‌پیکر پیدا کنند که به یک سرباز رومی با پاهایی بسیار بزرگ تعلق داشته است.
زیره چرمی این کفش از پنجه تا پاشنه ۳۲ سانتی‌متر طول دارد و اندازه آن معادل سایز ۴۷ کفش‌های امروزی مردانه است.
این سرباز رومی که دو هزار سال پیش زندگی می‌کرده، پاهایی بزرگ‌تر از آرنولد شوارتزنگر، ورزشکار معروف با قد ۱۸۸ سانتی‌متر داشته است.
این کفش در محوطه دژ مگنا کشف شد. این دژ در حدود سال ۱۱۲ میلادی در کنار دیوار هادریان ساخته شده بود.
کفش کشف‌شده در کنار دو کفش دیگر درون یک خندق باریک و عمیق پیدا شد. این خندق که به آن «شکننده مچ پا» می‌گفتند، تله‌ای بود که به دلیل عمق زیاد و عرض کم، از چشم سربازان پنهان می‌ماند.
البته باستان‌شناسان هنوز مطمئن نیستند که این کفش متعلق به کسی بوده که گرفتار این تله شده است یا نه.
دژ مگنا در مقایسه با دیگر بناهای رومی در بریتانیا کمتر مورد کاوش قرار گرفته، اما حفاری‌های اخیر دستاوردهای جالب‌توجهی داشته است.
باستان‌شناسان از اواخر اسفند شروع کردند به حفاری در بخش بیرونی خندق‌ها، خاکریزها و دیوارهای دفاعی که در سمت شمال دژ ساخته شده بودند.
در میان خرده‌های سفال و تکه‌های چرم، کشف سه جفت کفش که سالم مانده بودند، برای پژوهشگران بسیار هیجان‌انگیز بود.
دو تا از این کفش‌ها تقریباً سالم بودند و یکی از آن‌ها همچنان بخشی از پاشنه و ردیفی از میخ‌های کف را در زیره خود حفظ کرده بود.
اما آنچه که بیش از همه توجهات را جلب کرد، کفشی غول‌پیکر بود که سایز ۴۷ داشت.
یکی از باستان‌شناسان ارشد پروژه مگنا گفته که این کفش به دلیل بزرگی‌اش و گمانه‌زنی درباره اینکه چه کسی می‌توانسته آن را به پا کند، موضوع اصلی گفت‌وگوها بوده است.
او افزود که این احتمال وجود دارد که این کفش بزرگ‌ترین نمونه در مجموعه آثار بنیاد ویندولاندا باشد و گروه مشتاق است که این موضوع را بررسی کند.
جالب است بدانید که اندازه پای صاحب این کفش با استیون فرای، بازیگر ۱۹۵ سانتی‌متری، برابر بوده است.
همچنین، پاهای این فرد فقط اندکی از پاهای استیون مرچنت با قد ۲۰۱ سانتی‌متر کوچک‌تر بوده است.
دیوار هادریان به دستور امپراتور هادریان در سال ۱۲۲ میلادی ساخته شد تا سرزمین‌های تحت فرمان رومی‌ها در جنوب را از مناطق تحت کنترل قبایل اسکاتلندی جدا کند.
رومی‌ها هنگام ساخت این دیوار، چندین دژ کوچک نیز در سراسر منطقه ایجاد کردند تا بتوانند کنترل بیشتری بر مسیرها و مناطق داشته باشند.
دژ مگنا یا همان کاروران، یکی از این دژها بود که در همان دوره ساخته شد.
این دژ کوچک در فاصله ۱۱ کیلومتری غرب دژ بزرگ ویندولاندا قرار داشت و هدف از ساخت آن محافظت از محل تقاطع دو جاده اصلی رومی بود.
این کشفیات اطلاعات ارزشمندی درباره چگونگی ساخت کفش‌های رومی داده است.
به گفته یکی از باستان‌شناسان پروژه، بررسی این کفش‌ها نشان می‌دهد که برای ساخت زیره کفش‌های رومی از چندین لایه چرم استفاده می‌شده و این لایه‌ها با تسمه‌های چرمی، دوخت و میخ‌های کف به هم متصل می‌شدند.
این میخ‌ها سطح بیرونی کفش را برای راه رفتن مقاوم‌تر می‌کردند و در بسیاری از مدل‌های کفش رومی دیده می‌شوند.
چنین کشفی اهمیتی ویژه دارد؛ زیرا مواد آلی مانند چرم و چوب معمولاً پیش از کشف، توسط میکروب‌های خاک تجزیه می‌شوند و کمتر به دست باستان‌شناسان می‌رسند.
فقط در شرایطی که این مواد در محیطی مرطوب با میزان کمی اکسیژن نگهداری شوند، می‌توانند هزاران سال دوام بیاورند.
اما اگر خاک خشک شود، میکروب‌ها به این مواد دسترسی پیدا می‌کنند و تجزیه آن‌ها آغاز می‌شود.
باستان‌شناسان پروژه مگنا اکنون نگران‌اند که بهار خشک امسال باعث شود که برخی از آثار پیش از کشف، دچار آسیب شوند.
در دو هفته اول اردیبهشت، در محل حفاری مگنا کمتر از نیم میلی‌متر باران باریده و همین موضوع خاک را بیش از حد خشک کرده است.
زمین‌شناس باستان‌شناسی این پروژه گفته که خشکی زمین باعث کاهش شدید سطح آب‌های زیرزمینی شده و این بهار به ظاهر دلپذیر، ممکن است به حفظ آثار آلی در مگنا و ویندولاندا آسیب بزند.
بدون نظر