با Pobiti Kamani آشنا شوید؛ جنگل سنگ در بلغارستان

جنگلی از ستون های سنگی

در ۱۸ کیلومتری خارج شهر «وارنا» در بلغارستان، در مسیر جاده ای که به «صوفیه» می رسد، یک سایت گردشگری طبیعی وجود دارد که به Pobiti Kamani به مفهوم «جنگل سنگ» شهرت دارد.

در نگاه اول اینطور به نظر می رسد که این سنگ ها بقایای یک معبد یا کاخ باستانی هستند که فقط ویرانه هایی از آن باقی مانده. اما جالب است بدانید که اینگونه نیست و تمامی این سنگ ها که می توان به آثار باقی مانده از تخت جمشید شیراز نیز آنها را تشبیه کرد، سنگ های طبیعی هستند که دست هیچ بشری آنها را نساخته.

ستون های سنگی یاد شده در دسته های کوچک و در مساحتی به وسعت ۸ کیلومتر، در ساحل شمالی دریای سیاه در کشور بلغارستان پراکنده گشته اند. ارتفاع ستون های یاد شده بین ۵ تا ۷ متر و قطرشان نیز از ۳۰ سانتی متر تا ۳ متر متغیر است.

نکته قابل اشاره در مورد این ستون ها این است که همه آنها توخالی بوده و با شن پر شده اند. حتی پایه و زیرساخت محکمی هم ندارند و درون زمین مستحکم نشده اند و این طور به نظر می رسد که یک نفر آنها را با چکش درون شن ها فرو کرده.

جنگل یاد شده برای نخستین بار در سال ۱۸۲۸ میلادی توسط کاوشگران و دانشمندان به ثبت رسید. از آن زمان تاکنون، ده ها فرضیه در باب فرم و شکل آنها مطرح گشته که از مرجان ها گرفته تا فوران های زمینی در دوران Eocene و سفت شدن سنگ های آهکی تنوع دارند.

اما پذیرفتنی ترین تئوری را باستان شناسان بلغاری به نام های «پیتر» و «استفان بونچیف گوچیف» داشته اند؛ به اعتقاد آنها پیشینه این ستون های سنگی به دوران «سنوزوئیک» در حدود ۵۰ میلیون سال پیش باز می گردد، زمانی که اروپای شرقی هنوز در زیر اقیانوس ها بوده.

در آن تاریخ، رسوبات و لجن ها در بستر دریاها بوده و در گذر زمان به ستون های سنگی بدل گشته اند. چندی پس از آن، گازهای متان از  ته نشست های باستانی متصاعد گشته و از بستر دریا به بیرون تراوش کرده اند.

گازهای تحت فشار از میان طبقات سنگ های آهکی راه خود را به بیرون یافته و در مسیر خود این ستون های بلند را بر جای گذاشته اند.

میلیون ها سال بعد، وقتی که سطح دریاها پایین رفته و خشکی ها نمایان شدند، این طور به نظر می رسید که این سنگ های ستونی از زمین سر بر آورده اند.

در آخر نیز یادآوری کنیم که جنگل سنگی از دهه ۱۹۳۰ میلادی به عنوان یک جاذبه گردشگری شناخته شد و در سال ۲۰۱۱ میلادی نیز به عنوان میراث جهانی در سایت یونسکو به ثبت رسید.