در عصر یکی از روزهای سپتامبر سال ۱۹۸۶ میلادی، اهالی شهر کلیولند آمریکا شاهد رها سازی هزاران بادکنک در کنار برج ترمینال – بلندترین آسمان خراش شهر – بودند. این رویداد زیبا خیلی زود به فاجعه تبدیل شد. باد، بادکنک ها را به سمت شهر باز گرداند که همین امر، ترافیک و ایجاد مشکل برای هواپیماها را در بر داشت. در طی این جریان، دو نفر جان خود را از دست دادند.
این شهر در کنار دریاچه «ایری» احداث شده بود و بیشتر به خاطر رودخانه هایش شهرت داشت. در سال ۱۹۸۶ قرار بود در این مکان جشن برگزار شود. ساکنان قصد داشتند رکورد رهاسازی بیشترین بالن به صورت همزمان را به نام خود ثبت کنند.
کلیولَند برای برگزاری رویداد با سازمان «United Way» همکاری کرد. بیش از ۲۵۰۰ داوطلب، ۱.۵ کیلیون بادکنک را آماده کردند. مسئولین برای نگه داشتن تمام بادکنک ها، سازه ای عظیم طراحی نمودند و یک تور بزرگ را در بالای آن قرار دادند. ساخت تورها بر عهده همان کمپانی سازنده تورهای کارگو برای سفینه فضایی بود.
بادکنک ها که از لاتکس تخریب پذیر ساخته شده بودند، قرار بود به سمت دریاچه ایری هدایت شوند؛ جایی که سوراخ شده و تجزیه می شدند. متاسفانه باد با این رویداد همکاری نکرد و یک فاجعه شکل گرفت.
هوا در ظهر آن روز به هیچ وجه خوب نبود. سرعت باد شب قبل از حادثه به ۹۶ کیلومتر بر ساعت می رسید. سازمان «United Way» با مسئولین شهر، پلیس و اداره آتش نشانی همکاری کرد. هیچ کس نمی دانست چه اتفاقی قرار است رخ دهد.
درست بعد از رهاسازی بادکنک ها، آن ها تحت تاثیر طوفان و باران قرار گرفتند. باد شدید آن ها را به سمت شهر باز گرداند. بادکنک ها در روزها و ساعات بعد از این ماجرا حوادث بیشتری آفریدند.
فرودگاه شهر مجبور شد برای پاکسازی بادکنک ها به مدت ۳۰ دقیقه باندهایش را ببندد.
بادکنک ها حوالی شمال شرقی اوهایو پایین آمدند. آن ها حتی ساحل کانادایی دریاچه ایری را تحت تاثیر قرار دادند. بادکنک ها یکی از صاحبان اسب های عربی را نیز ترساندند و آن را زخمی کردند. وی بعدها به دادگاه شکایت کرد.
در طی این ماجرا، دو ماهیگیر ناپدید گشتند. گارد ساحلی تمام تلاش خود را برای یافتن آن ها به کار بست، اما به علت ازدیاد بادکنک ها نتوانست ماهیگیران را پیدا کند. دو روز بعد، گارد ساحلی عملیات جستجو را متوقف کرد و آب، جسد این دو نفر را به ساحل آورد. رهاسازی این تعداد بادکنک در کتاب رکوردهای جهانی گینس به ثبت رسید و رکورد به جا مانده هیچ گاه شکسته نشد. به خاطر نگرانی های زیست محیطی و هزینه زیاد رهاسازی گاز هِلیُم، دیگر چنین کاری انجام نگرفت.
شما می توانید جزئیات ماجرا را در ویدیوی زیر ببینید.
بدون نظر