یکی از برنامه های هفتگی سرویس گردشگری روزیاتو، گشتی در گالری های تهران و مراکز استان های کشور است تا مخاطبان ایران دوست روزیاتو، با ظرفیت های گردشگری شهری در عرصه گالری گردی آشنا شوند. در هفته های پیش، سری زدیم به شماری از نگارخانه های پایتخت تا با برخی از رویدادهای این مجموعه های نمایشگاهی موقت آشنا شویم.
به هر حال، در تهران و مراکز استان ها، هر هفته ده ها برنامه فرهنگی و هنری از سوی هنرمندان داخلی و بین المللی برگزار می شود که آگاهی از آن ها از طریق سرویس گالری گردی روزیاتو امکان پذیر خواهد بود. هم چنین برای آگاهی بیش تر از چند و چون برنامه هایی که در گالری های پایتخت در حال برگزاری است، به آن ها سری می زنیم تا از نزدیک در جریان اتفاقات هنری پایتخت ۲۳۰ ساله ایران قرار بگیریم.
چندی پیش، به نمایشگاه هاروست در نگارخانه بهار و نامی خانه هنرمندان ایران رفتیم. جایی که شما را با مستند نگاری های شقایق مرادیان نژاد از دنیای اهدای عضو آشنا می کند. نمایشگاه عکس های این عکاس جوان تهرانی، اگر چه در نگاه اول، خیلی دردناک است، اما از طرفی، بیننده را با واقعیتی به نام پیوند اعضا و اهمیت اهدای عضو آشنا می کند.
اول بدانید که در هر ۵ ساعت، ۱ ایرانی که به دلیل بیماری های پیشرفته قلب، ریه، کلیه و کبد در لیست انتظار پیوند عضو است، به علت نرسیدن عضو مناسب جان خود را از دست می دهد و این در حالیی است که تقریبا معادل همین تعداد مورد، مرگ مغزی در کشور به وقوع می پیوندد که می تواند اهدا کننده عضو باشد و جان بیماران را نجات دهد.
جالب است که بدانید هر مورد مرگ مغزی، در صورت اهدای عضو در زمان مناسب، می تواند جان ۶ انسان را نجات دهد. با این حال، یک میلیون و ۸۰۰ هزار نفر در ایران کارت اهدای عضو دارند و که اولین آن ها، دکتر علی اکبر ولایتی، نخستین وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی و مشاور امور بین الملل رهبر انقلاب است.
نمایشگاه هاروست، دنیای اهدای عضو را می کوشد با ۳۵ عکسی که در ادامه مشاهده خواهید کرد، به تصویر کشیده و از شما بخواهد برای مشارکت در طرح انسانی و ارزشمند و خدایی اهدای عضو، تلاش کنید که هم چون اهدای خون، کاری پسندیده از جنبه های ملی و بین المللی است.
محمد ستاری، عضو گروه عکاسی و گرافیک دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران درباره این نمایشگاه نوشت:
قرن حاضر را باید عصر رسانه ها و ارتباطات دانست. میلیون ها نفر از مردم جهان هر روز از طریق عکس و تصویر از جریان رویدادها و تحولات سیاسی، علمی و هنری آگاه می شوند. رسانه ها با بهره گیری از عکس و تصویر، در ابعاد مختلف، گاه به شکل روزنامه، مجله، کتاب و گاه به صورت فیلم، تلویزیون، اینترنت و لوح های فشرده تصویری و با شبکه های ارتباطی مجازی، در رشد و آگاهی عمومی نقش انکار ناپذیر داشته اند.
اگر انسان بر سطح کره ماه قدم می گذارد یا در اعماق اقیانوس ها کاوش می کند، عکس و تصویر یا چشم ناظر، همراه و همگام اوست و در ثبت لحظات حساس و با شکوه به وی مدد می رساند. به عبارت دیگر، عکس و عکاسی را باید چشمان هوشمند قرن معاصر دانست، چشمانی نافذ و گویا که علاوه بر تاثیر گذاری عمیق و اساسی در زندگی انسان امروز، شاهد و حافظ ارزش های متعالی و وسیله ثبت وقایع و حقایق علمی، تاریخی و هنری است.
عکس های این مجموعه که به نوبه خود نخستین مجموعه تصویری از اهدای عضو در ایران و جهان به شمار می رود، در قالب عکاسی مستند اجتماعی جای می گیرند. هر عکسی نمی تواند یک عکس مستند باشد. چرا که عکس مستند باید دارای پیام باشد.
عکس مستند ممکن است ثبت کننده یک واقعه باشد، اما این واقعه باید فی نفسه، معنا داشته باشد. معنایی فراتر از آن چه یک عکس خبری با خود یدک می کشد. عکس مستند، ممکن است شخصیت یا احساسی را ثبت کند اما باز هم باید مفهومی اجتماعی داشته باشد و نمایانگر چیزهایی بیش از آن چه یک عکس پرتره نشان می دهد، باشد. عکس های مستند نمایش لحظه هایی از دنیای واقعی هستند که به قصد القا مطلبی مهم و شاخص به بیننده به وجود آمده اند.
عکاسان مستند اجتماعی به جای عکاسی از زندگی و خیال پردازی های شخصی، به عکاسی از ساختار اجتماعی، روابط و مناسبات انسانی می پردازند و عکس هایی می آفرینند که تا حد امکان، ساده و سر راست اما با مفاهیمی سترگ و والا خود را به رخ بیننده می کشند و ما شاهد این مدعا در این مجموعه هستیم.
وقتی وارد نمایشگاه می شدیم، بر روی استندی، صاحب این آثار درباره نمایشگاهش چنین نگاشته بود:
درست وقتی بهار دامنش را از میان شلوغی های دلگیر و هیاهو های بی رحم شهر ها بر می کشد، انگار جایی روی بلندی های سر سبز منطقه دارآباد تهران، جایی دور از هیاهوی شهر در بیمارستان دکتر مسیح دانشوری، برای خیلی ها، دوباره می گستراند. تا آن ها بهاران بیش تری را تجربه کنند.
ماجرا از بخش Harvest و تخت های ICT این بیمارستان آغاز می شود. نه، بلکه دقیق تر اگر بگوییم، ماجرا از لحظه دل بریدن پدر و مادری از فرزند خویش و یا همسر و فرزندی از همه سرمایه وجودشان روی تخت های سفید آن شروع می شود.
روایت این جدایی و دلبستن دوباره به بخشی از آن، که می رود ان قدر سخت و ناممکن باشد که جز زبان بی کلام عکس ها، هیچ بدیلی قادر به بیان آن نیست.
این مجموعه عکس ها، روایت قصه ژرف و عمیق بودن و نبودن است. حلول زندگی در تن دیگری. تولد یک جان شیرین و بشارت دیدن بهاران بسیار دیگر برای آنان که امید برایشان پایان یافته بود.
قصه این عکس ها اما تنها یک قصه نیست. سه روایت موازی است از قصه بدیع بخشش و ایثار. لیست انتظار، یعنی سیاهه ای از نام کسانی که وجودشان همه یک چشم شده است. چشم انتظار بخشندگان عضو، یعنی آن ها که می خواهند بی محابا مهربان و بخشنده باشند. آن ها که می روند و نمی میرند. گیرندگان آن ها که می مانند زیر دین غیرت و شجاعت و ایثار انسانی که نمی شناسندش هرگز.
مجموعه عکس یک مساوی هشت، آمده به امید روزی که هیچ بیماری در لیست انتظار جان خود را از دست ندهد و روزی که بخشش در سخت ترین شرایط روزگار، رفتار عادی جامعه باشد.
شاید در بین برنامه های فرهنگی و هنری که در چند ماه اخیر در خانه هنرمندان ایران در پایتخت برگزار شده بود، این نمایشگاه، حس و حال خاصی را به مخاطبان و بازدید کننده گان می داد. جایی که شما، لحظه های واقعی از اشک ها و لبخندهای کسانی را می دیدید که در غم از دست رفتن عزیزانشان سوگوار بودند، اما با اهدای عضو درگذشتگان به بیماران، طعم زندگی و حیات را به بیماران نیازمند پیوند عضو، هدیه می کردند.
تصویری از نمایشگاه عکس هاروست
شقایق مرادیان نژاد، عکاس جوان تهرانی، موضوع جالبی را برای شکار لحظه های ناب انتخاب کرده بود. موضوعی که شاید برای خیلی ها گنگ و ناشناس باشد و در طول زندگی و در جریان اتفاقات روزانه و اخبار رسانه ها، خیلی به دید نیاید. اما در واقع، بخش مهمی از واقعیت های روزگار ما را تشکیل می دهد و به زندگی انسان های بسیاری مرتبط است.
مساله اهدای عضو، مقوله بسیار مهم در کشورهای مختلف است که ترویج فرهنگ پسندیده آن و بستر سازی برای ترغیب و تشویق همه مردم جهت عضویت در سامانه پیوند اعضا، مورد نظر نظام های بهداشتی دنیا قرار دارد.
در این نمایشگاه، ۳۵ عکس مستند سیاه و سفید، در ابعاد ۱۰۰ در ۱۵۰ سانتیمتر در معرض دید علاقمندان قرار گرفت.
این عکاس جوان در بیانیه این نمایشگاه آورده بود:
این مجموعه عکس، روایت قصه ژرف و عمیق بودن و نبودن است. حلول زندگی در تن دیگری، تولد یک جان شیرین و بشارت دیدن بهاران دیگر برای آنان که امید برایشان، پایان قصه بود. قصه این عکس ها، اما تنها یک قصه نیست، سه روایت موازی است از قصه بدیع بخشش و ایثار . . .
تصویر مراحل آماده سازی نمایشگاه هاروست
خانم مرادیان نژاد، یک هفته پیش از برگزاری نمایشگاه با ارسال عکس بالا، از ۱۵ هزار مخاطبش در اینستاگرام خواست تا به این نمایشگاه عکس بیایند و از تصاویری که درباره پیوند عضو گرفته، دیدن کنند.
وی در این پست اینستاگرامی، از هشتگ های جالبی در متن پیام استفاده کرد که در زیر مشاهده می کنید:
شاید دنیای هشتگ های بتواند در فضای شبکه های اجتماعی به خصوص شبکه محبوب اینستاگرام، شمار زیادی از مخاطبان ایرانی را به این عمل پسندیده و خدایی و معنوی، ترغیب و تشویق کند و برگزاری چنین مراسمی هم چون نمایشگاه عکس این هنرمند جوان کشورمان، راهکار خوبی برای فرهنگ سازی عمل پیوند اعضا در کشورمان باشد.
شقایق مرادیان نژاد، هنرمند خوش ذوقی است که دنیا را از نگاه لنز دوربین خود می نگرد و تا کنون ۷۰۰ پست در اینستاگرامش به اشتراک گذاشته که البته تصاویر این نمایشگاه، در بین آن ها قرار ندارد.
دی ماه ۹۴ بود که خبرگزاری فارس خبر از انتشار نخستین کتاب عکس اهدای عضو جهان با همکاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و شقایق مرادیان نژاد داد. این تصاویر پیش از نمایش مهر ماهی در خانه هنرمندان ایران، در گالری شماره ۱ فرهنگسرای نیاوران به نمایش عمومی گذاشته شده بود.
قرار است نخستین کتاب مصور اهدای عضو جهان توسط انتشارات سوره مهر به بازار نشر کتاب ایران بیاید.
در این کتاب مصور، ۴۲ تصویر از مراحل اهدای عضو، بخشندگان زندگی، گیرندگان عضو و لیست انتظار به چاپ رسیده است.
با ما همراه باشید در گشتی در نمایشگاه هاروست.
این عکس، مربوط به زمانی است که عضو پیوندی به اتاق عمل بیمارستان منتقل شده و مراحل آماده سازی آن ها را برای پیوند به بیمار یا بیماران طی می کند.تصویر، کیفی را نشان می دهد که در آن، عضو پیوندی که از بیمارستان مسیح دانشوری به بیمارستان نمازی شیراز برای پیوند ارسال شده است. نوع گروه خونی و عضو پیوندی و مشخصات آن، بر روی کیف به صورت لیبلی درج شده است.تصویر، مزار اهدا کننده گان عضو در ایران است. تصویری خاص که توضیحی نیاز ندارد.تصویری که نشان می دهد، کلیه های مختلف از بیمارستان مسیح دانشوری به بیمارستان نمازی شیراز انتقال داده شده است. نوشته هایی که زندگی را نوید می دهد و بزرگواری اهدا کننده گانی که چنین فرصت هایی را بر تارک روزگار امروز، نقش بستند.تصویری که یکی از کادر درمانی بیمارستان را برای آماده سازی مراحل پیوند اعضا نشان می دهد.بخشی از فضای بیمارستانی را می بینید که برای مراحل پیوند عضو در حال آماده سازی فرآیند است.یکی از statement هایی که در نمایشگاه عکس هاروست به نمایش گذاشته شده بود و جای تامل داشت. . .پزشکان در حال بررسی عکس های رادیو گرافی دریافت کننده عضو هستند.تصاویری از نمایشگاه هاروست.اشک ها و لبخندها در نمایشگاه هاروست تهران.وقتی لحظه وداع نزدیک می شود . . .و وقتی که . . .
و گفتاری با شما
۱- ایران از نظر اهدای عضو در دنیا، رتبه ۳۲ را در اختیار دارد. برای ارتقای این رتبه، افزایش شمار دارندگان کارت اهدای عضو، ضروری به نظر می رسد.
۲- تنها یک چهارم هموطنانی که به مرگ مغزی دچار می شوند و صلاحیت اهدای عضو دارند، پیوند اعضای آن ها انجام می شود و ما بقی، به گفته دکتر ولایتی، زندگی خود و ۶ نفر دیگر را به زیر خاک می برند.
۳- برای دریافت کارت اهدای عضو، کار سختی در پیش نیست. فقط به سایت ehda.ir مراجعه کنید و مراحل را طی کنید.
۴- هیچ کس از زمان مرگ خود خبر ندارد. در لحظات آخر زندگی هر فرد، می توان بار دیگر زندگی را به هم نوعان خود اعطا کرد و فرصت زنده بودن را به دیگران بخشید. این فرصت طلایی و به یاد ماندنی را اکنون که می توانیم، درنظر داشته باشیم.
۵- فرصت تماشای این نگارخانه برای شما فراهم نشد. اما هنوز، این فرصت برایتان فراهم است که با دریافت کارت اهدای عضو، و ترغیب دیگران به انجام این کار خداپسندانه و انسانی، فرصت زندگی را به هزاران بیماری که هم اکنون نیازمند یاری سبز شما هستند، اعطا کنیم. . . .
۶- هشتگ هایی برای فرهنگ سازی اهدای عضو در شبکه های اجتماعی زیر هر پست قرار دهیم تا با کمپین دیجیتالی اهدای عضو، فرهنگ سازی این عملکرد انسانی، تقویت شود و ایران در فهرست ۱۰ کشور برتر اهدای عضو جهان قرار بگیرد. انقلاب هشتگ ها، هم چون انقلاب سلفی های بدون آرایش سلبریتی ها، می تواند این بستر را فراهم کند.
آفرین
خیلی تاثیر گذار بود
کاش این ها را زودتر معرفی میکردیدددددددددددددددددددددددد
باریکلا