شکستن قولنج انگشتان، ممکن است مفید هم باشد

احتمال کاهش ابتلا به آرتروز

بر سر اینکه آیا کار درستی است که قولنج دستمان را بشکنیم یا خیر مناقشاتی وجود دارد اما افرادی که این کار را انجام نمی دهند ممکن است واقعا در معرض خطر آرتروز باشند.

این کار یکی از عاداتی است که همیشه موافقان و مخالفان خود را داشته است.

ممکن است شما هم در گروه افرادی باشید که برای مدت طولانی این کار را انجام می دهید و از حس خوبی که بعد از آن به شما دست می دهد لذت می برید.

این امکان نیز وجود دارد که در گروه آن افرادی باشید که وقتی کسی کنارتان این کار را انجام می دهد حالتان بد شود و به شدت آزرده شوید چرا که تصور می کنید گوش تان صدای ناراحت کننده ای را می شنود.

حتی ممکن است که به آنها تذکر دهید که این کار ممکن است به مفاصل شان آسیب برساند یا حتی به آرتروز مبتلا شوند.

اگر در گروه اول باشید عمدتا از اینکه کسی شما را از این کار منع کند یا در این باره نصیحت هایی را به شما کند، خسته شده اید و دوست ندارید که هروقت این کار را انجام می دهید کسی به شما نکته پزشکی را تذکر دهد.

اما در اینجا باید خبر خوبی را به شما بدهیم، خصوصا اگر مدت های نسبتا طولانی است که چنین عادتی دارید.

بر اساس مطالعه اخیر انجام پذیرفته، نه تنها این کار برای سلامتی ضرر ندارد بلکه اگر قولنج انگشتان دست تان را نشکنید در حال افزایش ریسک ابتلا به آرتروز هم هستید. اما مهم است که دلیل آن را بدانیم و این پرسش را مطرح کنیم که چرا این چنین است؟

در میان مفاصلی که استخوان های بدن مان را به هم وصل می کند، رباط هایی وجود دارد که این مفاصل را در کنار هم نگه می دارد. این رباط ها در ناحیه دستها باعث متصل کردن استخوان ها به هم می شوند و زمانی که شما قولنج انگشتان خود را می شکنید، فاصله ای را که بین مفاصل تان وجود دارد را تعدیل می کنید و فشاری که در ناحیه اتصال مفاصل وجود دارد را کاهش می دهد. در واقع با این کار فشار حاصل از گازهایی چون دی اکسید کربن، نیتروژن و اکسیژن در این نواحی تعدیل می شود.

آن صدایی که ممکن است برای عده ای دوست داشتنی و رضایت بخش باشد، از مایع سیالی به نام سینوویال که در فواصل بین مفاصل را پر کرده می آید. اگر انجام این کار احساس راحتی بیشتری به دستانتان می دهد ممکن است به دلیل هم تحریکاتی عصبی انتهای مفاصل و هم به علت کشیده شدن مفصل باشد که تا مدت حدود ۳۰ دقیقه این حس خوب را در فرد باقی می گذارد.

اگر احتیاج به شواهد بیشتری دارید که از بابت این نتیجه اخیر علمی اطمینان حاصل کنید باید به این موضوع اشاره کرد که دکتر دونالد اِل. انگر، به مدت بیش از ۶۰ سال و آن هم هر روز انگشتان دست چپ خود را می شکست و هرگز مشکل خاصی برایش پیش نیامده است. وی جایزه نوبل پزشکی را نیز دریافت کرده است.