مردم ترکیه برای حیوانات ارزش و اعتبار بسیاری قائل هستند و در این میان، پرنده ها بیشتر از دیگر گونه های جانوری خوش شانس بوده و مورد تکریم این جماعت قرار دارند. مصداق این ادعا، لانه های تزئینی و زیبایی است که مردم برای گنجشگ ها، کبوترها و قمری ها در گوشه و کنار شهر می سازند.
این آشیانه ها در ارتفاع زیاد و دور از دسترس انسان و دیگر حیوانات و روی دیوار مساجد، مدارس، کتابخانه ها، مقبره ها، پل ها، کاخ ها و ساختمان های عمومی نصب می شوند.
این کار نه تنها برای پرندگان یک سرپناه آماده و قابل استفاده مهیا می نماید، بلکه باعث می شود تا این موجودات خودشان به لانه سازی اقدام نکرده و در نتیجه به چهره شهر لطمه ای وارد نکنند.
لانه پرندگان همچنین یک باور عمومی نیز به دنبال دارد؛ اینکه اگر شخصی برای پرنده ها لانه بسازد، در قبال این محبت، یک خانه خوب پیدا خواهد کرد زیر کمک کرده تا پرنده ها خانه و آشیانه داشته باشند.
در دوران حکومت عثمانی، مقوله زیبایی شناسی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده است. به همین خاطر، بسیاری از لانه های تزئینی پرندگان در این دوره ساخته شده و عموما شبیه قصرهای مینیاتوری، خانه های مجلل دو یا سه طبقه با بالکن های زیبا و مزین به گچ بری های زیبا، درب و پنجره های کنده کاری شده و سقف های گنبدی و خوش ساخت هستند.
معماری این لانه ها فوق العاده چشمگیر و جذاب است زیرا نسخه های مینیاتوری از کاخ های باستانی هستند. در ساخت این لانه ها، همه جزئیات با مهارت تمام در نظر گرفته شده و جاذبه بصری فوق العاده جذابی ساخته است.
گفتنی است که پیشینه ی برخی از نمونه های ساخته شده به دست بشر در آناتولیا به قرن ۱۳ میلادی بر می گردد. باستانی ترین آشیانه پرندگان در مدرسه شفائیه (۱۲۱۷ تا ۱۲۱۸ میلادی)، مناره اسلندر (۱۲۶۰ تا ۱۲۶۵) و آرامگاه کوتلو هاتون در شهر قونیه (۱۳۰۵ میلادی) قرار دارند.
نخستین لانه پرنده ای که در این کشور به دست بشر ساخته شد، ظاهر ساده ای داشت. اما تب ساخت این سازه های تزئینی از قرن ۱۸ میلادی تند شده و رواج یافت یافت. به طوری که در بسیاری از مساجد قدیمی و باستانی ترکیه می توان نمونه های زیبایی از آن ها را مشاهده کرد.
بدون نظر