معمولاً فیلم هایی که با واقعیت های علمی در ارتباط هستند با استقبال تماشاگران مواجه می شوند. این فیلم ها علاوه بر این که ما را سرگرم می کنند، اطلاعات جدیدی را نیز در اختیار ما قرار می دهند (مثلا در مورد جهان هستی). اما باید بدانید که نباید هر چیزی که در فیلم ها اتفاق می افتد را باور کنید. اگر چه امروزه در ساختن فیلم ها از کارشناسان علمی (مانند ریاضی دانان، زبان شناسان، فیزیک دانان و غیره) استفاده می شود اما باید بدانید که این موضوع تنها برای تحت تاثیر قرار دادن مخاطبان است.
در ادامه می خواهیم فیلم هایی را به شما معرفی کنیم که کارگردان در ساخت آن ها قوانین طبیعت و عقل سلیم را کنار گذاشته تا داستان را جذاب کرده و تماشاگران را تحت تاثیر قرار دهد.
۱- مریخی (The Martian)
در این فیلم نشان داده می شود که طوفان های شن در کره ی مریخ چنان قدرتمند هستند که باعث می شوند قهرمان داستان راه خود را گم کرده و در سیاره ای ناشناخته بی هدف قدم بزند. اما واقعیت چیز دیگری است. در کره ی مریخ نیز طوفان وجود دارد اما به دلیل چگالی بسیار کم اتمسفر ماه نسبت به زمین این طوفان ها نمی توانند حتی موهای یک فضانورد را به هم بریزند. اندی ویر، نویسنده ی رمان پرفروش «مریخی» تصدیق کرده که این گاف علمی را عمداً در داستان فیلم وارد کرده است تا اثر دراماتیک آن را بالا ببرد.
۲- بین ستاره ای (Interstellar)
در این فیلم شخصیت مک کاناهی به درون یک چاله ی تاریک سقوط می کند و بعد از مدتی زنده و سالم بیرون می آید. اما واقعیت این است که این چاله های تاریک فضایی چنان میدان جاذبه ی قوی و متغیری دارند که هر چیزی در داخل آن ها گرفتار شود مانند یک رشته ماکارونی باریک و دراز خواهد شد. همچنین در این فیلم ادعا می شود که جهان هستی پر از «کرم چاله» است و این کرم چاله ها تونل هایی در مکان و زمان هستند که می توان از آن ها برای سفر به نقاط دوردست در یک چشم به هم زدن استفاده نمود. اما در حقیقت اگر چه وجود کرم چاله های تاریک تایید شده است اما نظر دانشمندان در مورد ماهیت این کرم چاله ها کاملاً متفاوت است و این ادعاها تنها فرضیاتی در قالب نظریه ی کلی نسبیت هستند.
۳- پرومتئوس (Prometheus)
در این فیلم می بینیم که بعد از این که مشخص می شود هوای سیاره ی بیگانه دارای اکسیژن است تمامی افراد تیم تحقیقاتی کلاهخودهای تنفسی خود را در می آورند اما واقعیت این است که هیچ فضانوردی که عقل سلیم داشته باشد این کار را نخواهد کرد. میکروارگانیسم هایی که در سیارات دیگر وجود دارند می توانند در چند ثانیه شما را بکشند و از دست سیستم ایمنی قدرتمند بدنتان نیز کاری برنخواهد آمد.
۴- لوسی (Lucy)
در این فیلم گفته می شود که با استفاده از پتانسیل خاموش مغز خود می توان به یک فراانسان تبدیل شد. اما واقعیت این است که این افسانه که ما تنها از ۱۰ درصد قابلیت های مغز خود استفاده می کنیم توسط دانشمندان کاملاً رد شده است. در واقع ما از تمامی ۱۰۰ درصد ظرفیت مغز خود استفاده می کنیم اما استفاده ی ما از تمامی اجزای مغز به طور همزمان نخواهد بود. اگر قسمت هایی از مغز انسان از زمان تولد مورد استفاده قرار نگیرد بدون شک از بین خواهد رفت.
۵- آرماگدون (Armageddon)
در این فیلم دیده می شود که بروس ویلیس و تیم او یک خرده سیاره به اندازه ی ایالت تگزاس (به مساحت ۶۹۵.۶۲۲ کیلومترمربع) را با یک بمب هسته ای ۱۰۰ مگاتنی نابود می کنند. اما واقعیت این است که تیم بروس ویلیس برای انجام چنین کاری به بمبی با میلیون ها برابر قدرت نیاز داشتند. این فیلم به خاطر گاف های خود در حوزه ی فیزیک مشهور است. برای مثال در روی یک خرده سیاره جاذبه وجود ندارد اما بازیگران این فیلم به وضوح روی سطح آن قدم می زنند.
۶- فرشتگان و شیاطین (Angels & Demons)
در این فیلم چنین آمده که با استفاده از کمی بیش از نیم گرم ضد ماده (antimatter) می توان بمبی ساخت که واتیکان را نابود سازد. واقعیت این است که نمی توان مقدار کافی از ضد ماده را برای ساختن یک بمب یا موشک قوی فراهم کرد. تمکام ضدماده ای که تاکنون در سازمان تحقیقات هسته ای اروپا ساخته شده است به سختی توانایی روشن کردن یک لامپ را دارد. علاوه بر این حمل و نقل ضدماده غیر ممکن خواهد بود زیرا برای به دام انداختن و محبوس کردن ضدماده به مقدار زیادی انرژی نیاز است. داستان بمب ساخته شده از ضد ماده در این فیلم چنان غوغایی در بین مردم و تماشاگران فیلم ایجاد کرد که سازمان تحقیقات هسته ای اروپا مجبور شد اطلاعاتی در مورد حقیقت علمی نداشتن این موضوع در واقعیت در وبسایت خود قرار دهد.
۷- روز بعد از فردا (The Day After Tomorrow)
در فیلم «روز پس از فردا» چنین آمده که به خاطر گرم شدن زمین هوای بسیار سرد با دمای منفی ۱۰۰ درجه ی سانتیگراد از اتمسفر بالایی پایین آمده و مردم را در جا به قطعات یخی تبدیل خواهد کرد. اما واقعیت این است که دمای اتمسفر فوقانی بین منفی ۴۵ تا منفی ۷۵ درجه متغیر خواهد بود و اگر این سرما نیز به هر ترتیبی موفق شود خود را به زمین برساند نیز در این مسیر گرم تر خواهد شد.
۸- جاذبه (Gravity)
در این فیلم گفته می شود که متلاشی شدن یک ماهواره ی فضایی در مدار نزدیک زمین می تواند صدمات جبران ناپذیری به دیگر اشیاء فضایی ساخته ی دست انسان وارد کند اما در واقعیت چنین اتفاقی تقریباً غیرممکن است زیرا تمامی اشیاء فضایی در مدارهایی با ارتفاع متفاوت در گردش هستند و از هم فاصله های بسیار طولانی دارند. این موضوع بدین معنا خواهد بود که از عکس العمل زنجیری منتهی به خسارت های زیاد موسوم به «سندروم کسلر» (Kessler Syndrome) جلوگیری خواهد شد. ماهواره های مخابراتی ناسا در فاصله ی ۳۵.۸۸۸ کیلومتری از سطح زمین قرار دارند و مرکز فضایی بین المللی نیز در ارتفاع ۴۰۲ کیلومتری زمین قرار گرفته است و هیچ تشریح منطقی برای این موضوع وجود ندارد که چطور یک انفجار در عرض چند دقیقه می تواند این ماهواره ها را از بین ببرد و تکه های آن به تلسکوپ هابل و مرکز فضایی بین المللی رسیده و آن ها را دچار خسارت شدید کند.علاوه بر مورد فوق در این فیلم دیده می شود که ساندرا بولاک بعد از یک راه پیمایی فضایی لباس مخصوص خود را درآورده و با لباس راحتی کار می کند. این صحنه یکی از زیباترین صحنه های فیلم است اما در واقع فضانوردان در زیر لباس مخصوص فضانوردی خود یک لباس مخصوص می پوشند که عرق آن ها را جمع کرده و گرما را انتقال می دهد و در صورتی که این لباس را در بیاورید به علت گرمای شدید بیهوش خواهید شد. علاوه بر این آماده شدن برای کار کردن در خارج از سفینه ساعت ها زمان خواهد برد و شما نمی توانید به همین راحتی لباس خود را درآورید و به حمام بروید و این قضیه بسیار زمان بر خواهد بود.
۹- ورود (Arrival)
در این فیلم می بینیم که زبانشناسان به بسیاری از زبان ها تسلط دارند اما واقعیت این است که زبانشناسان چند زبانه نیستند. زبانشناس بودن مستلزم مطالعه ی ساختارهای یک زبان است. برخی زبانشناسان توانایی صحبت کردن به چندین زبان را دارند و برخی نیز فاقد چنین توانمندی هستند. به همین ترتیب آگاهی داشتن از قوانین فیزیک به معنای مهارت در بازی بسکتبال نخواهد بود.
در مورد فیلم مریخی در متن توضیحات به اشتباه از کره ماه نامبرده شده است