مروری بر جدیدترین نسل ماشین های جنگی مخوف و مرگبار روسیه

روسیه در سال های اخیر سرمایه گذاری وسیعی در تولید و ارتقای تانک ها، زیردریایی ها و هواپیماهای رادارگریز انجام داده است. یک موسسه بین المللی تحقیقاتی صلح که در استلکهلم سوئد فعالیت دارد اخیراً اعلام کرده که بودجه نظامی روسیه از سال ۲۰۰۶ دو برابر شده است. بسیاری از ماشین های جنگی جدیدی که توسط روسیه تولید شده اند متخصصان نظامی غربی را شگفت زده کرده اند و تعجب آن ها نیز بی دلیل نیست.

هر آنچه که باید در مورد ماشین های جنگی ترسناکی که روسیه در سال های اخیر تولید کرده بدانید در ادامه مطلب آمده است.

سوپر تانک تی ۱۴ آرماتا (T-14 Armata)

تانک غول پیکر تمام اتوماتیک تی ۱۴ آرماتا بیش از هر تانک دیگری مسئولان نظامی غربی را نگران کرده است زیرا تانک آرماتا از تانک هایی که در حال حاضر توسط ناتو استفاده می شود بسیار پیشرفته تر بوده و تهدیدی برای این نیروها به شمار می آید. بر اساس گزارش وزارت دفاع بریتانیا “تانک آرماتا هر آنچه که یک تانک اتوماتیک لازم داشته باشد را دارا بوده و انقلابی در صنعت تانک سازی به حساب می آید”.

منحصربفردترین ویژگی این تانک که باعث تغییر بازی در صحنه نبرد خواهد شد طراحی کاملا اتوماتیک و بدون سرنشین برجک این تانک روسی است که تاکنون در هیچ تانکی دیده نشده و تانک آرماتا با این قابلیت پیشرفته رقیبی در دنیا نخواهد داشت. این ویژگی منحصربفرد به تانک آرماتا اجازه می دهد که با حفظ امنیت تمامی ۳ خدمه خود در میدان جنگ یکه تازی کند (برخلاف تانک ام ۱ آبرامز (M1 Abrams) نیروهای ناتو که با ۴ خدمه از آسیب پذیری بالایی در برابر تانک های روسی رنج می برد) و امکان تبدیل شدن آن به تنها تانک تمام اتوماتیک جهان را در آینده ای نزدیک افزایش می دهد.

طراح این تانک خارق العاده در گفتگو با رسانه ها در سال ۲۰۱۵ چنین گفت: ” برای خدمه این تانک کار با آن مانند یک بازی کامپیوتری، شامل انجام برخی حرکات نهایی و تصمیم گیری است”.

اصلی ترین سلاح این تانک یک توپ بدون خان ۱۲۵ میلیمتری از نوع “۲A82-1M” است که توانایی شلیک ۱۰ تا ۱۲ گلوله در دقیقه را دارد. برجک این تانک قابلیت جایگزین شدن با یک توپ ۱۵۴ میلیمتری را داراست که بر اساس برآوردهای سازمان های اطلاعاتی بریتانیا برتری فراوانی نسبت به قدرت آتش و زره تانک های ناتو دارد.

این تانک به بهترین شکل ممکن در برابر حملات محافظت می شود و در این زمینه در دنیا رقیبی ندارد. سیستم حفاظتی افغانیت (Afghanit) روی این تانک سوار شده که توانایی رهگیری و منهدم کردن حملات با سرعت ۵ ماخ را نیز خواهد داشت. همچنین این سیستم می تواند سیستم هدفگیری موشک های هدایت شونده ضدتانک را مختل کرده و مانع از اصابت آن ها به هدف شود. این سیستم محافظتی حتی از آن چه که در تانک های آمریکایی نیز استفاده می شود قوی تر و مدرن تر است.

هواپیمای سوخوی مدل (PAK FA (T-50))

در عکس زیر که در سال ۲۰۱۰ گرفته شده است ولادیمیر پوتین را می بینید که در حال بررسی نسل اولیه این هواپیمای جنگی است که برای توسعه مشترک آن با کشور هند همکاری می شود. منابع رسمی روسی در مورد رادارگریز بودن، سرعت مافوق صوت و قدرت مانور فوق العاده این هواپیما صحبت های زیادی کرده اند.

این هواپیمای جنگنده با تقویت سیستم پروازی خود توانسته است با سرعت مافوق صوت تا ۹۳۰ مایل را در یک پرواز طی کند که برتری زیادی به دیگر هواپیماهای جنگی روسیه دارد (این مسافت در سرعت های زیر سرعت صوت به ۲.۱۷۵ مایل نیز می رسد). سیستم حفاظت جانی این جنگنده مانورهای ۹ جی (۹G) را برای مدتی بیشتر از ۳۰ ثانیه فراهم می کند. علاوه بر این کابین خلبان فشار جانبی از نوع “VKK-17” به وی اجازه می دهد که حتی در ارتفاع ۱۴ مایلی از سطح دریا نیز بتواند به راحتی از کابین بیرون پریده و به سلامت به زمین برسد.

تکنولوژی بالایی در طراحی و ساخت این هواپیمای جنگی استفاده شده است.یک چهارم وزن بدنه و بیش از ۷۰ درصد مواد به کار رفته در سطح این جنگنده از مواد کامپوزیتی بوده که وزن آن را به مقدار زیادی کاهش می دهد. تمامی زوایای صفحات و اتصالات کاملاً با دقت محاسبه و طراحی شده به نحوی که قابلیت رادارگریزی آن افزایش یافته و شناسایی آن برای رادارها بسیار مشکل خواهد بود. در مورد تجهیزات کابین خلبان نیز از فناوری های پیشرفته بهره گرفته شده است.

کابین خلبان هواپیمای تی ۵۰ تعدادی نمایشگر ال سی دی در خود دارد اما خلبان بیشتر اطلاعات مورد نیاز خود را از طریق دوربین و نمایشگری که روی کلاهش تعبیه شده است دریافت می کند.

در آخرین نسخه از هواپیمای جنگی تی ۵۰ از دو موتور توربوفن “Saturn izdeliye 117” استفاده شده است که تغییر جهت هدایت شونده در سه محور چرخشی را فراهم می سازند. این موتورهای قدرتمند باعث می شوند که تی ۵۰ بتواند به سرعت سرسام آور ۳ ماخ رسیده و در هوا حرکات باورنکردنی آکروباتیکی مانند حرکت کبرای پوگاچف (Pugachev’s Cobra) انجام دهد که در آن هواپیما مستقیما از حالت افقی به عمودی و سپس افقی تغییر وضعیت می دهد بدون آن که نیازی به تغییر ارتفاع باشد.

قرار است مدل های جنگنده تی ۵۰ که بعد از سال ۲۰۲۰ ساخته می شوند به موتورهای قدرتمندتر و کارآمدتر  “izdeliye 30” مجهز شوند.

بگذارید مقایسه ای بین این جنگنده روسی و جنگنده رادارگریز رپتور  اف ۲۲ ساخت ایالات متحده داشته باشیم:

مجله روابط بین المللی ادعا می کند که برتری هواپیمای روسی PAK FA در قدرت مانور آن است: موتور این هواپیما با قابلیت تغییر جهت سه بعدی از موتور دو بعدی هواپیمای رپتور اف ۲۲ قوی تر بنظر می رسد. اما رپتور اف ۲۲ قدرت رادارگریزی بهتری دارد و موشک های بیشتری را در خزانه خود می تواند حمل کند (۶ موشک در رپتور در برابر ۴ موشک در سوخوی تی ۵۰).

هواپیمای جنگنده Su-35S

تا زمانی که جنگنده تی ۵۰ آماده خدمت شود، نیروی هوایی روسیه به هواپیماهای جنگی تک نفره Su-35S نسل ۴++ خود متکی خواهد بود. این جنگنده از نوع ارتقا یافته سوخوی ۲۷ (Su-27) است که قدرت مانور آن افزایش یافته و موتورهای آن برای پرواز به مسافت های طولانی تر بهینه سازی شده اند.

ایالات متحده آمریکا نیز متوجه خطر این جنگنده شده است چنان که یکی از مقامات ارشد نظامی آمریکا اعلام کرده که :” جنگنده Su-35S هواپیمای بسیار پیشرفته و خطرناکی محسوب می شود، به ویژه اگر به تولید انبوه برسد”.

هواپیمای مدل Su-35S اولین پرواز عملیاتی خود را در ژانویه سال ۲۰۱۶ انجام داد و در طی آن ۴ فروند از این نوع جنگنده به پایگاه هوایی حمیمیم در سوریه منتقل شدند. از این هواپیماها برای پشتیبانی از دیگر هواپیماهای جنگی روسی و همچنین گشت زنی در مناطق تحت کنترل داعش استفاده شد.

هواپیمای Su-35S اولین بار قسمت زیرین خود را در نمایشگاه بین المللی های ماکس (MAKS international air show) طی یک مانور آکروباتیک به نمایش گذاشت. این جنگنده توانایی حمل تعداد زیادی راکت و بمب هدایت شونده لیزری و همچنین تعدادی موشک در ابعاد مختلف را دارد. سرعت نهایی این جنگنده ۲.۲۵ ماخ (۱.۷۲۶ مایل در ساعت) بوده و توانایی پرواز تا ارتفاع ۳.۶۰۰ کیلومتری را نیز داراست.

موشک های بالستیک بین قاره ای ویرانگر

در سال های اخیر روسیه موشک های بالستیک بین قاره ای (ICBMs) مرگبار خود را جایگزین بمب های هسته ای حرارتی دوران جنگ سرد کرده است. در عکس بالا موشک های بالستیک “RS-24 Yars” را در حال رژه در روز پیروزی در سال ۲۰۱۵ می بینید که برای اولین بار در سال ۲۰۰۷ مورد آزمایش قرار گرفتند.

هرکدام از این موشک ها که طولی برابر با ۲۰.۹ متر دارد می تواند کلاهک هایی با ظرفیت ۱۵۰ تا ۲۵۰ تن را حمل کرده و ۱۰ هدف مجزا را مورد هدف قرار دهد. این موشک بالستیک هسته ای مخصوص از بین بردن سیستم های دفاع موشکی ساخته شده است. برد این موشک ها از ۲.۰۰۰ تا ۱۰.۵۰۰ کیلومتر متغیر بوده و دقت اصابت هر یک از کلاهک های آن به ۲۵۰ متر می رسد.

عکس زیر مربوط به پرتاب آزمایشی موشک بالستیک “RS-24 ICBM” است که در ۲۸ اکتبر سال ۲۰۱۵ از سیلویی در پایگاه فضایی پلستسک کوسمودروم (Plesetsk Cosmodrome)  با موفقیت پرتاب شد. در این پرتاب آزمایشی از کلاهک های غیرواقعی استفاده شده بود.

زیردریایی های پیشرفته هسته ای

تمامی موشک های بالستیک هسته ای روسیه در روی زمین یا زیر آن قرار ندارند. دولت روسیه در راستای برنامه های هسته ای سه گانه خود و نوسازی ناوگان موشکی دوران جنگ سرد، نسل جدیدی از موشک های بالستیک دریایی را روی زیردریایی های پیشرفته هسته ای کلاس بوری (Borei-class) خود نصب کرده است مانند این زیردریایی هسته ای به نام “الکساندر نِفسکی” (Alexander Nevsky) که در عکس زیر مشاهده می کنید.

در دسامبر سال ۲۰۱۶ سه فروند از زیردریایی های کلاس بوری در ارتش روسیه خدمت می کرد که یکی از آن ها در ناوگان شمالی روسیه و دو فروند دیگر در ناوگان اقیانوس آرام مشغول به کار بودند. مسئولین نظامی روسیه امید دارند که تا سال ۲۰۲۰ تعداد این زیردریایی های هسته ای در ارتش روسیه به ۸ فروند افزایش یابد.

زیردریایی الکساندر نفسکی ۱۶ موشک بالستیک بولاوا آر اس ام ۵۶ (RSM-56 Bulava) را با خود حمل می کند که هرکدام کلاهک هسته ای ۱۵۰ تنی داشته و توانایی هدف قرار دادن ۱۰ هدف مجزا را دارند. برد هر کدام از این موشک های تقریبا ۸.۰۰۰ کیلومتر بوده و دقت اصابت به هدف در آن ها ۳۵۰ متر است.

هلی کوپترهای مهاجمی Mil Mi-28N ‘Havoc’

اولین نمونه از هلی کوپترهای تهاجمی Mil Mi-28N ‘Havoc’ در سال ۲۰۰۶ به خدمت ارتش روسیه درآمد. انتطار می رود که دولت روسیه پنجمین نسل از این هلی کوپترها را با نام “شکارچی شب ام آی ۲۸ ان ام” (Mi-28NM Night Hunter) در سال ۲۰۱۷ آزمایش کند.

در هلی کوپتر تهاجمی Mi-28N از یک توپ خودکار ۳۰ میلی متری مدل شیپونوف ۲ ای ۴۲ (Shipunov 2A42) استفاده شده است. این توپ خودکار قابلیت انجام ۸۰۰ شلیک در دقیقه را داشته و برد مفید آن برای خودروهای با قابلیت حفاظتی نسبتاً بالا ۱.۵۰۰ متر و برای خودروهای با قابلیت حفاظتی پایین ۴.۰۰۰ متر است.

در هر طرف هلی کوپتر تهاجمی Mi-28N تعداد ۸ موشک هدایت شونده ضد تانک آتاکا (Ataka) تعبیه شده و هر موشک حاوی تقریباً ۸ کیلوگرم تی ان تی است. علاوه بر این هر فروند از این هلی کوپترها در هر طرف یک صفحه پرتاب راکت از نوع ۲B-8 دارد که تعداد ۲۰ راکت نوع S-8 روی آن سوار می شود.

مدل بهینه سازی شده “شکارچی شب Mi-28NM” نسبت به مدل اولیه این هلی کوپتر پیشرفته تر است. رادار این هلی کوپتر ۳۶۰ درجه ای بوده، تکنولوژی ضد قفل در آن به کار رفته و سیستم هدایت موشکی آن نیز ارتقا یافته است. ملخ های این هلی کوپتر نیز برای افزایش سرعت آن بهینه سازی شده اند که سرعت آن را به ۶۰۰ کیلومتر در ساعت می رساند. سیستم پرواز در شب این هلی کوپتر نیز امکان پرواز همراه با هواپیماهای کوچک بدون سرنشین را فراهم می آورد.

هلی کوپتر تهاجمیKA-52

هلی کوپتر “شکارچی شب” تنها هلی کوپتری نیست که در ارتش روسیه به کار گرفته شده است. هلی کوپتر تک نفره الیگیتور کا ای ۵۲ (KA-52 “Alligator”) طراحی پیچیده تر و پرهزینه تری از هلی کوپتر هم خانواده خود Mi-28N دارد. البته قابلیت مانور این هلی کوپتر مدرن بیشتر بوده و بار بیشتری را نیز حمل می کند.

هر دوی این هلی کوپترها از یک نوع توپ اتوماتیک استفاده می کنند اما ظرفیت حمل گلوله در هلی کوپتر KA-52 بیشتر است.

در عکس زیر هلی کوپتر الیگیتور Ka-52 قدرت توپخانه خود را در منطقه نظامی آلابینو (Alabino Firing Range) در نمایشگاه بین المللی محصولات نظامی سال ۲۰۱۶ به نمایش می گذارد.