به دنبال زلزله چهارشنبه گذشته در شهر کوچکی در مرکز ایتالیا به نام آماتریس ( Amatrice)، عملیات نجات شبانه ای برای یافتن بازماندن این اتفاق صورت گرفت. به دنبال این زمین لرزه، پس لرزه های فراوانی نیز وقوع پیوست. الساندرو ایُوینو (Alessandro Iovino) از شب عملیات نجات تصاویری را به ثبت رسانده رسانیده که در این نوشته آنها را ملاحظه می کنید.
این زلزله تا کنون ۲۴۱ کشته و ۲۶۴ مجروح داشته است. عملیات نجات در آمارتیس و نقاط اطراف آن هنوز هم در جریان است. این شهر کوچک در منطقه ای کوهستانی واقع شده و بعد از این حادثه به تپه ای از قلوه سنگ و خرابه تبدیل شده است.
تنها راهی که بتوان به این منطقه راه پیدا کرد یا از آن خارج شد، استفاده از مینی بوس است. افراد محلی عمده حجم کمک ها را بر عهده دارند. در هر کدام از این اتوبوس ها، تعدادی امدادگر و روزنامه نگار وجود دارند که هر کدام شان، در چند مایلی این شهر از اتوبوس پیاده می شوند چرا که اگر اتوبوس بخواهد آنها را نزدیک تر به محل وقوع زلزله انتقال دهد، ایمن نیست.
مجروحان سرپایی به بیمارستانی در نزدیکی شهر انتقال پیدا می کنند و مجروحانی که در شرایط بدتری هستند به بیمارستان های رایتی (Rieti)، نُورکیا (Norcia) و یا رم (Rome) انتقال پیدا می کنند که هر کدام از این مراکز درمانی در حدود ۴۳، ۳۴ و ۸۷ مایل از محل وقوع زلزله فاصله دارند. حقیقت این است که دسترسی به این شهر کوچک بسیار دشوار است و همین دلیل اصلی دیر رسیدن گروه امداد به محل حادثه بعد از وقوع زلزله بود.
الساندرو ایُوینو در مورد رسیدن خود به این منطقه چنین می گوید: “زمانی که من به آمارتیس رسیدم ساعت ۷ عصر روز چهارشنبه بود. پلیس، آتش نشان ها، سربازان و امداگران بومی در میان انبوهی از خرابه های این شهر، در حال امدادرسانی بودند. امدادگرانی از سراسر جهان به این منطقه آمده بودند. افراد داوطلبی که از طرف صلیب سرخ اعزام شده بودند، آتش نشان هایی از شهر میلان و غیرنظامیانی که نهایت تلاش خود را برای نجات مردم می کردند. عملیات نجات در کل طول شب ادامه پیدا کرد. تنها منطقه سالم مانده آمارتیس، استادیوم این شهر بود که دیگر تبدیل به یک کمپ شده بود. این کمپ ها برای مردم بی خانمان سرپناهی به شمار می آمد. همان مردمی که منتظر شنیدن خبری از اعضای خانواده شان بودند که آیا زنده اند یا خیر.”
“من نیز به همراه گروه امدادرسانی تا صبح روز بعد در آنجا ماندم.”
بیشتر قربانیان این اتفاق اهالی آمارتیس بودند. شهری با حدود ۲.۶۵۰ نفر که البته این آمار مربوط به قبل از این زلزله است. تنها خانه های نوساز و استادیوم این شهر، مکان های هستند که سالم باقی مانده اند.
امدادگران داوطلبی از سراسر دنیا به آمارتیس آمده اند
نیروهای امداد غیرنظامی، زمین فوتبال استودیوم این شهر را به کمپ تبدیل کردند. این کمپ ها بیش از ۳۰۰ نفر بی خانمان را در خود جای داده است.
کمپ های موقتی بیشتری در سن آنجلو (Sant’Angelo) (در حومه آمارتیس) و آکومُولی (Accumoli) وجود دارد و کمپ هایی دیگری نیز در دست احداث هستند. افرادی که در این مکان ها اسکان یافته اند تنها منتظر شنیدن خبری از بستگان شان هستند.
بسیاری از این عملیات های نجات با کمک سگ ها انجام می شوند. گزارشگران و غیرنظامیان کمی دورتر نگه داشته می شوند که دلیل اصلی آن امنیت و جلوگیری از پرت کردن حواس سگ های جستجوگر است. تنها چند لحظه بعد از ثیت این عکس، زنی زنده و از میان آوراها بیرون کشیده شد.
واهدهای نظامی با جرثقیل و تانک به منطقه می آمدند. حضور سربازان باعث می شد که جلوی دزدی و غارت از خانه هایی که بدون صاحبان شان رها شده بودند گرفته شود. البته در کنار همه این اقدامات همواره احتمال وقوع پس لرزه وجود اشت.
آمارتیس تبدیل به یک صحرای به دور مانده از جمعیت شده بود و تنها غیرنظامیانی که به دنبال اعضای خانواده هاشان می گشتند، در آنجا جضور دارند. در نزدیک این ساختمان دو برادر که هر دو سالم از زیر آوارها بیرون آمده بودند، دیده می شدند که به دنبال مادرشان می گشتند.
خلبان یک هواپیمای غیرنظامی در آمارتیس
تصویر یک کمپ از بیرون آن. همسایه های که در اطراف این کمپ زندگی می کنند وسایل ضروری چون، کالاهای موردنیاز اولیه و روزمره، پتو، پوشک بچه و سایر وسایل را برای ساکنان این کمپ می فرستند.
بدون نظر