تعداد خلبانان نظامی در نیروی هوایی کشورهای مختلف جهان در حال تغییر است؛ برخی کشورها مانند نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین (PLAAF) در سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشته‌اند، در حالی که برخی دیگر مانند ایالات متحده و روسیه به دلیل کمبود نیروهای تازه‌وارد با کاهش تعداد خلبانان مواجه شده‌اند.
از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، یک نکته همواره ثابت مانده است: ایالات متحده بی‌رقیب‌ترین قدرت هوایی جهان است.
نیروهای مسلح آمریکا (نیروی هوایی، نیروی دریایی، تفنگداران دریایی و نیروی زمینی) مجموعاً تعداد خلبانان و هواپیماهایی بیش از چهار کشور بعدی در رتبه‌بندی برتر دارند. نزدیک‌ترین رقیب بالقوه آمریکا، روسیه است؛ اما این مقایسه به‌وضوح به سود ایالات متحده تمام می‌شود. نیروی هوایی آمریکا (USAF) به طور ویژه ناوگان بسیار بزرگی از هواپیماهای ترابری و سوخت‌رسان در اختیار دارد که باعث می‌شود این کشور بیشترین تعداد خلبان در جهان را داشته باشد.
تحلیل حاضر تلاش خواهد کرد بهترین برآورد ممکن در مورد تعداد خلبانان نظامی در جهان را ارائه دهد، علیرغم کمبود آمارهای عمومی منتشرشده درباره نیروی انسانی، به‌ویژه توسط قدرت‌هایی همچون روسیه و چین که آمارهای نظامی خود را به شدت مخفی نگه می‌دارند. این تحلیل همچنین جنبه‌های کیفی به شدت عینی نیروها را در نظر نخواهد گرفت، جنبه‌ای که منابعی مانند دایره‌المعارف جهانی هواگردهای نظامی مدرن (WDMMA) تلاش می‌کنند با رتبه‌بندی‌های گوناگون ارائه دهند. نیروی انسانی این نیروها تقریباً متناسب با تعداد هواگردهای موجود در ناوگان آن‌هاست. برخی نسبت به شمار هواگردهای خود، خدمه هوایی بیشتری در اختیار دارند.
چهار نیروی هوایی در یک نیرو: خلبانان آمریکایی
نیروهای مسلح ایالات متحده حدود ۳۷,۰۰۰ خلبان دارند، با وجود کمبود نیرو در تمامی شاخه‌ها که باعث شده مشاغلی مانند خلبان جنگنده خالی بماند. نیروی هوایی ایالات متحده تقریباً ۱۳,۰۰۰ خلبان دارد، از جمله خلبانان گارد ملی هوایی و ذخیره نیروی هوایی. نیروی دریایی و تفنگداران دریایی مجموعاً حدود ۱۰,۰۰۰ خلبان و افسر پرواز دریایی دارند، در حالی که نیروی زمینی حدود ۱۴,۰۰۰ خلبان هلیکوپتر دارد.
نیروی هوایی ایالات متحده بدون شک بزرگ‌ترین قدرت هوایی جهان است، با بیش از ۵,۲۰۰ هواگرد نظامی و تقریباً ۳۳۰,۰۰۰ نیروی فعال. قدرت هوایی ارتش، نیروی دریایی، تفنگداران دریایی و نیروی هوایی آمریکا به‌تنهایی از کل ناوگان هوایی بسیاری از کشورها بیشتر است.
طبق گزارش WDMMA، نیروی هوایی آمریکا ۵,۰۰۴ هواگرد و ۴۰۰ موشک بالستیک قاره‌پیما (ICBM) در اختیار دارد. با بودجه‌ای نزدیک به ۲۰۰ میلیارد دلار، این نیرو بزرگ‌ترین نیروی هوایی جهان و دومین شاخه بزرگ وزارت دفاع این کشور پس از نیروی زمینی است.
بال هوایی ارتش آمریکا بیش از ۴,۰۰۰ فروند هلیکوپتر دارد، از جمله CH-47 Chinook، UH-60 Black Hawk و AH-64 Apache. همچنین نیروی زمینی ایالات متحده زرادخانه گسترده‌ای از پهپادهای کوچک، قابل‌حمل توسط انسان و سبک در اختیار دارد. بعد از آن، نیروی دریایی آمریکا به همراه تفنگداران دریایی این کشور قرار دارد که مجموعاً ۳,۷۵۲ هواگرد در اختیار دارند.
نیروی دریایی ایالات متحده بزرگ‌ترین ناوگان ناوهای هواپیمابر اقیانوس‌پیمای جهان را در اختیار دارد، با ۱۰ ناو ابرهواپیمابر فعال در خدمت. این ناوها میان کلاس‌های نیمیتز و فورد تقسیم می‌شوند و تاکنون هیچ نیروی دریایی رقیب یا متحدی نتوانسته همتای آن‌ها را ایجاد کند. جنگنده‌های F-35B با قابلیت برخاست و فرود عمودی (VTOL) و F-35C با سامانه پرتاب منجنیقی و بازیابی با کابل (CATOBAR) در سال‌های اخیر به این ناوگان افزوده شده‌اند و آن را به جنگنده‌های نسل پنجمی پنهانکار مجهز کرده‌اند.
نیروی هوافضای روسیه حدود ۱۷۰٬۰۰۰ نفر پرسنل دارد که شامل خلبانان، کارکنان زمینی، کارکنان پشتیبانی و دیگر نقش‌ها می‌شود. این شاخه بخشی از نیروهای مسلح بزرگ‌تر روسیه است که کل پرسنل فعال آن حدود ۱٫۳۲ میلیون نفر برآورد می‌شود. با توجه به کل ناوگان ۴٬۲۱۱ فروند هواگرد، می‌توان برداشت کرد که این نیرو بین ۴٬۰۰۰ تا ۵٬۰۰۰ خلبان دارد، با فرض اینکه تعداد خدمه به اندازه کافی ایده‌آل باشند تا استانداردهای آماده‌باش متوسط را تأمین کنند.
نیروی هوایی روسیه ناوگانی مجهز به برندهای نمادینی همچون سوخوی، میکویان-گورویچ، برییف، کاموف، میل، ایلیوشین، توپولف، یاکولف و آنتونوف دارد. روسیه تعداد زیادی هواگرد نظامی شامل جنگنده‌ها، هواپیماهای تهاجمی و هلیکوپترها دارد، از جمله جنگنده‌های Su-27، Su-30 و Su-35. آموزش و در دسترس بودن خلبانان برای حفظ آمادگی عملیاتی حیاتی است و نیروی هوایی روسیه با چالش‌هایی در زمینه حفظ خلبانان و تأمین تعداد کافی خلبانان واجد شرایط برای پرواز هواپیماهای خود مواجه است.
مانند دیگر قدرت‌های بزرگ جهان، روسیه به‌شدت در پی نوآوری‌های فناوری پنهان‌کاری، سامانه‌های بدون سرنشین و فناوری سلاح‌های فراصوتی است. نیروی دریایی روسیه روزگاری قصد داشت به نیرویی آبی بزرگی تبدیل شود که بتواند با آمریکا رقابت کند، اما هرگز به این رویا نرسید و بیشتر ناوهای هواپیمابر آن به فروش رفتند. همان‌طور که نشریه National Interest اوایل سال جاری به آن پرداخت، به نظر می‌رسد ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف دیگر هیچ‌گاه از اسکله خشک خارج نشود. در عوض، نیروی هوافضای روسیه در درگیری با اوکراین روی پهپادها تمرکز کرده است.
ارتش آزادی‌بخش خلق چین: نیرویی رو به رشد
ارتش جمهوری خلق چین (PRC) احتمالاً ده‌ها هزار خلبان در اختیار دارد، اما تعیین عدد دقیق دشوار است. ارتش آزادی‌بخش خلق (PLA)، که بخشی از نیروی نظامی چین است، نیروی هوایی و نیروی دریایی بزرگی داشته و در حال رشد است. منابعی مانند EurAsian Times گزارش داده‌اند که ارتش چین همچنین در حال افزایش قابلیت‌های هوانوردی دریایی خود است، از جمله ساخت ناوهای هواپیمابر، که مستلزم افزایش تعداد خلبانان است.
بخش اصلی رزمی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق، نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق (PLAAF) است که معمولاً به عنوان نیروی هوایی چین شناخته می‌شود. بر اساس آمار WDMMA، کل ناوگان تخمینی این نیرو حدود ۳٬۳۰۴ فروند هواگرد نظامی است. به دلیل پنهان‌کاری گسترده پیرامون ارتش چین، تنها می‌توان با استفاده از این عدد، تعداد خلبانان را حدود ۳٬۵۰۰ تا ۴٬۰۰۰ نفر برآورد کرد.
نمایشگاه هوایی ژوهای ۲۰۲۴ در گوانگ‌دونگ چین، صحنه‌ای برجسته برای نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق چین بود و پیشرفت‌های قابل‌توجه این نیرو در فناوری جنگنده‌های نسل پنجم، سوخت‌گیری هوایی مدرن، و پلتفرم‌های ترابری هوایی جت‌محور، همچنین مدل‌های جدید هلیکوپتر و تجهیزات مختلف هواپیما را به نمایش گذاشت.
نیروی دریایی ارتش چین (PLAN) همچنین یکی از معدود ناوهای هواپیمابر با رمپ اسکی (ski-jump) در جهان را در اختیار دارد، در حالی که این کشور نخستین ناو هواپیمابر خود را، همانند هند، از اتحاد جماهیر شوروی دریافت کرده است. سومین ناو هواپیمابر چین، موسوم به فوجیان، نخستین ناو هواپیمابر طراحی‌شده بومی چین خواهد بود و نخستین ناوی است که قابلیت پرواز با پرتاب توسط منجنیق (CATOBAR) را دارد، همانند نیروی دریایی فرانسه و آمریکا.
نیروی هوایی و بخش هوایی نیروی دریایی هند: توانایی‌های در حال تحول
نیروی هوایی هند (IAF) با کمبود خلبان مواجه است، زیرا ظرفیت این نیرو ۴٬۲۳۹ خلبان است، اما طبق گزارش Hindustan Times تنها ۳٬۸۳۴ خلبان در اختیار دارد. نیروی هوایی هند از انواع هواپیماها برای آموزش استفاده می‌کند، از جمله Pilatus PC-7 Mk-II، Kiran MkI/IA، و Hawk Mk-132 به‌عنوان هواپیمای آموزشی پیشرفته جت. نیروی هوایی هند با هدف افزایش ظرفیت به ۴۲ اسکادران از اواخر دهه ۱۹۹۰ در حال نوسازی ناوگان خود بوده است.
بال هوایی نیروی دریایی هند (IN) که حدود ۶۵۰ خلبان دارد، نخستین خلبان زن خود را در سال ۲۰۱۹ پذیرفت. این بخش ۲۱ اسکادران هوایی را اداره می‌کند، که شامل ده اسکادران هواپیماهای بال ثابت، هشت اسکادران هلیکوپتر و سه اسکادران مجهز به هواپیماهای بدون سرنشین (UAV) است. نیروی دریایی هند یکی از معدود ناوهای هواپیمابر با رمپ اسکی در جهان را اداره می‌کند، INS Vikramaditya، که بیش از سی فروند هواپیما از جمله جنگنده‌های MiG-29K و هلیکوپترهای Kamov 31، Kamov 28 و Sea King را روی عرشه خود دارد.
نیروی هوایی و نیروی دریایی هند ناوگانی بسیار متنوع از هواپیماهای غربی، شرقی و تولید داخلی دارند. طیف جنگنده‌های هند شامل: Dassault Rafale و Mirage 2000، HAL Tejas، Sukhoi Su-30MKI، SEPECAT Jaguar و همچنین Mikoyan MiG-29 و MiG-29K است. طبق ادعای لاکهید مارتین، هند در حال مذاکره برای آغاز تولید مشترک نسخه‌ای از F-16 با خطوط مونتاژ داخلی در هند است که با نام F-21 شناخته می‌شود.
خلبانان و مقامات غیرنظامی تقریباً ۴۹٬۹۱۳ نفر از اعضای نیروی هوایی دفاعی ژاپن (JASDF) را تشکیل می‌دهند. نیروی هوایی دفاعی ژاپن ناوگانی متنوع از هواگردهای نظامی شامل جنگنده‌ها، هواپیماهای ترابری، هلیکوپترها و واحدهای دیگر برای دفاع هوایی، پشتیبانی و آموزش دارد. بر اساس آمار WDMMA، کل ناوگان هوایی ژاپن شامل ۱٬۴۵۹ فروند هواپیما است که می‌توان تخمین زد بین ۲٬۰۰۰ تا ۲٬۵۰۰ خلبان و خدمه هوایی آموزش‌دیده دارد.
جنگنده‌های کلیدی ژاپن شامل Mitsubishi F-15J، Mitsubishi F-2 و Lockheed Martin F-35A Lightning II هستند. همچنین نیروی هوایی ژاپن هواپیماهای سوخت‌رسانی هوایی و ترابری مانند Boeing KC-767 و Boeing KC-46 Pegasus و هلیکوپترهای مختلف مانند UH-60J Black Hawk را در اختیار دارد. هلیکوپتر UH-60J Black Hawk، هلیکوپتر اصلی مورد استفاده برای عملیات جستجو و نجات در این نیرو است.
نیروی هوایی دفاعی ژاپن در سه فرماندهی سازماندهی شده است: فرماندهی دفاع هوایی، فرماندهی پشتیبانی هوایی و فرماندهی آموزش هوایی. فرماندهی دفاع هوایی بر عملیات کلی دفاع هوایی نظارت دارد، در حالی که فرماندهی پشتیبانی هوایی استراتژی هوایی، ترابری، کنترل و نگهداری را پشتیبانی می‌کند. فرماندهی آموزش هوایی بر آموزش و تعلیم پرسنل نیروی هوایی ژاپن تمرکز دارد. این ناوگان همچنین شامل هواپیماهای دیگر برای جنگ الکترونیک و گشت دریایی است.
بدون نظر