شاید تاکنون به فرودگاه های زیادی سفر کرده اید اما متوجه چیز عجیب و غیرعادی در مورد آن ها نشده اید.در ادامه مطلب به تعدادی از عجیب ترین، ترسناک ترین و البته سخت ترین فرودگاه های جهان برای فرود آمدن که نفس شما و خلبان را در سینه حبس می کنند اشاره خواهیم کرد.
فرودگاه بین المللی ساوانا/ هیلتون (Savannah/Hilton International Airport)، گرجستان
اگر تا به حال به فرودگاه بین المللی ساوانا/ هیلتون در گرجستان رفته باشید حتماً متوجه دو سنگ قبری که در باند فرود شماره ۱۰ در درون آسفالت قرار گرفته اند شده اید. صاحبان قبلی زمین فرودگاه از این منطقه برای دفن کردن مردگان استفاده می کردند و وقتی که خودشان نیز از دنیا رفتند قبرشان در همین زمین کنده شد.
در طول جنگ جهانی دوم نظامیان این گورستان را به فرودگاهی برای انتقال نفرات و تجهیزات نظامی تبدیل کردند و تمامی اجساد گورستان نیز به نقطه دیگری منتقل شد. با این وجود به خاطر احترام به خانواده صاحبان این گورستان، قبر آن دو در وسط باند فرود شماره ۱۰ دست نخورده باقی ماند.
کمی ماندن در فرودگاه بین المللی آمستردام خالی از لطف نخواهد بود. موزه این فرودگاه در یکی از ترمینال های آن قرار دارد که نقاشی هایی از هنرمندان بنام هلندی در آن به نمایش گذاشته شده و هر چند وقت یکبار نقاشی های جدیدی به آن اضافه می شود. مسافران می توانند آزادانه و بدون هزینه اضافی از این موزه دیدن کنند و از فاصله زمانی بین پروازها بهترین استفاده را ببرند. البته این تمام ماجرای جالب این فرودگاه نخواهد بود زیرا در این فرودگاه یک مرکز مدیتیشن ، کازینو و دوش های جداگانه و مختلط نیز وجود دارد.
فرودگاه آگاتی (Agatti Airport)، هند
باند فرود این فرودگاه که ۴ هزار فوت (۱.۲۰۰ متر) طول دارد به وسیله آب های اقیانوس اطلس احاطه شده که به خلیجی در داخل اقیانوس شبیه است. با این وجود به خاطر خطری که پروازها را هنگام نشست و برخاست در این فرودگاه تهدید می کند طرح هایی برای توسعه آن در دست بررسی است اما هم چنان هفته ای ۶ پرواز در این جزیره فرودگاهی انجام می شود.
فرودگاه بین المللی ونکوور (Vancouver International Airport)، کانادا
اگر به این فرودگاه سفر کردید و وقت اضافی داشتید حتما به تماشای ۲ آکواریوم بزرگی که در یکی از ترمینال های این فرودگاه قرار گرفته است رفته و از تماشای آن ها لذت ببرید. آکواریوم اصلی و بزرگ تر که یک آکواریوم شیشه ای با حجم ۳۰.۰۰۰ گالن آب است در طبقه سوم قرار گرفته و بیش از ۵.۰۰۰ موجود دریایی در آن زندگی می کنند.
فرودگاه گیزبورن (Gisborne Airport)، نیوزیلند
با یک بار دیدن فرودگاه گیزبورن نیوزیلند نام آن در ذهن شما باقی خواهد ماند زیرا یک خط راه آهن از وسط باند فرود اصلی آن عبور می کند. مامورین کنترل پرواز نه تنها وظیفه دارند ورود و خروج هواپیماها را بررسی و مراقبت کنند بلکه باید هماهنگی لازم به هنگام فرود و برخاست هواپیماها و ورود قطار را نیز انجام دهند.
فرودگاه جوانچو ای یراوسکوین (Juancho E Yrausquin Airport)، سابا، هلند
این فرودگاه از دو طرف با صخره های بلند و نوک تیز احاطه شده و باند فرود آن با تنها ۱.۳۰۰ فوت (۳۹۰ متر) طول کوتاه ترین باند فرود در جهان به شمار می آید. به همین دلیل تنها هواپیماهای کوچک قادرند که در این فرودگاه به زمین بنشینند. البته با تمام این شرایط روزانه ۴ پرواز در این فرودگاه کوچک انجام می گیرد.
فرودگاه بین المللی کاناسی (Kansai International Airport)، اوزاکا، ژاپن
کشور ژاپن با کمبود زمین روبرو است بنابراین ساخت این فرودگاه در فاصله ۵.۵ کیلومتری از ساحل از طریق پر کردن آب دریا با خاک و سنگ در سال ۱۹۸۷ آغاز شد و در سال ۱۹۹۴ اولین هواپیمای جمبوجت در آن فرود آمد. فرودگاه مصنوعی کاناسی چنان بزرگ است که از فضا نیز می توان آن را دید. مهندسان سازنده این فرودگاه تمهیدات لازم برای مقابله با زلزله، طوفان، بستر ناپایدار دریا و حمله های خرابکارانه را در ساخت فرودگاه مد نظر قرار داده اند و در صورت بروز هر کدام از این اتفاقات پرسنل حاضر در این فرودگاه و مسافران در امان خواهند بود.
البته به ادعای برخی از کارشناسان در ۵۰ سال آینده و با بالا آمدن سطح آب دریا و تغییرات شدید آب و هوایی این فرودگاه به اندازه زمان کنونی امن نخواهد بود و موج های بلند می توانند خطر بالقوه ای برای آن باشند.
فرودگاه جبل الطارق (Gibraltar Airport)
فرودگاه جبل الطارق در دوران جنگ جهانی دوم ساخته شده و علاوه بر این که پروازهای تجاری در آن انجام می شود پایگاهی برای نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا نیز به حساب می آید. عجیب ترین نکته در مورد این فرودگاه، خیابان پر رفت و آمد وینستون چرچیل است که در وسط باند پرواز اصلی آن قرار دارد. در هنگام نشستن یا برخاستن هواپیماها موانعی راه ورود اتومبیل ها را به باند مسدود می کند. فرودگاه جبل الطارق یکی از عجیب ترین فرودگاه های جهان است که هم نقش یک خیابان بزرگ را ایفا می کند و هم یک باند فرود.
فرودگاه بین المللی مادیرا (Madeira International Airport)، پرتغال
فرودگاه بین المللی مادیرا واقعا متفاوت است زیرا با وجود باند فرود ۵.۰۰۰ فوتی (۱.۵۰۰ متر) به زودی متوجه می شوید که فرود آمدن و برخاستن در این باند پرواز حتی برای ماهرترین خلبانان نیز چالش برانگیز خواهد بود. مهندسان طول باند پرواز را با ساختن یک پل بزرگ به ۹.۰۰۰ فوت (۲.۷۰۰ متر) افزایش داده اند و این همان چیزی است که فرود روی آن را خطرناک و این فرودگاه را از فرودگاه های دیگر جهان متمایز می کند.
فرودگاه بین المللی دُن موینگ (Don Mueang International Airport)، قطب جنوب
باند پرواز این فرودگاه از برف و یخ تشکیل شده و هیچ ماده ساختمانی دیگری مانند آسفالت در آن به کار نرفته است. نگرانی اصلی خلبانان هنگام برخاستن یا نشستن این خواهد بود که وزن سنگین هواپیما و محموله آن باعث شکستن یخ زیر باند فرود نشود یا هواپیما در برف های نرم فرو نرود.
تمامی شهرهای بزرگ دارای فرودگاه هستند اما در هیچ کدام فرودگاه در فاصله چند دقیقه ای از مرکز شهر قرار ندارند. اگر چه نزدیک بودن فرودگاه به مرکز شهر برای مسافران بسیار مفید خواهد بود اما این موضوع بلند کردن و فرود آوردن هواپیماها را برای خلبانان و مامورین کنترل پرواز به امری چالش برانگیز تبدیل کرده است.
فرودگاه بین المللی کورشول (Courchevel International Airport)، فرانسه
فرود آمدن در فرودگاه بین المللی کورشول بسیار ترسناک است زیر از یک طرف خلبان باید شرایط جوی کوه های آلپ و موقعیت جغرافیایی آن را در نظر بگیرد و از طرف دیگر با تپه بلندی که در وسط باند فرود قرار دارد دست و پنجه نرم کند. هوای سرد این فرودگاه نیز بسیار مشکل ساز خواهد بود بنابراین حتماً لباس گرم همراه داشته باشید.
فرودگاه بین المللی پرنسس جولیانا (Princess Juliana International Airport)، سنت مارتن، کارائیب
فرود آمدن در این جزیره کوچک در دریای کارائیب برای خلبانان بسیار سخت خواهد بود زیرا آن ها مجبورند که با فاصله نزدیکی از روی ساحل باریک این جزیره با جمعیت فراوان حاضر در آن و همچنین از روی یک نرده بلند و جاده ای پر رفت و آمد بگذرند تا بتوانند در فاصله ای نزدیک باند فرود را ببینند. تعداد زیادی فرودگاه در دنیا وجود ندارد که تا این حد به خط ساحلی نزدیک باشند. در حالی که رد شدن از روی سر توریست های حاضر در ساحل خطر چندانی ندارد مواجهه با کامیون هایی که در هنگام فرود هواپیما در جاده کنار فرودگاه در حال تردد هستند برای خلبانان مشکل ساز خواهد بود و ممکن است هواپیمای در حال فرود با آن ها برخورد کند.
فرودگاه اسوالبارد (Svalbard Airport)، نروژ
جزیره های کوچک اسوالبارد در اقیانوس منجمد شمالی واقع شده اند و با وجود این که ۳ فرودگاه در این جزایر ساخته شده است تنها شمالی ترین آن ها برای پروازهای تجاری مورد استفاده قرار می گیرد. مهندسان در هنگام ساخت این فرودگاه و باند پرواز آن از آب و هوای خشن منطقه بهترین سود را برده اند و لایه منجمد زمین را به باند فرود تبدیل کرده اند. البته این باند فرود باید به طور دائمی با استفاده از ماشین آلات مخصوص صاف شود. مطالعات نشان داده است که تغییرات آب و هوایی در آینده ای نه چندان دور می تواند حفظ و نگهداری از این باند فرود را سخت تر از قبل کند.
فرودگاه بارا (Barra Airport)، اسکاتلند
از سال های دهه ۱۹۳۰ تاکنون هواپیماهایی که به جزیره بارا سفر می کنند از ساحل آن به عنوان باند پرواز و فرود خود استفاده کرده اند. اگر چه در این فرودگاه باند فرود و پروازی وجود ندارد اما برج کنترل فرودگاه، ورود و خروج هواپیماها را کنترل می کند. البته این فرودگاه کوچک چنان شلوغ است که در برخی از موارد هواپیماها مجبورند چند بار روی اقیانوس دور بزنند. مشکل دیگر شن و نمکی است که در ساحل وجود دارد و می تواند باعث صدمه دیدن قطعات هواپیماها شود.
فرودگاه بین المللی هنگ کنگ (Hong Kong International Airport)، هنگ کنگ
فرودگاه قدیمی کای تاک (Kai Tak) در هنگ کنگ که باند فرود آن به دریا ختم می شد خیلی سریع با ساختمان های بلند و مناطق مسکونی احاطه گردید. بنابراین نیاز به یک فرودگاه جدید کاملاً حس شده و ساخت آن در شال ۱۹۹۱ در یک جزیره مصنوعی که از وصل کردن دو جزیره به هم به وجود آمده بود آغاز شد. چیزی که این فرودگاه را از دیگر فرودگاه ها متمایز می کند زمین گلف و نمایشگاه بزرگ تجاری واقع در آن است که هواپیماها مجبورند هنگام برخاستن یا نشستن با فاصله نزدیکی از روی آن ها عبور کنند.
فرودگاه بین المللی تونکونتین (Toncontin International Airport)، هندوراس
فرودگاه بین المللی تونکونتین که در سال ۱۹۳۴ افتتاح شده است به مرکز شهر پایتخت هندوراس نزدیک بوده و به علت حوادث متعددی که در آن اتفاق افتاده همواره مورد بررسی و تجسس قرار گرفته است. برای مثال در حادثه ای که در سال ۲۰۰۸ در این فرودگاه به وقوع پیوست ۵ نفر کشته شدند. باند فرود این فرودگاه ۷.۰۰۰ فوت (۲.۱۰۰ متر) بوده و در دره ای که با کوه های بلند احاطه شده است قرار دارد. تنها یک مسیر برای ورود و خروج هواپیماها وجود دارد از اینرو فرود در این فرودگاه تجربه ای ترسناک برای هر خلبانی محسوب می شود.
فرودگاه کامدو بانگدا (Qamdo Bangda Airport)، تبت
فرودگاه کامدو بانگدا در تبت مرتفع ترین فرودگاه جهان است که در ارتفاع ۱۴.۰۰۰ فوتی (۴.۲۰۰ متر) از سطح دریا قرار دارد. طول باند پرواز این فرودگاه ۳.۵ مایل (۶.۳ کیلومتر) است که به نظر بیش از حد طولانی می رسد اما برای فرود آمدن در چنین ارتفاع بالا و با وجود کوهستانی بودن منطقه چنین باند فرود بلندی نیز ضروری است.
فرودگاه بین المللی ملک فهد دمام (Dammam King Fahd International Airport)، عربستان سعودی
فرودگاه بین المللی ملک فهد دمام بزرگ ترین فرودگاه جهان به شمار می رود و با مساحت ۳۰۰ مایل مربع در منطقه بیابانی دمام واقع شده و نکته جالب تر این که مساحت رو به توسعه این فرودگاه بزودی از کشور همسایه اش بحرین بیشتر خواهد شد. بیشتر از همه مسجد بزرگی که در این فرودگاه ساخته شده است خودنمایی می کند که می تواند هزاران نفر را در خود جای دهد. همچنین در این فرودگاه ترمینالی با نام ترمینال سلطنتی تعبیه شده است که برای ورود و خروج خانواده سلطنتی مورد استفاده قرار می گیرد. نکته عجیب دیگر این که فرودگاه بین المللی ملک فهد با شن و دریا احاطه شده است.
فرودگاه بین المللی دنور (Denver International Airport)، کلرادو، ایالات متحده
فرودگاه بین المللی دنور علاوه بر این که مساحت زیادی دارد در ساخت آن از تکنولوژی های مدرنی نیز استفاده شده است. طراح این فرودگاه به وضوح قصد داشته که از محوطه اضافی فرودگاه بهترین استفاده را برده و از طریق آن مقداری درآمد کسب کند. در محوطه این فرودگاه زمین چمنی با بیش از ۹.۲۰۰ پنل خورشیدی ساخته شده است که به عنوان یک مزرعه خورشیدی سالانه بیش از نیمی از انرژی الکتریکی مورد نیاز فرودگاه را تامین می کند.
فرودگاه تنزینگ- هیلاری در نزدیکی اولین کمپ بلندترین کوه دنیا یعنی اورست واقع است و به عنوان خطرناک ترین فرودگاه جهان شناخته می شود. شهرت این فرودگاه به دو دلیل است: اول این که در این منطقه بادهای بسیار شدیدی می وزد و ابرها نیز روی فرودگاه را پوشانده و بارش برف و باران امری عادی است. دلیل دوم این که از آن جا که این فرودگاه در ارتفاع بسیار بالایی قرار گرفته و اطراف آن را کوه های بسیار بلند احاطه کرده اند امکان دور زدن یا فرود اضطراری برای خلبانان وجود ندارد. علاوه بر این انتهای شمالی باند فرود به یک کوه بلند ختم شده و در انتهای جنوبی آن یک شیب تند واقع شده است.
مرکز حمل و نقل فدرال اس (S Federal Transfer Center)، اوکلاهاما
نکته جالب و عجیب در مورد این مرکز فرودگاهی این است که از آن برای نگهداری زندانیان و انتقال آن ها به زندان های فدرال دیگر استفاده می شود. نکته عجیب تر این که این مرکز درست در کنار فرودگاه بین المللی ویل راجرز (Will Rogers World Airport) واقع شده و درهای آن مستقیماً به درون زندان مرکز باز می شوند.
فرودگاه پارو (Paro Airport)، بوتان
فرود در این فرودگاه چنان سخت و پیچیده است که تاکنون تنها ۲۰ خلبان مجوز فرود در آن را دریافت کرده اند. فرودگاه پارو توسط رشته کوه های بلند هیمالیا احاطه شده و باند فرود کوتاه آن کار را برای فرود هواپیماهای ورودی مشکل ساخته است. البته فرود آمدن در این فرودگاه برای هواپیماهای بزرگ تر بسیار سخت تر خواهد بود. طول باند فرود این فرودگاه تنها ۱.۹۸۱ متر بوده و به ساحل رودخانه پارو چو (Paro Chu) ختم می شود. فرود در فرودگاه پارو تنها در ساعات روز امکان پذیر بوده و شرایط آب و هوایی نیز در فرود آمدن هواپیماها بسیار تعیین کننده است.
فرودگاه نارسارسواک (Narsarsuaq Airport)، گرینلند
گرینلند نیز مانند قاره شمالگان تمام طول سال پوشیده از یخ بوده و دمای مناطق جنوبی آن نیز به سردی مناطق قطبی است. طول باند فرودگاه نارسارسواک تنها ۱.۸۰۰ متر بوده و شرایط جوی برای فرود آمدن در آن حتی در روزهای بسیار آرام نیز نامناسب است. چیزی که فرود در این فرودگاه را بیش از پیش خطرناک می کند نزدیکی آن به آتشفشان اِیجافیالاجوکول (Eyjafjallajökull Volcano) است که در صورت فوران، خاکسترهای آتشفشانی آن می تواند بزرگ ترین موتورهای هواپیما را نیز از کار بیاندازد.
بدون نظر