در روزهای اخیر تصاویری منتسب به ذبح گوزن زرد در عراق برای زائران اربعین در فضای مجازی دست به دست می‌شود که در میان کاربران ایرانی بسیار خبرساز شده است. در واکنش به این موضوع، سازمان حفاظت محیط زیست مدعی شد که این تصاویر مربوط به سال‌های گذشته بوده و ارتباطی با گوزن زرد ایرانی ندارد.
به گزارش ایرنا، روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرده که تصاویر منتشر شده در فضای مجازی با عنوان «ذبح گوزن زرد در مراسم اربعین» مربوط به سال‌های گذشته در عراق بوده و پیشتر نیز در فضای مجازی بازنشر شده است. این سازمان مدعی است که گوزن‌های زرد مشاهده شده در این کلیپ، گونه‌ای پرورشی بوده و هیچ ارتباطی با گوزن زرد ایرانی ندارد. سازمان محیط زیست ایران تصریح کرده که این حیوانات ارتباطی با زیستگاه‌های طبیعی گوزن زرد ایرانی، به‌ویژه در استان خوزستان ندارند.
در ادامه گزارش ایرنا و به نقل از سازمان محیط زیست آمده که گوزن زرد ایرانی در زیستگاه‌های تحت حفاظت خوزستان، شامل پارک ملی کرخه و منطقه حفاظت‌شده دز، تحت مراقبت ویژه قرار داشته و شرایط حفاظتی به گونه‌ای است که ورود افراد غیرمسئول به این مناطق به‌سادگی امکان‌پذیر نیست. اداره کل حفاظت محیط زیست خوزستان ضمن تکذیب هرگونه ارتباط این تصاویر با گوزن‌های زرد ایرانی، از شهروندان درخواست کرده پیش از بازنشر چنین محتواهایی، به صحت و منبع آن توجه داشته باشند.
لازم به ذکر است که گوزن زرد ایرانی زیرگونه‌ای از گوزن زرد است که در آستانه انقراض قرار داشت اما با اقدامات انجام شده از سوی مقامات محیط زیست ایران از خطر انقراض نجات یافته است. به ادعای این سازمان، گوزن زرد ایرانی در منطقه جزیره اشک احیا و سپس با افزایش جمعیت تعدادی از آن‌ها به زیستگاه تاریخی خود در حوزه زاگرس منتقل شدند.
در ادامه مطلب ایرنا چنین آمده که بیشترین گوزن‌های زرد ایرانی در محوطه‌های محصور نسبتاً وسیعی در دشت ناز ساری، پناهگاه حیات وحش سمسکنده در ساری، جزایر اشک و کبودان دریاچه ارومیه، میان‌کتل دشت ارژن و منطقه حفاظت‌شده پریشان (دشت برم کازرون) در استان فارس نگهداری می‌‌شوند اما تمام این مناطق کاملاً محصور یا جزیره هستند.
گوزن زرد ایرانی در اصل بومی سواحل شرق مدیترانه تا نواحی غرب ایران بود و تا سال ۱۸۷۵ میلادی نسل آن در تمامی این مناطق به جز بخش‌های جنوب غربی ایران منقرض شد. در دهه ۱۹۴۰ تصور می‌شد این حیوان به کلی منقرض شده اما در سال ۱۹۵۶ مشخص گردید که تعداد کمی از این گونه، در حدود ۲۵ رأس، در جنگل کوچکی در اطراف رودخانه‌های دز و کرخه باقی‌مانده‌اند، و دولت سعی کرد تا با زنده‌گیری، تکثیر در اسارت و رهاسازی دوباره این گوزن‌های زرد ایرانی، نسل آن‌ها را حفظ کند.
بدون نظر