ایران ما به گفته دوست و دشمن یکی از کشورهایی است که به واسطه آثار باستانی و طبیعی فوق العاده و منحصر به فردش از ظرفیت بالایی برای جذب گردشگر برخوردار است اما به گفته همان دوستها و دشمن ها یکی از ضعیف ترین مدیریت ها را در این زمینه داریم به گونه ای که نه تنها از این ظرفیت های گردشگری که برخی از آنها به لطف هنرمندان و حکومت های گذشته و برخی هم به واسطه لطف خداوندی به ما ایرانیان اعطا شده است، استفاده نمی کنیم بلکه کمر به نابودی آنها نیز می بندیم بدون اینکه ذره ای به این فکر کنیم که منابع انرژی فسیلی بالاخره تمام می شود و قطعا تا ابد نمی تواند منبع درآمد کشور باشد، بنابراین باید راه های دیگر را برای کسب درآمد و تامین هزینه های کشور پیدا کنیم . یکی از این راه ها که می توان گفت حاضر و آماده است و با کمترین هزینه، ارزش افزوده فوق العاده ای برایمان دارد،گردشگری است . صنعتی که بسیاری از کشورها از جمله ترکیه به خوبی در حال استفاده از ظرفیت های آن هستند و سالانه ده ها میلیارد دلار از گردشگری و توریسم کسب در آمد می کنند . ترک ها حتی پارا فراتر گذ اشته اند و برای توریست ها مقاصد گردشگری هم ایجاد می کنند . آنها باتولید سریال های پرشمار و طویل القسمت و فروش آنها به شبکه های تلویزیونی کشورهای دیگر مردم این کشورها را اولا با فرهنگ ترکیه آشنا و مانوس می کنند ثانیا با ظرافت هرچه تمامتر آنها را برای سفر به ترکیه ترغیب می کنند و اخیرا دیده شده که تورهایی هم ترتیب داده اند مثلا برای بازدید گردشگران از لوکشین فلان سریال یا فیلم . ترک ها حتی برای اینکه به اهداف خود نزدیکتر شوند بعضا سریال هایشان را به صورت رایگان در اختیار شبکه های پرمخاطب اما از نظر مالی ضعیف قرار می دهند .حال دراین بازار رقابتی که مدیریت و تبلیغات حرف اول را می زند ما تیشه به ریشه خود می زنیم و با دست خودمان ظرفیت های گردشگریمان را از بین می بریم . مطلبی با عنوان ” جای خانه حاکم تهران هم برج سبز می‌شود درخروجی خبرگزاری فارس قرار گرفته است موید مطالب بالاست درخبر خبرگزاری فارس آمده است که محمد سالاری رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران به تازگی اعلام کرده است که خانه حاکم تهران (عنوان بیگلربیگی در دوره قاجار به معنای حاکم است) در خیابان فردوسی در حال فروش است و با وجود مکاتبات شهرداری با اداره کل میراث فرهنگی استان تهران برای توقف فروش این خانه، نتیجه ای حاصل نشده است. وی اعلام کرده که یکی از سازندگان معروف تهران که اخیرا اقدام به تخلفات ساختمانی بسیار زیادی کرده است خریدار این بنا است و بزودی ممکن است این بنای ارزشمند تخریب شود.
خانه علاءالدوله، حاکم تهران کجاست؟
علاءالدوله نام خیابان فردوسی در تهران قدیم بوده و در گوشه شمال غربی میدان توپخانه، دروازه و خیابان علاءالدوله یا باغ ایلخانی قرار داشته است. شرایط این خیابان به طوری که اعتمادالسلطنه می نویسد، چنین بود: «کوچه باغ ایلخانی بسیار طولانی است. در طرفین کوچه، درخت های خوبی کاشته شده و کوچه سنگ فرش است. کنار نهرهای دو طرف، همه از سنگ است و شب ها با چراغ ها و فانوس روشن است. در حاشیه این کوچه، باغات و عمارات عالیه هست. در طرف راست، خانه و باغ و عمارات جناب احمد علاءالدوله وزیر دربار، امین السلطان و جناب ظهیرالدوله است.»
در نقشه عبدالغفار به سال ۱۳۰۱ هجری قمری حد فاصل کوچه خندان در خیابان فردوسی (دندانساز سابق) و میدان امام خمینی (توپخانه سابق) نام املاک ورثه مرحوم امیر نظام به چشم می خورد. امیر نظام لقب محمد رحیم خان قاجار دوللو علاءالدوله است که در آن سال که نقشه عبدالغفار کشیده می شود، فوت می کند و به همین دلیل ذکر شده است «املاک ورثه مرحوم امیر نظام».
محمد رحیم خان قاجار دَوَل لو علاءالدوله پس از مرگ برادر بزرگش، حسن خان، که نسقچی باش بود، به این سمت دست یافت و در سفرهای پادشاه، مسئول نظم اردوها بود. در سال ۱۲۷۴ هجری قمری جزء نویسندگان وزارت خارجه شد. در سال ۱۲۷۸ به لقب علاءالدوله ملقب شد. در ذیحجه ۱۲۸۳ هجری قمری که ناصرالدین شاه عازم خراسان بود محمد رحیم خان را به سمت بیگلربیگی(حاکم) تهران منصوب کرد و در سال ۱۲۸۴ق ریاست قورخانه به وی محول شد.
بر اساس خاطرات احتشام السلطنه (پسر علاءالدوله) در سال ۱۲۸۸ هجری قمری علاءالدوله از محله ارگ و عمارت اجدادی خود به این قسمت نقل مکان میکند.
خانه علاءالدوله ۲ بار شناسایی شد
در فاصله سال ۱۳۰۰ تا ۱۳۵۰ هجری شمسی، اطلاعات چندانی از این بنا وجود نداشت و همگان فکر می کردند این بنا تخریب شده است اما در اواخر دهه ۵۰ شمسی کارشناسان میراث فرهنگی این بنا را به عنوان بنای ارزشمند شناسایی کردند و عکس های این بنا تا قبل از انحلال عکسخانه میراث تهران در دهه ۷۰، وجود داشت؛ ولی با انحلال این مرکز و خروج نیروهای قدیمی از اداره کل میراث فرهنگی استان تهران، این بنا رو به فراموشی رفت.
حد فاصل دهه ۵۰ تا سال ۷۴ شمسی نیز نام و نشانی از این بنا وجود نداشت اما در سال ۱۳۷۴ در «طرح مطالعاتی بناهای ارزشمند شهر تهران» عکس های این بنا به چشم می خورد اما گروه تحقیقاتی در آن سال هم از وجود مالک تاریخی بنا آگاه نبودند ولی با توجه به تاریخی بودن ملک، آن را جزء بناهای ارزشمند مستند نگاری کردند. وضعیت این بنا در این دوره، سالم است ولی در اثر زمان دچار فرسایش شده است.
برج سازی در خانه حاکم و چالش تازه برای ثبت جهانی میدان مشق
خانه تاریخی علاءالدوله که امروز تبدیل به ۱۷۰۰ متر زمین بایر شده است و قیمت پایه آن ۱۲ میلیارد تومان اعلام شده است.، تنها بخش اندکی از آن ملک تاریخی علاءالدوله است که در حد یک تالار آینه به گواه عکسهای میراث فرهنگی و شرکت توسعه فضاهای فرهنگی باقیمانده است.
تالار آینه خانه علاءالدوله نیز همانند تالار آینه خانه نصیرالدوله در عودلاجان متراژی کمتر از ۱۵۰ متر دارد و الباقی زمین که یک هزار و ۵۵۰ متر مربع می شود، بایر است.
بر اساس صحبت های محمد سالاری رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران اگر این بنا به یکی از سازندگان معروف تهران فروخته شود، برج سازی در این محل همانند سرای دلگشا در بازار یا مجتمع تجارت جهانی فردوسی در خیابان فردوسی اتفاق می افتد و این باعث چالش جدید برای حریم ثبتی و بلافصل میدان مشق و حریم ثبت نشده آثاری چون موزه استاد صنعتی، تئاتر نصر، تئاتر پارس و ساختمان بانک تجارت توپخانه(بانک شاهی سابق) خواهد شد.
میدان مشق یکی از مجموعه های ارزشمند تهران است که براساس صحبت های مسئولان میراث فرهنگی قرار است به عنوان یکی از بناهای دارای قابلیت ثبت جهانی به یونسکو در آینده ارائه شود و این ارتفاع سازی قطعا ثبت جهانی این مجموعه را به چالش می کشاند.
تا زمانی که محدودیت های مختلف (فرهنگی و …) برای گردشگران خارجی هست، متاسفانه نمی توان انتظار شکوفایی صنعت گردشگری رو در کشورمون داشت.
بله درسته اما این دلیل نمیشه که با دست خودمون میراث فرهنگیمونو نابود کنیم
حیفه واقعا متاسفم به جای اینکه باز سازی کنن بنای به این زیبایی، دارن اونو تخریب میکنن جاش برج بسازن همه اینا نشون دهنده سطح فرهنگ پایینشونه