ده چیزی که ورزشکاران کره شمالی در المپیک زمستانی برای اولین بار دیدند

یک شبه جزیره، اما با دو سبک زندگی کاملا متفاوت!

در المپیک زمستانی که امسال در شهر پیونگ چانگ کره جنوبی در حال برگزاری است هیئت ورزشی کره شمالی قدم به دنیایی گذاشتند که از آنچه در وطن خود و تحت کنترل شدید حکومت به آن خو کرده اند بسیار متفاوت بود.

تکنولوژی های جدید تنها چیزی نبود که هیئت کره شمالی در این سفر سه روزه با آن مواجه شدند، بلکه آن ها شاهد هجوم آدم هایی از هر نقطه ی دنیا هم بودند.

۱- هنر

هنر در کره ی جنوبی، حتی در ساده ترین تبلیغات هم بسیار متفاوت از آن چیزی است که در کره شمالی و تحت کنترل حکومت آن در برابر هر گونه خلاقیت و فرهنگی وجود دارد.

در تمامی فضاها در سرتاسر کره شمالی تصاویر بزرگ و چشمگیری از پرتره ی رهبران پیشین کشور یعنی کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل وجود دارد. تقریبا همه ی بناهای یادبود و هنرهای محیطی کشور کره ی شمالی در خدمت حزب حاکم یعنی حزب کارگر هستند.

۲- افراد خارجی

احتمالا هیئت کره شمالی در این سفر بیش از هر زمان دیگری با افراد زیادی از فرهنگ ها و نژادهای دیگر مواجه شد.

کره شمالی خلوص و یکدستی نژاد خود را مایه ی افتخار می داند. در این کشور کمونیستی، قرارگیری مردم در معرض افراد خارجی به شدت کنترل می شود. به علاوه، حکومت کره شمالی مردم خود را از رنگ کردن موهایشان به هر رنگی جز رنگ مشکی و قهوه ای طبیعی خودشان منع می کند. رنگ موهای غیر معمول در کره جنوبی احتمالا باعث تعجب هیئت کره شمالی شده است.

۳- غذا

دیگر تفاوت فاحش در تنوع بسیار زیاد غذاهای کره جنوبی است.

برای بیشتر مردم کره شمالی که قحطی و عدم امنیت غذایی را بارها تجربه کرده اند، گوشت گاو، مرغ و خوک غذایی لوکس و گران قیمت محسوب می شود.

۴- حمل و نقل

هیئت ورزشی کره شمالی پیش از رسیدن به محل برگزاری مسابقات المپیک، سوار بر KTX شدند که قطاری سریع السیر با سرعتی در حدود ۳۰۵ کیلومتر بر ساعت است. تنها سرعت این قطار نبود که برای آن ها تازگی داشت. زیرساخت ها و تکنولوژی شبکه ی ریلی و اتوبوسرانی کره شمالی قدیمی و منسوخ شده است. قطارها و اتوبوس های آن ها قدیمی تر و کندتر از همتایان شان در کره جنوبی است.

۵- آزادی در سفر

در کره شمالی حتی سفرهای مردم هم توسط حکومت کنترل می شود. شهروندان کره شمالی موظفند برای ترک شهرهایشان و سفر به پایتخت کره شمالی جواز سفر بگیرند.

۶- تلفن و اینترنت

تلفن های همراه و حتی تلفن های همراه هوشمند را در پایتخت کره شمالی می توان دید اما مردم آن از اینترنت رایگان و آزاد کره جنوبی بی بهره هستند. هیئت کره شمالی از استفاده از اینترنت کره جنوبی منع شدند. احتمالا مأموران سانسور کره شمالی موارد زیادی از محتوای اینترنت را «زرد» تشخیص داده بودند؛ اصطلاحی در کره شمالی که در مورد محتوای نامناسب و خرابکارانه به کار می رود. هر گونه محتوایی در انتقاد به کشور کره شمالی، نظام و از همه مهم تر رهبر آن یعنی کیم جونگ اون، زنگ خطر را فوراً به صدا در می آورد.

۷- تلویزیون

اگر هیئت ورزشی کره شمالی در سفرشان اجازه ی تماشای تلویزیون بدون هیچ نظارتی را داشتند –چیزی که بعید است- احتمالا این اولین بار بود که می توانستند تلویزیونی را ببینند که تحت کنترل حکومت شان نبود. اگرچه کره شمالی از اینترنت محروم است اما یک شبکه ی اینترانت و کانال هایی تلویزیونی با نظارت حکومت دارد که محتوای آن ها کنترل و سانسور می شود. محتوای قاچاق روی فلش درایوها و دی وی دی ها، در کره شمالی موردی لوکس و نایاب است.

۸- چراغ های خیابان ها

در کره جنوبی چراغ های چشمک زن و تابلوهای نئونی زینت بخش خیابان ها هستند که با خیابان های اغلب تاریک کره شمالی بسیار متفاوت است.

۹- ماشین ها

تعداد ماشین ها در خیابان های کره جنوبی به میزان چشمگیری بیشتر از آن چیزی است که هیئت کره شمالی تا پیش از آن در کشورشان دیده بودند. در خیابان های کره جنوبی ماشین های پیشرفته ی تولید داخلی هم دیده می شود. اما در کره شمالی بسیاری از ماشین ها قدیمی هستند.

۱۰- جریان برق

اندک پله های برقی و آسانسورهای موجود در پایتخت کره شمالی اغلب به دلیل قطع برق از کار می افتند. اما در پیونگ چانگ حتی با وجود هجوم مسافرانی که برای تماشای مسابقات المپیک به آنجا آمده اند، جریان برق ثابت و بدون هیچ قطعی است.