هنرمندی که کارهای او عمدتا هم خیابانی هستند به نام «شان یورو» پرتره هایی را بر روی تکه های یخ، کوه های یخی و دیوارها، خلق می کند. وی با این کار بر روی سطوحی نه چندان ثابت و استوار نوآوری هایی را انجام می دهد.
در کارهای اخیر خود که به نظر می رسد در میان جاه طلبانه ترین و زیباترین آثار وی نیز باشند، به ماجراجویی در آرکتیک کانادا پرداخته و ابتدا مناطقی را که قصد داشته در آنها به انجام کار هنری بپردازد، مورد شناسایی و بررسی قرار می داده.
وی در آخرین پروژه خود با عنوان «اگر پرواز می کردم» می گوید: “انجام این کار بسیار گول زننده است چرا که زمانی که پالت رنگ خود را در دست می گیرم تا بر روی تکه ای از یخ کار کنم، در آن شکنندگی به وجود می آید و یا آب می شود.”
وی ادامه می دهد: “با این حال من خوش شانس بودم که توانستم این پروژه را به پایان برسانم. در طول انجام آن با تمام مناطقی که انتخاب می کردم، ارتباط خوبی برقرار می کردم و همین امر، انجام کار را برایم ممکن و آسان تر می ساخت.”
نقاشی بر روی یخ
یورو که خود در هاوایی بزرگ شده، در مورد خلق آثارش می گوید که این کارهای هنری «تعادلی میان هنر و طبیعت» به شمار می روند. وی این نوع هنر را وظیفه و مسئولیت خود در قبال طبیعت می داند.
برای پروژه «اگر پرواز می کردم» و برای ثبت تمام لحظاتی که مشغول انجام این کار بود، از کمک گروهی از عکاسان و فیلمسازان طبیعت همچون «رنان اوزتروک» بهره برد. او پیام هایی را برای «نسل جدید» در خلق چنین آثاری دارد.
عکاس پروژه یوهو نیز به همراه او و به مدت یک هفته، در جزیره ای به نام «بافین» در کانادا به سر برد. آنها برای آشنایی بیشتر با این منطقه به برقراری ارتباط با محلی های آنجا و جمع آوری اطلاعاتی در مورد آداب و رسوم و فرهنگ آنها مبادرت کردند. در این میان با دختری آشنا شد که در نهایت تبدیل به یکی از سوژه های نقاشی وی گردید.
یورو می گوید: “آنچه این دختر در مورد وضعیت و تغییرات آب و هوایی این منطقه برای مان گفت، بسیار الهام بخش بود.”
این هنرمند انتخاب سوژه را به مراتب آسان تر از اجرای آن بر روی بوم های یخی می دانست. وی اضافه می کند، اگرچه بومیان این منطقه به من گفته بودند که این برف چقدر سریع آب می شوند با این حال دوست داشتم که این نوع نقاشی کردن را نیز تجربه کنم.
تقریبا ۸۰ درصد یخ های منطقه در مدت آن یک هفته حضور ما آب شدند. به همین خاطر هم انتخاب هرکدام از آن تکه یخ ها ریسک بزرگی به شمار می آمد چرا که بسیار سریع آب می شد.
او بالاخره تکه ای از آن یخ ها برمی گزید و شروع به اجرای تصویر صورت دختر بر روی آن می کرد و این کار را در سریع ترین حالت ممکن انجام می داد. او از بزرگ ترین پرتره دختر یاد می کند که به پشت خوابیده است. در پایان این پروژه یخ شروع به ترک برداشتن کرد.
بالاخره با به پایان رساندن چشم های دختر، این کار پر ریسک که در حال آب شدن بود به پایان رسید و رضایت کامل هنرمند آن را فراهم آورد.
یورو می گوید: “این موضوع بسیار اهیمت دارد که مردم بدانند که یخ چقدر به سرعت آب می شود. اگرچه در زمینه هنر و طبیعت، هنرمندان فراوانی در حال فعالیت هستند، با این حال من هم دوست داشتم که نقشی را در این میان ایفا کرده باشم.”
مجموعه ای از این تصاویر را با هم خواهیم دید. در این سفر تصویری با ما همراه باشید.
یورو در مورد کارهای خود می گوید حداکثر یک یا دو هفته می توانسته به پروژه های یخی خود فرصت دهد چرا که در بیشتر از این زمان، یخ ها آب می شدند.بخشی از پروژه «اگر پرواز می کردم» را شاهد هستید. هنرمند در مورد هدف خود از خلق چنین آثاری به اضطرار رسیدگی به وضعیت آب و هوایی زمین اشاره می کند.این هنرمند که با نام «هولو» هم شناخته می شود، به انبوهی از مردمی اشاره می کند که متاثر از شرایط بد آب و هوایی نیازمند کمک هستند.هنرمند ناگزیر به آزمودن تکنیک های مختلفی برای این نوع از نقاشی شد. در نهایت با آکریلیک و با ایجاد سوراخ هایی بر روی برخی از بخش های یخ، موفق به انجام پروژه خود گردید.این هنرمند مسافت های طولانی را برای پیدا کردن مکان های مورد نظر برای خلق آثارش طی کرد.هنرمند در مورد خلق پرتره خود به نام «آ» یا «آنا» مجبور بود کل روز را به دنبال مناسب ترین تکه یخ برای پیاده کردن پرتره مورد نظرش باشد.او برای آنکه زمان را برای به پایان رساندن پرتره خود از دست ندهد، شب ها و زیر نور چراغ هم به کار خود ادامه می داد.او که با بُرد مخصوص خود برای یافتن مناسب ترین یخ ها آنها در می نوردید به اضطرار رسیدگی به وضعیت جوی زمین بیشتر پی برد.یوهو اخیرا از نیویورک به لوس آنجلس نقل مکان کرده و در ارتباط با نحوه بزرگ شدن خود در هاوایی به «سی اِن اِن» توضیحاتی داد.بسیاری از کارهای او هم با همان روش سنتی رنگ روغن انجام می شود که از ضربات پهن و نازک قلم مو در اجرای آن استفاده می کند.یوهو در مورد عمر هر اثر هنری اشاراتی می کند و می گوید عمدتا عمر آثار خلق شده با رنگ روغن بیشتر است اما در کل هر اثر هنری به واسطه استفاده و نوع شکل گیری آن، عمر مخصوص خود را دارد.او از خوش شانسی خود می گوید و اشاره می کند به واسطه نحوه بزرگ شدنش و استفاده از بُردهای مخصوص جابجایی از مکانی به مکان دیگر، با مشکلات کمتری در مسیر خلق آثارش مواجه بوده و عملا برایش چندان دشوار نبوده.وی می گوید، عدم تعادلی که قرار گرفتن بر روی یک بُرد متحرک بوجود می آورد، کار را کمی دشوار می کند اما او با به کارگیری از لوازمی چون طناب و لنگر تا آنجا که می توانست این تکان ها را کاهش می داد. همچنین می گوید تا آنجا که برایم امکان داشت مکان هایی را انتخاب می کردم که موج های کمتری در اطرافم وجود داشته باشد.
بدون نظر