افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی (سایکوپات‌ها) ممکن است به‌صورت ناخودآگاه آشفتگی درونی خود را از طریق موضوعی به سادگی رنگ موردعلاقه خود آشکار کنند.
محققان دریافته‌اند افرادی که جذب رنگ آبی می‌شوند، احتمال بیشتری دارد که با بیماری‌های روانی، از جمله سایکوپاتی و افسردگی، دست‌وپنجه نرم کنند.
ارتباط میان رنگ و سلامت روان برای اولین بار در سال ۱۹۶۱ شناسایی شد و مطالعه‌ای در نشریه American Journal of Psychology نشان داد که بیش از ۴۰ درصد از بیماران روانپزشکی، رنگ آبی را به عنوان رنگ موردعلاقه خود نام برده‌اند.
دهه‌ها بعد، مطالعات مدرن این یافته‌ها را تأیید کرده‌اند. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۷ در چین انجام شد، کشف کرد بیمارانی که دچار افسردگی بودند، بیشتر به رنگ‌های سردتر مانند آبی و بنفش تمایل داشتند و تنها پس از تحت درمان قرار گرفتن بود که شروع به ترجیح دادن رنگ‌های روشن‌تر مانند زرد کردند.
اما مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۹ توسط مارک نمیروف، روانشناس دارای مدرک دکترا از دانشگاه جورج واشنگتن، منتشر شد، نشان داد که انتخاب رنگ آبی ممکن است جنبه تاریک‌تری هم داشته باشد.
نمیروف در مجله سایکولوژی تودی (Psychology Today) توضیح داد که رنگ آبی به دلیل توانایی‌اش در آرام کردن بدن، کاهش ضربان قلب و تسکین استرس، به طور جهانی محبوب است.
دیدن رنگ آبی در آسمان یا اقیانوس، حس امن و پایداری را برای کسانی که به دنبال تمرکز، آرامش یا تعادل عاطفی هستند، فراهم می‌کند. با این حال، این رنگ می‌تواند نشانه غم و تنهایی نیز باشد؛ به‌ویژه در میان افراد ثبات روانی ندارند.
افرادی که اضطراب، افسردگی یا نیاز به کنترل را تجربه می‌کنند، اغلب به شدت به رنگ آبی متمایل می‌شوند و از آن به عنوان یک قرص آرام‌بخش ذهنی استفاده می‌کنند.
از نظر روانشناختی، رنگ آبی جنبه‌ای حیاتی در چشم‌انداز زندگی عاطفی انسان را در بر می‌گیرد. این رنگ نشان‌دهنده شادی یا نشاط است؛ مانند «آسمان آبی». بنابراین، روحیه را تقویت می‌کند. و آبی رنگ غم، درد و سختی است، مانند سبک «بلوز» (Blues). آبی پیش‌آهنگ افسردگی است.
اگرچه تحقیقاتی که آبی را به سلامت روان مرتبط می‌کنند، چندین دهه سابقه دارند، این ایده اخیراً در شبکه‌های اجتماعی بسیار پربازدید شده و کاربران از دوستان و دنبال‌کنندگان خود خواسته‌اند که رنگ مورد علاقه‌شان را فاش کنند.
مطالعات متعددی نشان داده‌اند که وقتی احساسات در هرج‌ومرج هستند، افراد به دنبال حال‌وهوای آرام و باثبات آبی هستند تا احساس ثبات بیشتری داشته باشند.
در حالی که اغلب سایکوپات‌ها افراد بی‌حسی توصیف می‌شوند، تحقیقات جدید نشان می‌دهند کسانی که ویژگی‌هایی مانند تکانشگری و فقدان همدلی از خود نشان می‌دهند، همچنان مستعد تجربه احساسات ناخوشایند هستند.
حتی افرادی که ظاهراً بی‌تفاوت و بی‌باک به نظر می‌رسند، ممکن است به دلیل مشکلات اساسی سلامت روانی که در تلاش برای تثبیت آن‌ها هستند، رنگ آبی را ترجیح دهند.
یک تیم بین‌المللی از ایالات متحده و آسیا دریافتند که در حالی که سایکوپات‌ها در ظاهر آرام و بی‌تفاوت به نظر می‌رسند، مغز آن‌ها در زیرساخت برای اضطراب و تکانشگری تنظیم شده است.
این آشفتگی پنهان، همراه با ویژگی‌های شخصیتی تیره‌تر، می‌تواند به جای بی‌حس کردن پریشانی عاطفی، آن را تقویت کند.
سایکوپات‌ها اغلب آنچه که روانشناسان «سه‌گانه تاریک» شخصیت می‌نامند را از خود نشان می‌دهند: سرد، تکانشی و بی‌احساس گناه عمل کردن (سایکوپاتی)، حیله‌گر، فریبکار و قدرت‌طلب بودن (ماکیاولیسم) و خودشیفته یا مشتاق تحسین بودن (نارسیسیسم).
اگرچه این افراد اغلب مانند ربات و حسابگر دیده می‌شوند، مطالعه‌ای که در فوریه ۲۰۲۵ در ژورنال ریسرچ این پرسونالیتی (Journal of Research in Personality) منتشر شد، نشان داد که آن‌ها همچنان از انزوا رنج می‌برند.
مطالعات قبلی نشان می‌دهند که سه‌گانه تاریک به طور جدایی‌ناپذیری با علائم افسردگی مرتبط است.
افرادی که سطح بالایی از سایکوپاتی و ماکیاولیسم داشتند، نرخ بالاتری از علائم افسردگی را نشان دادند؛ در حالی که افرادی که نارسیسیسم بیشتری از خود بروز می‌دادند، اینطور نبودند.
بدون نظر