ملکه‌های کارتل مواد مخدر در آمریکای لاتین، با ظاهری پرزرق‌وبرق اما ذهنیتی آمیخته به روان‌ستیزی و خودشیفتگی، در مسیر جنایت رشد می‌کنند. این زنان اغلب همان‌قدر بی‌رحم و خطرناک هستند که همتایان مردشان و با تکیه بر ویژگی‌های شخصیتی تاریک، وارد چرخه‌ای از قاچاق، قتل و زندگی مجرمانه می‌شوند.
معروف‌ترین ملکه‌های کارتل مواد مخدر
روان‌شناسان توضیح می‌دهند که هرچند الگویی واحد برای این زنان وجود ندارد، اما مجموعه‌ای از عوامل محیطی و ویژگی‌های شخصیتی مشترک، زمینه‌ساز ورود آنان به دنیای جرم می‌شود. دنیل هِیگ، روان‌شناس جنایی، معتقد است: «افکار عمومی اغلب از ارتکاب جرم توسط زنان بیشتر شگفت‌زده می‌شود، زیرا زنان به‌عنوان مادر، دختر و خواهر شناخته می‌شوند؛ کسانی که انتظار می‌رود مهربان و دلسوز باشند. اما همان‌طور که در مورد مردان صدق می‌کند، زنان هم روی تاریک خود را دارند.»
به گفته او، این روی تاریک اغلب با ویژگی‌هایی شناخته می‌شود که در روان‌شناسی به «سه‌گانه تاریک» (Dark Triad) شهرت دارند؛ خودشیفتگی، ماکیاولیسم و روان‌ستیزی. چنین خصیصه‌هایی، همراه با رشد در محیط‌های خشونت‌بار یا فشار ناشی از بقا، می‌تواند فرد را به سمت فعالیت‌های پرخطر و مجرمانه سوق دهد.
در ادامه، نگاهی دقیق‌تر به زندگی پرخطر و پرزرق‌وبرق ملکه‌های کارتل آمریکای جنوبی خواهیم داشت و بررسی می‌کنیم چگونه هر یک از آنان در این مسیر قرار گرفتند.
۱. خانم «ال چاپو»؛ چهره‌ای نمادین
اِما کورونل آیسپورو (Emma Coronel Aispuro)، همسر «ال چاپو» سرکرده مشهور کارتل سینالوآ، از شناخته‌شده‌ترین ملکه‌های کارتل مواد مخدر است. او که سابقه فعالیت در عرصه مدلینگ داشت، در سال ۲۰۲۱ در دادگاهی مجازی در واشینگتن دی‌سی به مشارکت در توزیع هروئین، کوکائین، ماریجوانا و مت‌آمفتامین به‌مدت دست‌کم شش سال اعتراف کرد. علاوه بر این، او یک فقره پول‌شویی، یک فقره معامله مالی با قاچاقچی خارجی و توطئه برای کمک به فرار همسرش از زندان مکزیک در سال ۲۰۱۵ را پذیرفت.
آیسپورو پس از گذراندن بخشی از محکومیت خود، در سال ۲۰۲۳ آزاد شد و خیلی زود با راه‌اندازی خط تولید لباس زیر، همراه یک اینفلوئنسر مکزیکی، بار دیگر نام خود را در رسانه‌ها مطرح کرد؛ اقدامی که باعث شد لقب «کیم کارداشیان دنیای زیرزمینی» به او داده شود.
ریشه‌های ورود او به دنیای مواد مخدر به خانواده‌اش بازمی‌گردد؛ پدرش قاچاقچی بود و آیسپورو نخستین بار در یکی از مهمانی‌های او در سال ۲۰۰۶ با ال چاپو آشنا شد؛ زمانی که تنها ۱۷ سال داشت. آن دو در جشنواره زیبایی که خود محلی برای انتخاب همسران قاچاقچیان بود، نامزد شدند و در روز تولد ۱۸ سالگی‌اش ازدواج کردند. این ازدواج در حالی صورت گرفت که ال چاپو ۵۰ ساله بود.
ال چاپو
دنیل هیگ در تحلیل این پرونده توضیح می‌دهد: «نوجوانان به‌دلیل کامل‌نبودن بخش پیش‌پیشانی مغز، که مسئول کنترل تکانه و برنامه‌ریزی آینده است، بسیار راحت‌تر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. این می‌تواند سبب شود که فریب بخورند و زندگی در کنار یک قاچاقچی برایشان به همان اندازه عادی به نظر برسد که کار روزمره در یک دفتر.» او همچنین اختلاف سنی میان این زوج را عاملی برای ایجاد «نوعی رابطه شبیه پدر و دختر» می‌داند؛ رابطه‌ای که زمینه‌ساز شکل‌گیری وابستگی و تحسین بی‌چون‌وچرا می‌شود.
۲. ساندرا آویلا بلتران؛ ملکه اقیانوس آرام
ساندرا آویلا بلترن (Sandra Ávila Beltrán)، مشهور به «ملکه اقیانوس آرام»، از نمادین‌ترین زنان در تاریخ کارتل‌های مواد مخدر مکزیک است. او در خانواده‌ای متولد شد که نسل‌ها در تجارت مواد دخیل بودند؛ والدین و حتی پدربزرگ و مادربزرگش در قاچاق فعالیت داشتند. در اوایل دهه ۲۰۰۰، نام او با انتقال ۱۰ تُن کوکائین از مانزانویو مکزیک به کالیفرنیا بر سر زبان‌ها افتاد؛ محموله‌ای که در نهایت توسط پلیس ضبط شد و او برای مدتی ناپدید گردید.
زندگی شخصی او نیز با خشونت و تراژدی گره خورده بود. ساندرا دو بار با افسران پلیسی ازدواج کرد که بعدها به کارتل‌ها پیوستند و هر دو در جنگ‌های خونین مواد مخدر کشته شدند. سرانجام، در سپتامبر ۲۰۰۷، او دستگیر و به ایالات متحده استرداد شد و در مجموع هفت سال را در زندان گذراند. پس از آزادی در سال ۲۰۱۵، دوباره به مکزیک بازگشت و همچنان چهره‌ای بحث‌برانگیز باقی ماند.
دنیل هیگ در تحلیل زندگی او تأکید می‌کند: «مرز میان پلیس و مجرم بسیار باریک است. علاقه به فعالیت‌های غیرقانونی می‌تواند سبب شود فردی که در موقعیت قدرت و قانون قرار دارد، به‌سادگی به آن سوی خط پا بگذارد.»
۳. جسیکا اوسگوئرا؛ لا نگرا
جسیکا اوسگوئرا (Jessica Oseguera)، دختر نومسیو اوسگوئرا سروانتس ملقب به «ال منچو» و رهبر کارتل نسل جدید جالیسکو، با لقب «لا نگرا» شناخته می‌شود. او در سال ۲۰۲۱، تنها یک روز پس از حضور همسر ال چاپو در دادگاه، به دو سال و نیم زندان محکوم شد. اتهام او مشارکت در پول‌شویی از طریق مجموعه‌ای از کسب‌وکارهای خانوادگی، از جمله رستوران‌های سوشی، یک تفریحگاه و شرکت تولید نوشیدنی الکلی بود.
ال منچو
اوسگوئرا که مادر دو فرزند است در دادگاه ادعا کرد که در قاچاق مواد نقشی نداشته و حتی اظهار پشیمانی کرد. با این حال، نقش او در پشتیبانی مالی کارتل قابل انکار نبود. او پس از گذراندن ۲۵ ماه حبس در زندانی در کالیفرنیا، در مارس ۲۰۲۲ آزاد شد.
کارتل تحت رهبری پدرش به خشونتی شهرت دارد که شامل بریدن سر دشمنان و حل‌کردن اجساد در اسید است. دنیل هیگ این روش را رفتاری می‌داند که «بیشتر در میان قاتلان زنجیره‌ای یا افرادی که به‌شدت به حذف شواهد نیاز دارند دیده می‌شود». او افزود: «افراد عادی حتی به چنین ایده‌ای فکر نمی‌کنند، چه برسد به اجرای آن.»
۴. والِسکا مونتیرو؛ علیاحضرت
والسکا پریرا مونتیرو (Valeska Pereira Monteiro) که با لقب «علیاحضرت» شناخته می‌شود، یکی از چهره‌های پرحاشیه کارتل‌های برزیل است. او در سال ۲۰۲۱، زمانی که تنها ۲۷ سال داشت و برای تعطیلات سفر کرده بود، دستگیر شد. اتهام اصلی او مدیریت مالی یک باند بزرگ در ایالت سئارا بود؛ باندی که درآمدهای حاصل از قاچاق و سرقت را به گردش در می‌آورد. لقب «علیاحضرت» به دلیل سبک زندگی پرزرق‌وبرق او بر سر زبان‌ها افتاد، زیرا بخش عمده درآمدهای غیرقانونی‌اش صرف سفرهای لوکس و خریدهای تجملاتی می‌شد.
سابقه او در دنیای جرم تنها به این پرونده محدود نبود. در سال ۲۰۱۴، پلیس او را به‌عنوان سرکرده گروهی که به سرقت منازل و املاک تجاری در فورتالزا دست می‌زد، بازداشت کرده بود. شش سال بعد نیز هنگام همکاری به‌عنوان حسابدار یک باند در ریودوژانیرو، مجبور به استفاده از دستبند الکترونیکی شد؛ اما آن را شکست و به یک فراری تحت تعقیب تبدیل گردید.
دنیل هیگ که بر شخصیت‌های دارای «سه‌گانه تاریک» تمرکز دارد، درباره چنین رفتارهایی می‌گوید: «وقتی فردی با فعالیت‌های غیرقانونی‌اش در شبکه‌های اجتماعی پُز می‌دهد، این می‌تواند نشانه‌ای از کوته‌بینی یا غرور باشد.» او تأکید می‌کند که رسانه‌های اجتماعی «بهشت رفتارهای خودشیفته‌گرایانه» هستند؛ جایی که زندگی افراد می‌تواند نمایشی ساختگی باشد.
۵. ماریا لوپز اسکویول؛ بانوی مرگ
ماریا گوادالوپه لوپز اسکویول (María Guadalupe López Esquivel) که به «لا کاترینا» یا همان «بانوی مرگ» شهرت یافت، یکی از چهره‌های جنجالی و مرگبار کارتل‌های مکزیک بود. او در سال‌های نوجوانی زندگی مرفهی در طبقه متوسط داشت اما در سال ۲۰۱۷ با آشنایی با قاچاقچی مشهور به «ال ام۲» مسیر خود را تغییر داد و به قلب فعالیت‌های کارتل نسل جدید جالیسکو پیوست. ماریا خیلی زود جایگاهی فراتر از یک همراه عاطفی پیدا کرد و به هدایت آدمکشان کارتل متهم شد؛ اسنادی که پس از یورش پلیس به دست آمد، نشان می‌داد او در آدم‌ربایی، اخاذی و فرماندهی عملیات‌های جنایی مشارکت مستقیم داشت.
در ژانویه ۲۰۲۰، او تنها ۲۱ سال داشت که طی درگیری مسلحانه‌ای در آگوییلا، ایالت میچوآکان، هدف گلوله قرار گرفت و بر اثر اصابت تیر به گردن کشته شد. مرگ او بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها یافت، زیرا حضور یک زن جوان در جایگاه فرماندهی نظامی کارتل، خلاف انتظارات عمومی بود. در همین زمان، حساب کاربری اینستاگرامش پر از تصاویر سبک زندگی لوکس و نمایش نزدیکی او به حلقه‌های اصلی کارتل بود.
ال ام۲
دنیل هیگ درباره چنین افرادی توضیح می‌دهد: «به‌طور کلی، کسانی که پایبندی اخلاقی و ارزشی کمتری دارند، سطح بالاتری از روان‌ستیزی و خودشیفتگی را نشان می‌دهند. آنها خطر را مانند افراد عادی درک نمی‌کنند و اغلب خود را برتر از قانون می‌دانند.»
۶. لوز ایرنه فاخاردو؛ مادرخوانده
لوز ایرنه فاخاردو کامپوس (Luz Irene Fajardo Campos) یکی از چهره‌های بانفوذ دنیای قاچاق مواد در کلمبیا بود. او با لقب «لا مادرینا» شناخته می‌شد که در اسپانیایی به‌معنای «مادرخوانده» است.
ایرنه برخلاف بسیاری از ملکه‌های کارتل، در کودکی زندگی آرامی در ایالت میچوآکان مکزیک داشت. اما ورود اربابان مواد مخدر به منطقه در دوران نوجوانی‌اش همه چیز را تغییر داد. نخستین تجربه او در این مسیر فروش مواد سبک در خیابان‌های کالیفرنیا بود؛ اقدامی که در نهایت به اخراجش از آمریکا در دهه ۱۹۹۰ منجر شد. پس از بازگشت به مکزیک، فعالیت‌های او گسترده‌تر شد و طی سه دهه، شبکه‌ای بین‌المللی برای قاچاق کوکائین ایجاد کرد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که او هر هفته ۳۰ کیلو کوکائین به ایالات متحده ارسال می‌کرد و حتی خلبانان و هواپیماهایی برای انتقال محموله‌ها استخدام کرده بود.
در سال ۲۰۱۷، فاخاردو دستگیر شد و پس از مدت کوتاهی دو پسر بزرگسال او به طرز فجیعی کشته شدند؛ اجساد قطعه‌قطعه و سوزانده‌‌شده آنها در یک خودرو رها شد. این اقدام پیامی آشکار بود تا او در تحقیقات با مقامات همکاری نکند. در نهایت، ایرنه به ۲۲ سال زندان محکوم شد و گفته می‌شود شرایط روحی‌اش به‌سرعت در زندان رو به وخامت گذاشت.
دنیل هیگ در تحلیل این نوع زندگی می‌گوید: «محیطی که فرد در آن رشد می‌کند می‌تواند برداشت او از زندگی عادی را تغییر دهد. اگر همه اطرافیان در یک مسیر خلاف فعالیت کنند، چنین رفتاری می‌تواند همانند یک شغل روزمره عادی جلوه کند.»
بدون نظر