فیلم های بحث برانگیز و جنجالی که تماشاگران را از سالن های سینما فراری دادند

ما انسان ها از گوش دادن به داستان های سرگرم کننده لذت می بریم به همین دلیل است که فیلم و سریال ها چنین نقش مهمی را در زندگی روزمره و درک ما از فرهنگ عامه ایفا می کنند. علاقه ی ما به داستان ها از توانایی باورنکردنی انسان در همزادپنداری، همدردی و ارتباط برقرار کردن با شخصیت های داستان در کوتاه مدت نشأت می گیرد. همچنین این موضوع بدین معناست که بعضی اوقات چیزهایی که در روی پرده می بینیم نزدیکی زیادی با آن چه که در خانه هایمان با آن مواجهیم دارد.

مهم نیست که یک فیلم بیش از حد ترسناک یا غمگین، کسل کننده یا تنفر انگیز باشد، نکته مهمی که باقی می ماند این است که برخی اوقات چیزی که روی پرده می بینیم به شدت ما را تحت تاثیر قرار داده و تغییر می دهد. در ادامه می خواهیم به فیلم هایی اشاره کنیم که سینماروها به دلایلی توان تماشای آن ها را نداشتند به نحوی که بسیاری خیلی زود سالن های سینما را با عجله ترک کردند.

۱-سگ های انباری (۱۹۹۲)

اگر کوئینتین تارانتینو به یک چیز شهرت داشته باشد آن خشونت وحشیانه، بی حد و حصر و بدون دلیل است و جای تعجب دارد کسانی که فیلم های تارانتینو و خود او را می شناختند هنگام تماشای فیلم «سگ های انباری» (Reservoir Dogs) چه انتظار دیگری از این فیلم داشتند. ظاهراً صحنه ای که در آن گوش یکی از شخصیت های فیلم بریده می شود برای فراری دادن برخی از تماشاگران از سالن های سینما کافی بود. جالب تر این که یکی از کسانی که با دیدن این صحنه سالن سینما را ترک کرد وس کراون، کارگردان افسانه های فیلم های ترسناک بود که آن را بسیار ناراحت کننده، آزار دهنده و واقعی توصیف کرد.

۲- ۱۲۷ ساعت (۲۰۱۰)

فکر می کنم این فیلم دیگر نیازی به توصیف کردن ندارد. خودم که شخصاً از دیدن صحنه های خشن و دردناک ترسناک ترین فیلم ها حالم بد نشده با دیدن صحنه ای از این فیلم که در آن جیمز فرانکو دست خودش را قطع می کند کمی حالم بد شد. اگر به تصویر کشیدن این صحنه را بیخود و بدون دلیل منطقی بدانیم کم لطفی کرده ایم اما این صحنه برای تماشاگران چنان دردناک بود که بسیاری سالن را ترک کرده و برخی دیگر حتی بیهوش شدند. نکته ی مهم این است که وقتی تصور می کنید فیلم «۱۲۷ ساعت» (۱۲۷ Hours) از روی یک داستان واقعی ساخته شده و آرون رالستون مجبور شده دست خود را قطع کند بدون این که از هوش برود باعث می شود که شما از هوش بروید!

۳- شیر شاه (۱۹۹۴)

بله اینجا دنیای زیبای دیزنی است اما گاهی اوقات دنیای دیزنی نیز خیلی خیلی خیلی واقعی می شود و آن زمانی است که شخصیت موفاسا در انیمیشن «شیر شاه» (The Lion King) زیر لگد گله ی حیوانات له شد. البته که این فیلم یک کارتون بود و مرگ یکی از والدین در آن اجتناب ناپذیر و محتمل بنظر می رسید اما ظاهراً بیرحمانه بودن و خشونت غیرقابل وصف عامل مرگ موفاسا کافی بود تا بسیاری از کودکان دچار وحشت شده و از سالن های سینما خارج شوند.

۴- پرتقال کوکی (۱۹۷۱)

فیلم «پرتقال کوکی» (A Clockwork Orange) شاهکار استنلی کوبریک در سال ۱۹۷۱ یکی از داستان های پیچیده و تاثیر گذار در ادبیات و سینمای معاصر به شمار می آید. مالکوم مک داول که در این فیلم نقش شخصیت اصلی فیلم با نام الکس را بازی می کرد اخیرا در مصاحبه ای گفته که به یاد دارد در روزهای اول اکران فیلم شاهد بوده که تماشاگران به صورت دسته جمعی همراه با ترس و وحشت سالن های سینما را در میانه راه ترک کرده اند. این فیلم چنان دردسرساز و جنجالی شد که ادامه ی اکران آن در بریتانیا بعد از این که قتل هایی با الهام از داستان فیلم در کشور رخ داد ممنوع گردید.

۵- ضد مسیح (۲۰۰۹)

لارس وون تریه یکی از فیلم سازان جنجالی دوران ماست و مقدار زیادی از این جنجالی بودن به خاطر فیلم مشمئز کننده «ضد مسیح» (Antichrist) است که وی در سال ۲۰۰۹ ساخت. این فیلم حاوی صحنه های غیراخلاقی بسیار خشن، به تصویر کشیدن حیواناتی که بدن آن ها تکه تکه شده، صدمه رساندن به بدن خود و حتی به تصویر کشیدن مرگ یک کودک است. بسیاری از سینماروها تاب تحمل این صحنه ها را نداشته و به سرعت سینماها را ترک کردند. اما وون تریه پای فیلم خود ایستاده و آن را بهترین کار خود می داند.

۶- پروژه جادوگر بلر (۱۹۹۹)

وقتی که فیلم «پروژه جادوگر بلر» (The Blair Witch Project) اکران شد، هیچ کس نمی دانست که این فیلم مستندوار کم هزینه در خود چه دارد. در حالی که امروزه پیدا کردن نوار ویدیو یک اتفاق ترسناک و استفاده از روش بازاریابی ویروسی امروزه در ژانر ترسناک به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد اما این فیلم اولین فیلمی بود که از این روش استفاده کرد و نتیجه ی جالبی نیز از این موضوع گرفت. این فیلم که مستندسازی را با داستان ترسناک در هم می آمیزد به چنان صحنه هایی رسید که بسیاری از تماشاگران تحمل ادامه ی تماشای آن را نداشتند.

با اکران فیلم، عمده منتقدان آن را به خاطر نوآوری در ساخت مورد تحسین قرار دادند اما عکل العمل تماشاگران کاملاً متفاوت بوده و بسیاری از آن ها به دلایلی مختلف سالن سینما را ترک کردند. بسیاری فیلم «پروژه جادوگر بلر» را دوست داشتند که همین موضوع باعث موفقیت خیره کننده آن در باکس آفیس شد. برخی دیگر نیز داستان فیلم را خسته کننده، سیر روایی را بسیار آهسته و کند، تکان های دوربین را ناخوشایند و یا ترس ناشی از صحنه های فیلم را غیرقابل تحمل می دانستند. به همین دلیل افراد زیادی با عجله از سینما خارج شدند.

۷- داستان های عامه پسند (۱۹۹۴)

جای تعجب ندارد که کوئینتین تارانتینو به عنوان سلطان ژانر خشن و خونریزی در این فهرست دو فیلم دارد. پروژه بعدی او بعد از «سگ های پوشالی» با نام «داستان های عامه پسند» (Pulp Fiction) نیز باعث دودستگی در میان تماشاگران شد. به همین دلیل برخی از سینما فرار کرده و برخی دیگر که توان این کار را نداشتند همانجا روی صندلی سینما بیهوش شدند. دو صحنه از این فیلم که برنده ی جایزه ی نخل طلایی بهترین فیلم فستیوال کن نیز شد غیرقابل تحمل بودند: صحنه ی مشهوری که در آن جان تراولتا یک سوزن بزرگ را در قلب اما تورمن فرو می کند و صحنه ی پایانی فیلم که شامل شکنجه ی طولانی یکی از شخصیت هاست.

۸- کلاورفیلد (۲۰۰۸)

یکی دیگر از فیلم های ترسناکی که با داستان یک ویدیو پیدا شده آغاز می شود فیلم «کلاورفیلد» (Cloverfield) است که شباهت های بسیاری با داستان فیلم «پروژه جادوگر بلر» دارد. اگر چه تماشاگران قبل از تماشای این فیلم در سال ۲۰۰۸ با ژانر مذکور آشنایی داشتند اما دوربین این فیلم چنان لرزان و متحرک بود که تماشاگران به زحمت می توانستند دستشان را در پاکت تنقلاتشان فرو ببرند. این موضوع چنان برای تماشاگران غیرقابل تحمل بود که برخی به شدت دچار تهوع شدند و چاره ای جز ترک سینما نداشتند.

۹- بندباز (۲۰۱۵)

برخلاف برخی دیگر از فیلم های این فهرست که به دلایل مختلفی جنجالی و یا غیر قابل تماشا بودند، تماشاگرانی که هنگام تماشای فیلم «بند باز» (The Walk) از سالن سینما خارج می شدند تنها یک دلیل داشتند: تهوع. در این فیلم جوزف گوردون لویت نقش فیلیپ پتی را بازی می کند که توانست در سال ۱۹۷۴ روی یک طناب بین برج های دوقلو در نیویورک سیتی بندبازی متهورانه ای را به صورت غیرقانونی انجام دهد.

در واقع نمایش سه بعدی این صحنه ی بندبازی چنان واقعی بود که بسیاری از تماشاگران خود را در همان ارتفاع و روی همان طناب حس کردند که پایین را نگاه می کنند که چنان حس ناخوشایندی را به آن ها انتقال می داد که انگار در حال تجربه این بندبازی به صورت واقعی هستند. برخی هنگام تماشای فیلم برای بالا آوردن سالن سینما را ترک کرده و برخی نیز به دلیل سرگیجه ی غیرقابل تحمل مجبور به این کار شدند.

۱۰- عجیب الخلقه ها (۱۹۳۲)

فیلم «عجیب الخلقه ها» (Freaks) که در سال ۱۹۳۲ ساخته شد را باید سرآمد فیلم هایی دانست که باعث از کوره در رفتن تماشاگران و خروج آن ها از سالن های سینما شده اند. این فیلم داستان دختر زیبای بندبازی را روایت می کند که برای ازدواج با صاحب سیرک و سپس کشتن او تصمیم می گیرد در نمایشی که افراد عجیب الخلقه در آن حضور دارند شرکت کند. این فیلم در واقع انسان های عجیب الخلقه را در مقابل انسان های نرمال قرار می دهد و این موضوع در آن زمان به هیچ عنوان برای تماشاگران خوشایند و قابل تحمل نبود زیرا آن ها انسان های ناقص الخلقه را فاقد احساسات یک انسان نرمال می دانستند.

به همین دلیل در همان ابتدا اکران این فیلم متوقف شده و بسیاری از نسخه های فیلم سوزانده شدند. اما بعدها این فیلم به عنوان یکی از مهم ترین و خلاقانه ترین فیلم های دوران کلاسیک سینما شناخته شد.