امکان دارد این تصور را داشته باشید که داشتن اندکی ضریب هوشی بالاتر خواهد توانست، کارها را برای تان راحت تر و اندکی هم شما را شادتر کند.
اما بر خلاف تصورهای رایج، ضریب هوشی بالا در مواقعی هم می تواند، همچون یک نفرین برای دارندگان آن به حساب آید.
در نظرسنجی هایی که در این زمینه انجام شده، کاربران و دارندگان ضرایب هوشی بالا از مشکلاتی که با آنها مواجه هستند، نکاتی را بیان می کنند. از آن جمله می توان توقعات بالای دیگران از آنها و متظاهر به نظر رسیدن شان را برشمرد.
در این نوشته بر آن هستیم که جمیعی از عوامل برشمرده توسط این کاربران در ارتباط با موضوع فوق الذکر را بیان و به مطالعه دلایل آن بپردازیم. اگر شما هم در گروه افراد بسیار باهوش هستید ممکن است با موارد زیر مواجه باشید.
اغلب به جای آنکه احساس کنید می اندیشید
یکی از عواملی که در میان کاربران با ضرایب هوشی بالاتر برشمرده شده این است که آنها برخلاف سایرین که برای تخلیه احساسات خود از فریاد کشیدن، مشت زدن، لگد زدن، دویدن، هق هق کردن، پریدن و مانند اینها استفاده می کنند، آنها تنها توضیح می دهند. خودشان در این باره می گویند وقتی هم چیزی را بیان می کنند گویی هنوز در درون شان چیزهای دیگری وجود دارد که گیر افتاده است.
تمایز میان مهارت های شناختی و احساسی در این جریان اهمیت پیدا می کند. دانشمندان هنوز هم به طور قطع نتواسته اند، رابطه ای میان این دو عامل یعنی شناخت و احساس برقرار کنند. برخی از این پژوهش ها نشان داده اند که خصوصا در محل کار، بالابودن هوش احساسی می تواند توانایی شناختی پایین را جبران کند.
این بدان معناست که افراد بسیار باهوش، ممکن است نیازی به اعتماد کردن به مهارت های احساسی خود برای حل مشکلات نداشته باشند.
دیگران از شما توقع دارند که بهترین عملکرد را داشته باشید
در مورد افراد بسیار باهوش همواره از آنها انتظار می رود که بهترین باشند و مهم نیست که این بهترین بودن در چه زمینه ای باشد. این امر سبب می شود که آنها به راحتی نتوانند در مورد ضعف ها و ناامنی های شان با دیگران صحبت کنند.
همین امر سبب می شود که فرد قدرت ریسک کردن کمتری داشته باشد چرا که در مقابله با شکست خوردن بسیار محتاط عمل می کند.
همچنین در مطالعه ای که بر روی والدین کودکان بسیار باهوش صورت پذیرفت دریافته شد که والدین این کودکان در مورد دستاوردهای فرزندان خود نگرانی های فراوانی دارند و هر چقدر ضریب هوشی کودک بالاتر باشد این نگرانی ها در مورد وضعیت درس و مدرسه او افزایش هم پیدا می کند.
متاسفانه در بسیاری از مواقع هم به جای توجه بیشتر به اینکه آنها که هستند به اینکه آنها چه کاری انجام می دهند تمرکز می شود.
امکان دارد به ارزش سخت کوشی دست پیدا نکنید
مسلم است که افرادی با ضریب هوشی بالاتر برای دست یافتن به چیزی تلاش کمتری می کنند. اما این بدان معنا نیست که این امر همیشه با موفقیت همراه خواهد بود چرا که این تصور وجود دارد که افرادی که ضرایب هوشی بسیار بالایی دارند، هرگز برای رسیدن به موفقیت نیاز به پشتکار فراوان ندارند.
یکی از کاربران با ضریب هوشی بالا بر آن باور است که خصوصا زمانی که فرد زود در می یابد که هوش بالایی دارد، دیگر نیاز به سختکوشی را در خود احساس نمی کند.
مطالعات بر روی افراد باهوش نشان داده که آنها عمدتا این احساس را دارند که برای دست یافتن به موفقیت نیاز چندانی به تلاش و کوشش کردن ندارند.
دیگران ممکن است از اینکه افراد باهوش در مکالمه های معمولی دائم بخواهند گفته های آنها را تصحیح کنند، آزرده شوند
افراد بسیار باهوش زمانی که فردی به مطلب نادرستی اشاره می کند، به سختی می توانند از تصحیح کردن آن فرد پرهیز کنند.
اما باید این را هم در نظر داشت که دیگران ممکن است از چنین عکس العمل های خجالت کشیده و حتی آزرده هم شوند. این امر سبب خواهد شد که برخی از دوستان خود را از دست بدهید. کاربری اعتقاد دارد، اگر این تصحیح کردن ها مدام تکرار شود، بسیاری از دوستان تان در دور هم جمع شدن های دوستانه شما را شرکت نخواهند داد.
در معرض تفکر بیش از اندازه قرار دارید
یکی از مسایلی که بسیاری از کاربران و به صورت مشترک به آن اشاره کرده اند این است که آنها در دام تفکر و تحلیل های فراوان می افتند و این کار زمان زیادی را از آنها می گیرد.
این کاربران می گویند چنین تفکرهای طولانی و اهمیت های وجودی که به هر کدام از آنها داده می شود این امکان را برای فرد باهوش به وجود می آورد که همه چیز میراست و هیچ چیز معنی داری وجود ندارد و همین امر باعث می شود که آن فرد به سمت جنون پیش برود.
در پژوهشی که در سال گذشته صورت پذیرفت نشان داده شد که هوش کلامی در واقع به نگرانی و نشخوار ذهنی بدل خواهد شد.
از دیدگاه عملی تداوم این وضعیت باعث خواهد شد که افراد باهوش در انتخاب های شان دچار مشکل شوند. علت این عدم تصمیم گیری هم آن است که این افراد به تحلیل ها و تجزیه های فراوانی در ارتباط با عواقب آن تصمیم می پردازند و به همین دلیل هم قادر به تصمیم گیری نیستند.
متوجه می شوید که چیزهای فراوانی را نمی دانید
زمانی که بسیار باهوش هستید، اغلب محدودیت های شناختی خود را تحسین می کنید. ممکن است که این تصور را داشته باشید که ممکن است هرگز چیزی را یاد نگیرید یا آن را درک نکنید.
یکی از کابران در مورد نفرینی که به افراد باهوش شده چنین می گوید: “هوش همانند نفرین است … هرچقدر بیشتر بدانید، بیشتر احساس می کنید که کمتر می دانید.”
در مطالعه ای نشان داده شد که هر اندازه ضریب هوشی شما کمتر باشد، توانایی های شناختی خود را دست بالاتر خواهید گرفت و برعکس این موضوع نیز صادق است.
در پژوهشی که در آن به چگونگی پاسخ دادن به سئوالات یک امتحان پرداخته شده بود، افرادی که تصور بالاتری از پاسخ دادن صحیح به سئوالات داشتند، به نزدیک ۵۰ درصد از آن سئوالات پاسخ صحیح دادند. این در حالی بود که گروهی که به بهترین نحو به آن سئوالات پاسخ صحیح داده بودند، تصور کمتری از پاسخ های صحیح خود داشتند.
من به جز مورد دوم که از بقیه کمتره همه این مشکلات رو دارم متاسفانه… خصوصا این کم شدن تلاش واقعا آسیب زننده است چون کنکور دارم و هر کاری میکنم نمیتونم درس بخونم. اون تصحیح گفته های دیگران هم واقعا خیلی بده. همه ازت بدشون میاد. به نفع کسایی که اینطوری هستن هست که تک فرزند نباشن.
سلام خسته نباشید بسیار ممنون از سایت خوبتون
به نطر من این نکات کاملا درست هستند ولی از یک نطر خوب نیست این تاپیک که افراد تفکر کردن را چیز بدی بدانند در حالی که انسان با تفکر خود از دیگر جانداران جدا است و همچنین اگر انسان ها به یکدیگر کمک نکنند پس کی کمک کند حیوانات ؟؟؟ پس انسانها فقط یکدیگر را دارند و این امر کاملا بدیهی است.
عجب مقاله عجیب غریبی بود
اصلا این مقاله داره منو توصیف میکنه
تلاش زیادی نمیکنم
تو همین محل کارم همه اش تو ذهنم دارم بقیه رو اصلاح میکنم
به شکلی مرگبار هم فکر میکنم هیچی نمیدونم و همیشه تشنه دونستنم (همین مورد آخر خیلی در مورد من صادقه)
بهترین مقاله ای بود که تو عمرم خوندم
بهترین مقاله در مورد خودشناسی
خب این امر واضح هست که خیلی از چیز هارو نمیدونیم حالا چه بهره ی هوشی بالایی داشته باشیم چ کم پس این نشد مشکل. بهره ی هوشی بالا هیچ معایبی ندارد . دشمنان تنها از فکر کردن شما میترسند و این غربی ها میان در مقاله های خنده دارشون میگن بهره ی هوشی بالا بده و باعث میشه تصمیمات اشتباه بگیرید و مضطرب تر باشید . کسی که بهرهی هوشی بالایی داشته باشه جهت پیشرفت علم همه کاری میکنه چون عاشق این کاره این نوع اضطراب بسیار موثر است در اصلاح میگن اضطراب موثر به دلیل اینکه باعث رشد فردی و علم میشه .منشا دانش خداوند است پس چرا خداوند اضراب ندارد . علم چراغ راه است و چطور ممکنه چراغ راه باعث ازردگی ما بشود .و اینکه قرار نیست سخت کار کرد قرار است با کیفیت بالا کار کرد زمان یک توهم است .کمیت مهم نیست .کیفیت مهم است .۱ ساعت تفکر بهتر از هفتاد سال عبادت است . تفکر تفکر تفکر . این مطالب رو قبول ندارم ژاپن در چند سال اخیر در تلاش بود تا ضریب هوشی کشورش را بالا ببرد و الان در رتبه ی یک میباشد و در چند سال ضریب هوشی میانگین کشور را تا ده نمره بالا کشاند . درود
معلومه شما بهره هوشی بالا رو تجربه نکردید که از مسائل و مشکلاتش آگاه باشید. هر چیز به طبع سودی که داره عوارضی هم داره. هرکسی نمیتونه به این برسه و یا قبول کنه که چیزایی رو نمیدونه به قول سقراط انسان هرقدر داناتر بشه میفهمه که نادان تره. دیگی که پره صداش کمتره. انسانی که باهوش تر و داناتره ادعای داناییش پایین تره و بیشتر به نادانیش پی میبره. باهوش ها به این دلیل که ایده آل گرا هستند میخان همه چیز در بهترین حالتش باشه و اینو در مورد خودشونم درنظر دارن اونا مدام در حال یادگیری هستند و چون هرچی جلوتر میرن میبینن کلی چیز برا یادگیری هست دچار استرس میشن و میخان زودتر همه رو بفهمن به خاطر همین استراحت ندارن و معمولا عمر کمتری هم دارن.اینکه علم خدا رو با انسان مقایسه میکنید غلطه.آرامش خدا به دلیل کامل بودنشه به دلیل اینه که هیچ جهلی در وجودش نیست و این اضطرابی که باهوش ها دارن بخاطر اینه که میدونن کلی فاصله هست تا داناشدن به همین دلیل هم هست که برای باهوش ها بهترین تفریح و نشاط کشف یه مجهول و رسیدن به دانشی نو هست نه تفریحات آدمای با هوش پایین و معمولی. افراد باهوش بازدهی بالا دارند اما چون به همینم راضی نیستن غصه و ناراحتیشونم بیشتر از بقیه ست.خلاصه اینکه هرکه او بیدارتر پردردتر و هر که او آگاه تر رخ زردتر.
… غم اونجاست که تنهام و میخوام از تنهاییم گریه کنم و اینکه دوستان زیادی ندارم و همیشه دارم فکر میکنم به همه چیز و نمی دونم هدفم چیه و از این مشکل دارم رنج میبرم. هیچ سرگرمی ندارم و میحوام همه علوم رو بدونم و نمی تونم روی یک مورد متمرکز بشم چون بقیه چیزا منو جذب خودش میکنه… دنبال بیماری های روانی خودم میرم و کلی درد و مرض شاید از خودم در اوردم. تنههاااااای تنهااام و هیچکی منو درک نمیکنه… روی پروژه های زیادی دارم کار میکنم. دوست دختر یا پسر نم تونم برا خودم جور کنم چون حقیقت هایی که میگم تلخه با اینکه قدرت خطابه ام خیلی قویه. من اینقدر بیچاره شدم که دارم اینجا درد و دلام رو میکنم…
چون کاملا میفهمم و درک میکنم چی میگی باید یه هشدار جدی بهت بدم: تا دیر نشده مشغله های زیادی از ورزش و هنر و کتابخونه و کارهای مختلف برای خودت جور کن وگرنه دچار وسواس میشی، و رهایی از وسواس عملی به این راحتی ها نیست. پیشگیری بهتر از درمانه.
آره تفکر درمورد همه چی و رابطه علت و معلولی بین همه چیز در ذهنم می گذره درسته من همیشه فکر می کنم که خیلی چیکاره نمیدونم یا بلد نیستم یاد بگیرم در حالی که با کوچکترین سوالی که ازم بشه یک تومار از جواب ها رو می گم که درست هم در میان من کمی کم حرف هستم در حالی که خجالت برام معنایی نداره و فقط دوست دارم گوش بدن به حرف های دیگران چون واسم جالبه شبا تا ساعت دیر وقت بیدارم هیچ خوابم نمی بره انگار
من به جز مورد دوم که از بقیه کمتره همه این مشکلات رو دارم متاسفانه… خصوصا این کم شدن تلاش واقعا آسیب زننده است چون کنکور دارم و هر کاری میکنم نمیتونم درس بخونم. اون تصحیح گفته های دیگران هم واقعا خیلی بده. همه ازت بدشون میاد. به نفع کسایی که اینطوری هستن هست که تک فرزند نباشن.
جانا! سخن از زبان ما می گویی…
سلام خسته نباشید بسیار ممنون از سایت خوبتون
به نطر من این نکات کاملا درست هستند ولی از یک نطر خوب نیست این تاپیک که افراد تفکر کردن را چیز بدی بدانند در حالی که انسان با تفکر خود از دیگر جانداران جدا است و همچنین اگر انسان ها به یکدیگر کمک نکنند پس کی کمک کند حیوانات ؟؟؟ پس انسانها فقط یکدیگر را دارند و این امر کاملا بدیهی است.
عجب مقاله عجیب غریبی بود
اصلا این مقاله داره منو توصیف میکنه
تلاش زیادی نمیکنم
تو همین محل کارم همه اش تو ذهنم دارم بقیه رو اصلاح میکنم
به شکلی مرگبار هم فکر میکنم هیچی نمیدونم و همیشه تشنه دونستنم (همین مورد آخر خیلی در مورد من صادقه)
بهترین مقاله ای بود که تو عمرم خوندم
بهترین مقاله در مورد خودشناسی
خب این امر واضح هست که خیلی از چیز هارو نمیدونیم حالا چه بهره ی هوشی بالایی داشته باشیم چ کم پس این نشد مشکل. بهره ی هوشی بالا هیچ معایبی ندارد . دشمنان تنها از فکر کردن شما میترسند و این غربی ها میان در مقاله های خنده دارشون میگن بهره ی هوشی بالا بده و باعث میشه تصمیمات اشتباه بگیرید و مضطرب تر باشید . کسی که بهرهی هوشی بالایی داشته باشه جهت پیشرفت علم همه کاری میکنه چون عاشق این کاره این نوع اضطراب بسیار موثر است در اصلاح میگن اضطراب موثر به دلیل اینکه باعث رشد فردی و علم میشه .منشا دانش خداوند است پس چرا خداوند اضراب ندارد . علم چراغ راه است و چطور ممکنه چراغ راه باعث ازردگی ما بشود .و اینکه قرار نیست سخت کار کرد قرار است با کیفیت بالا کار کرد زمان یک توهم است .کمیت مهم نیست .کیفیت مهم است .۱ ساعت تفکر بهتر از هفتاد سال عبادت است . تفکر تفکر تفکر . این مطالب رو قبول ندارم ژاپن در چند سال اخیر در تلاش بود تا ضریب هوشی کشورش را بالا ببرد و الان در رتبه ی یک میباشد و در چند سال ضریب هوشی میانگین کشور را تا ده نمره بالا کشاند . درود
معلومه شما بهره هوشی بالا رو تجربه نکردید که از مسائل و مشکلاتش آگاه باشید. هر چیز به طبع سودی که داره عوارضی هم داره. هرکسی نمیتونه به این برسه و یا قبول کنه که چیزایی رو نمیدونه به قول سقراط انسان هرقدر داناتر بشه میفهمه که نادان تره. دیگی که پره صداش کمتره. انسانی که باهوش تر و داناتره ادعای داناییش پایین تره و بیشتر به نادانیش پی میبره. باهوش ها به این دلیل که ایده آل گرا هستند میخان همه چیز در بهترین حالتش باشه و اینو در مورد خودشونم درنظر دارن اونا مدام در حال یادگیری هستند و چون هرچی جلوتر میرن میبینن کلی چیز برا یادگیری هست دچار استرس میشن و میخان زودتر همه رو بفهمن به خاطر همین استراحت ندارن و معمولا عمر کمتری هم دارن.اینکه علم خدا رو با انسان مقایسه میکنید غلطه.آرامش خدا به دلیل کامل بودنشه به دلیل اینه که هیچ جهلی در وجودش نیست و این اضطرابی که باهوش ها دارن بخاطر اینه که میدونن کلی فاصله هست تا داناشدن به همین دلیل هم هست که برای باهوش ها بهترین تفریح و نشاط کشف یه مجهول و رسیدن به دانشی نو هست نه تفریحات آدمای با هوش پایین و معمولی. افراد باهوش بازدهی بالا دارند اما چون به همینم راضی نیستن غصه و ناراحتیشونم بیشتر از بقیه ست.خلاصه اینکه هرکه او بیدارتر پردردتر و هر که او آگاه تر رخ زردتر.
خیلیا هم میخونن و دیگه کامنتی نمیذارن خخخ
… غم اونجاست که تنهام و میخوام از تنهاییم گریه کنم و اینکه دوستان زیادی ندارم و همیشه دارم فکر میکنم به همه چیز و نمی دونم هدفم چیه و از این مشکل دارم رنج میبرم. هیچ سرگرمی ندارم و میحوام همه علوم رو بدونم و نمی تونم روی یک مورد متمرکز بشم چون بقیه چیزا منو جذب خودش میکنه… دنبال بیماری های روانی خودم میرم و کلی درد و مرض شاید از خودم در اوردم. تنههاااااای تنهااام و هیچکی منو درک نمیکنه… روی پروژه های زیادی دارم کار میکنم. دوست دختر یا پسر نم تونم برا خودم جور کنم چون حقیقت هایی که میگم تلخه با اینکه قدرت خطابه ام خیلی قویه. من اینقدر بیچاره شدم که دارم اینجا درد و دلام رو میکنم…
چون کاملا میفهمم و درک میکنم چی میگی باید یه هشدار جدی بهت بدم: تا دیر نشده مشغله های زیادی از ورزش و هنر و کتابخونه و کارهای مختلف برای خودت جور کن وگرنه دچار وسواس میشی، و رهایی از وسواس عملی به این راحتی ها نیست. پیشگیری بهتر از درمانه.
بهم پیام بده عزیزم۰۹۰۱۶۶۸۷۴۰۸
آره تفکر درمورد همه چی و رابطه علت و معلولی بین همه چیز در ذهنم می گذره درسته من همیشه فکر می کنم که خیلی چیکاره نمیدونم یا بلد نیستم یاد بگیرم در حالی که با کوچکترین سوالی که ازم بشه یک تومار از جواب ها رو می گم که درست هم در میان من کمی کم حرف هستم در حالی که خجالت برام معنایی نداره و فقط دوست دارم گوش بدن به حرف های دیگران چون واسم جالبه شبا تا ساعت دیر وقت بیدارم هیچ خوابم نمی بره انگار
سلام
درسته اما این ها همه درمان شدنه و با روان شناس اینا یه سود میشه
بعضیا هوش دارن روانشناس نرفتند ولی این ها رو ندارند
فقط اینا نیست…
خیلی موارد دیگر هم هست که فقط خودشون می دونن…