کافور ماده‌ای سفید و جامد است که بوی بسیار قوی دارد؛ کافور صمغ درختی به‌نام درخت کافور است. این درخت همیشه سبز در آسیا و به خصوص در جزیره برنئو و تایوان یافت می‌شود. درخت کافور ۲۵ تا ۳۰ متر رشد می‌کند و ماده کافور را از آن می‌گیرند.
یکی از موارد استفاده از کافور، برای تجهیز و آماده‌سازی میت جهت خاکسپاری است. بر اساس فتوای مشهور مراجع تقلید شیعه، میت را سه مرتبه غسل می‌دهند که در مرتبه دوم از آب مخلوط شده با کافور برای شستشوی میت استفاده می‌شود.
طبق فتوای علمای شیعه، مالیدن کافور بر اعضای هفتگانه سجود مرده یعنی پیشانی، کف دست‌ها، سر دو زانو و سر دو انگشت بزرگ پاها، واجب است. از امام صادق (ع) نقل شده که موقع پوشانیدن کفن، روی هر قطعه آن، مقداری هل و کافور ریخته شود. در روایات خوشبو کردن کفن جنازه، فقط با کافور جایز شمرده شده است؛ زیرا مرده به منزله کسی دانسته شده که احرام بسته است.
غسل دادن مرده بـا آب مخلوط به سدر، آب مخلوط با کافور و با آب خالص، عامل موثرى برای ضدعفونی و تمیز کردن مرده است. لااقل براى مدتى خطراتى که پیش از غسل وجود داشته، موجود نخواهد بود. در این صورت پس از انجام گرفتن مراسم فوق، میت را در مدت کوتاهى به خاک مى‌سپارند؛ و احتمال بروز میکروب‌هاى جدید و سرایت آن به انسان منتفى خواهد بود. از همین رو، کافور بر تن مرده پاشیده می‌شود که خوشبو و خنک‌کننده است و در تن مرده به‌سرعت نفوذ می‌کند و موجب استحکام بدن میت می‌گردد و جانوران موذی را از او می‌راند و مانع می‌شود که تن مرده خیلی زود متلاشی‌گردد.
همچنین درباره فلسفه غسل دادن میت نکات متعددی در روایات گفته شده که مهم‌ترین آن‌ها ایجاد نوعی تطهیر معنوی و رفع حالت ناپاکی مانند جنابت است؛ در واقع در چندین روایت آمده که در وقت مرگ حالتی نظیر جنابت بر میت عارض می‌شود؛ چنان که گفته شده هر انسانی هنگام مرگ جنب می‌شود و منی از او خارج می‌گردد. از حضرت امام رضا نقل شده: «مخلوقى نیست که هنگام مرگ منى از او خارج نشود.»
بازماندگان مرده در اثر از دست دادن فرد عزیزى از افراد خانواده خود احساسات و عواطف برافروخته‌اى خواهند داشت و نمى‌توانند به یکباره رابطه خود را با او قطع شده ببینند. آن‌ها در اثر انس و علاقه‌اى که نسبت به او داشته‌اند، حتى بعد از مرگ مى‌خواهند او را ببوسند و در آغوش پر مهر خود بگیرند. بدن فرد مرده در اثر بیمارى و مشکلات مختلف و از دست دادن قدرت دفاعى، آلوده به انواع میکروب‌هاست. بنابراین نزدیک شدن و تماس با او می‌تواند از نظر بهداشتى خطراتی به دنبال داشته باشد.
شست‌وشوی میت یا غسل میت دارای سه مرحله اصلی است که هر کدام از این مراحل با استفاده از آب خالص انجام می‌شود. این مراحل به ترتیب عبارتند از:
۱. غسل اول: با آب سدر
در اولین مرحله از غسل، باید بدن میت با آبی که در آن کمی سدر (برگ درخت سدر که پودر شده) حل شده باشد، شسته شود. سدر به عنوان یک ماده طبیعی و پاک‌کننده در نظر گرفته می‌شود و نقش مهمی در پاک‌سازی و تطهیر بدن میت دارد.
۲. غسل دوم: با آب کافور
در مرحله دوم، باید بدن میت با آبی که کمی کافور در آن حل شده باشد، شسته شود. کافور به دلیل خاصیت ضدعفونی‌کنندگی و معطر بودن، در این مرحله به کار می‌رود.
۳. غسل سوم: با آب خالص
در آخرین مرحله، بدن میت باید با آب خالص شسته شود. این آب نباید حاوی هیچ ماده دیگری باشد و باید به‌طور کامل بدن را پاک کند. این مرحله نشان‌دهنده اتمام شست‌وشوی میت و آماده‌سازی او برای دفن است.
بدون نظر