جسد راب راینر، بازیگر و کارگردان مشهور هالیوودی، و همسرش، میشل سینگر، روز یکشنبه در خانهشان در لسآنجلس پیدا شد و پلیس در حال تحقیق درباره قتل این زوج است.
پزشکی قانونی اعلام کرده که اجساد این دو با جراحات مشهود ناشی از ضربات چاقو کشف شده است.
جسد این زوج توسط دخترشان، رومی، که با یکی دیگر از اعضای خانواده همراه بوده، کشف شده و طبق گزارشها، پلیس در حال حاضر مشغول بازجویی از یکی از اعضای خانواده است. طبق منابع پلیس لسآنجلس، بازرسان به نیک، پسر این زوج، بهعنوان یک مظنون بالقوه نگاه میکنند. اما پلیس تأیید کرده که هنوز هیچکس بازداشت نشده است. کارآگاهان اداره سرقت و قتل (Robbery Homicide Division) مسئولیت رسیدگی به این پرونده را برعهده گرفتهاند.
سخنگوی این خانواده در بیانیهای با ابراز اندوه عمیق، درگذشت میشل و راب راینر را اعلام کرد و افزود که از این فقدان ناگهانی سخت دلشکستهاند و در این دوران دشوار، خواستار حفظ حریم خصوصی خود هستند.
این زوج در حین کار در فیلم کمدی رمانتیک موفق وقتی هری سالی را دید (When Harry Met Sally) با یکدیگر آشنا و صاحب سه فرزند به نامهای جیک (متولد ۱۹۹۱)، نیک (متولد ۱۹۹۳) و رومی (متولد ۱۹۹۷) شدند. راینر که ۷۸ سال سن داشت، یک دختر دیگر به نام تریسی راینر را با همسر سابقش، پنی مارشال، به فرزندخواندگی پذیرفته بود.
تریسی و رومی راه پدرشان را دنبال کردند و به حرفه بازیگری روی آوردند. صفحه IMDB رومی علاوه بر بازیگری، او را تهیهکننده و نویسنده نیز معرفی میکند.
اما جیک راینر مسیری متفاوت را انتخاب کرده و اکنون به عنوان خبرنگار در شهر هیوستون تگزاس مشغول به کار است. او در سال ۲۰۱۶ به نشریه کرونیکل هیوستون گفت که علاقه متفاوتی به خبر داشته و این اشتیاق را در دانشگاه سیراکیوز پیدا کرده است. جیک در ادامه توضیح داد که وارد حرفه روزنامهنگاری نشده تا از مقایسه شدن با پدرش دوری کند؛ چراکه پدرش نیز راه پدر خود را دنبال کرده بود.
سوابق شخصی نیک راینر عمدتاً حول محور مبارزه او با اعتیاد و پیامدهای آن شکل گرفته است. او از دوران نوجوانی، تقریباً از سن ۱۵ سالگی، با سوءمصرف مواد درگیر بود و طی سالها بیش از ۱۲ بار در مراکز توانبخشی بستری شد. این چالشها در نهایت نهتنها بر زندگی شخصی او تأثیر گذاشت، بلکه الهامبخش فیلمی به نام چارلی بودن (Being Charlie) شد که بر اساس تجربیات او نوشته شده و پدرش، راب راینر، آن را کارگردانی کرد.
نیک در سال ۲۰۱۶ فاش کرد که دورههایی را در ایالتهای مختلف، از جمله مِین، نیوجرسی و تگزاس، در خیابانها گذرانده است. او این بیخانمانی را نتیجه انتخاب خود برای عدم پیروی از برنامههای توانبخشی و تلاش برای انجام امور به شیوه خودش دانست.
با وجود این چالشها، همکاری او با پدرش در ساخت فیلم چارلی بودن به بهبود رابطه آنها کمک کرد. او در گذشته گفته بود که پیوند عمیقی با پدرش نداشته، اما کار مشترک روی این پروژه شخصی، حس نزدیکی بیشتری بین آنها ایجاد کرد. راب راینر نیز این فیلم را شخصیترین اثر خود خوانده و تأیید کرده بود که پسرش «قلب و روح فیلم» بوده است.
راب راینر فرزند استل و کارل راینر، نویسنده، کارگردان و کمدین برجسته بود. او به سرعت راه پدرش را در پیش گرفت؛ در دانشکده فیلم دانشگاه کالیفرنیا تحصیل کرد و در اواخر دهه ۱۹۶۰ نقشهای کوچکی در برنامههای تلویزیونی به دست آورد.
این هنرمند ۷۸ ساله، به دلیل فیلمهای تحسینشدهای که طی سالها کارگردانی کرده بود، شهرت بینالمللی پیدا کرد. راینر در طول دوران حرفهای خود، چهار بار نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین کارگردانی و سه جایزه از انجمن کارگردانان آمریکا شد.
در سالهای اخیر، راینر به عنوان یک فرد فعال در راستای آرمانهای لیبرال شناخته میشد. او کار نویسندگی خود را در اواخر دهه ۱۹۶۰ در کنار استیو مارتین در برنامه ساعت کمدی برادران اسموترز آغاز کرد.
راینر همواره از فیلمهای خود دفاع میکرد. او در سال ۲۰۰۸ به نشریه گاردین گفت که فیلمهایی را میسازد که به ساختن آنها علاقه دارد. راینر در توضیح گفت که استودیوها به دنبال صدها میلیون دلار سود هستند و چنین سودی با یک فیلم کوچک به دست نمیآید. با این حال، او هدفش از ورود به این صنعت را بیان خود و داستانگویی دانست؛ نه صرفاً تولید محصول.
همچنین، راینر از نظر سیاسی فعالتر شده و به یکی از حامیان سرسخت نامزدهای حزب دموکرات و طرفداران صریح آرمانهای لیبرال تبدیل شد. او منتقد پرسروصدای دونالد ترامپ بود و حتی در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد که در حال کار روی یک پروژه تلویزیونی ۱۰ تا ۱۳ قسمتی است که به پوشش رابطه ترامپ با رئیس جمهور روسیه، ولادیمیر پوتین، میپردازد.
بدون نظر