در طول دوران قدرت اتحاد جماهیر شوروی، کشورهای کمونیستی متعددی را می توانستید در مناطق شرقی اروپا، آسیا و آفریقا پیدا کنید. برخی از این کشورهای کمونیستی از جمله جمهوری خلق کره هنوز هم توانسته اند جایگاه خود را به عنوان یک بازیگر قدرتمند بین المللی حفظ کنند. دیگر کشورهای کمونیستی مانند آلمان شرقی که در واقع از اقمار اتحاد جماهیر شوروی به شمار می رفت نقش مهمی در دوران جنگ سرد داشت اما امروز دیگر وجود ندارد. کمونیسم در دو قالب وجود خارجی دارد: یکی قالب سیاسی و دیگری قالب اقتصادی. احزاب کمونیست قدرت مطلق خود را در سیستم مدیریتی کشور اعمال کرده و معمولاً انتخابات تنها با حضور یک حزب سیاسی که همان حزب کمونیست باشد انجام شده و مسئله ای درون حزبی انگاشته می شود.
این حزب سیاسی، بر مسایل اقتصادی کشور متبوع خود نیز سیطره دارد و مالکیت خصوصی غیرقانونی محسوب می شود هر چند این حوزه از قواعد کمونیسم در برخی از کشورهای کمونیستی مانند چین تغییر یافته و افراد حق داشتن املاک خصوصی را دارا هستند. در مقابل، کشورهای سوسیالیست کاملاً دموکراتیک بوده و سیستم حزبی چند گانه و متنوع در آن ها قانونی است. حزب سوسیالیست تنها به دلیل قوانین و مرامنامه سوسیالیستی خود نمی تواند در قدرت حضور داشته باشد. این احزاب قدرت مطلق کشور در زمینه اقتصادی و سیاسی را در دست نداشته و تنها بخشی از سیستم اقتصادی متنوع کشور به شمار می آید. برخلاف کمونیسم، مالکیت خصوصی در بسیاری از کشورهای سوسیالیستی محترم شمرده می شود.
قوانین بنیادین کمونیسم در اواسط قرن نوزدهم توسط کارل مارکس و فردریش انگلس تدوین شد که دو اقتصاد دان و فیلسوف سیاسی آلمانی بودند. اما تا سال ۱۹۱۷ هیج کشوری با مرام کمونیستی بنیان نهاده نشد تا اینکه در این سال، انقلابی کارگری در روسیه شکل گرفت که باعث سقوط حکومت تزاری شده و اتحاد جماهیر شوروی به عنوان اولین کشور کمونیستی پای به عرصه ظهور گذاشت. در اواسط قرن بیستم، مشخص شد که کمونیسم می تواند با توجه به احاطه کامل بر قدرت سیاسی و ایدیولوژی اقتصادی سختگیرانه خود، دموکراسی را نقض می کند. با این وجود امروزه تنها ۵ کشور در جهان باقی مانده اند که هنوز هم با قواعد کمونیستی اداره می شوند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با کشورهای کمونیستی که هنوز برقرار هستند آشنا کنیم.
۱- چین (جمهوری حلق چین)
مائو زدونگ در سال ۱۹۴۹ قدرت را در چین بدست گرفته و اسم کشور را به جمهوری خلق چین تغییر داد که یک کشور کاملاً کمونیستی و پرقدرت ترین کشور در میان کشورهای کمونیستی محسوب می شد. چین از آن سال تاکنون همچنان کمونیستی باقی مانده هرچند در سال های گذشته تحولات اقتصادی متعددی را تجربه کرده که با سیاست های پایه ای اقتصاد کمونیستی تفاوت داشته است. این کشور معمولاً «چین قرمز» نامیده می شود زیرا حزب کمونیست این قرمز که پرچمی به رنگ قرمز دارد همچنان تسلط خود را بر این کشور حفظ کرده و تنها حزب حاکم در این کشور به شمار می آید. البته در چین احزاب سیاسی دیگری نیز وجود دارند و انتخابات آزاد در تمامی مناطق این کشور به صورت محلی برگزار می شود.
حزب کمونیست این کشور بر تمامی مناصب سیاسی کنترل داشته و در عمل مخالفت بسیار ناچیزی در مقابل حزب کمونیست حاکم وجود دارد. با باز شدن فضای این کشور به روی جامعه جهانی در دهه های اخیر، توزیع ثروت به صورت عادلانه و مساوی که از قوانین و اصول بنیادین کمونیسم است در این کشور رنگ باخته و در سال ۲۰۰۴ قانون اساسی کشور به نحوی تغییر یافت که مالکیت خصوصی را قانونی می دانست.
۲- کوبا (جمهوری کوبا)
یک انقلاب در سال ۱۹۵۹ باعث شد که حکومت وقت توسط فیدل کاسترو و همراهانش ساقط شود. در سال ۱۹۶۱ کوبا به یک کشور کاملاً کمونیستی تبدیل شده و روابط نزدیکی را با اتحاد جماهیر شوروی برقرار کرد. در همان زمان، ایالات متحده هر گونه تجارتی با کوبا را غیرقانونی اعلام نمود. وقتی که اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ فروپاشید، کوبا چاره ای جز پیدا کردن منابع جدید برای تجارت و سوبسیدهای مالی نداشت و بدین ترتیب چین، بولیوی و ونزوئلا جای اتحاد جماهیر شوروی را گرفته و شریک تجاری این کشور شدند. در سال ۲۰۰۸ فیدل کاسترو از قدرت کناره گیری کرده و برادرش رائول کاسترو جای او را به عنوان رییس جمهور کشور گرفت.
فیدل کاسترو در سال ۲۰۱۶ درگذشت. در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، تنش های بین دو کشور کاهش یافته و در دوره دوم ریاست جمهوری اوباما قوانین سخت مربوط به سفر بین دو کشور کمی تعدیل شد. اما در سال ۲۰۱۷ دونالد ترامپ بار دیگر قوانین سفر به کوبا را تشدید کرده و دشمنی بین دو کشور از سر گرفته شد. کوبا یک کشور تک حزبی است که تنها حزب حاکم همراه با کمیته هایی که در هر شهر دارد بر سیاست این کشور کنترل داشته و تنها انتخابات درون حزبی می تواند اشخاص در قدرت را تغییر دهد. رییس جمهور نیز قدرت اصلی کشور را در دست دارد و مالکیت خصوصی تقریبا وجود ندارد. خدمات عمومی در کوبا رایگان است و جیره های غذایی برای شهروندان در نظر گرفته می شود. با این وجود اکثر مردم این کشور در فقر نسبی به سر می برند.
۳- لائوس (جمهوری دموکراتیک خلق لائو)
لائوس که به صورت رسمی جمهوری دموکراتیک خلق لائو نامیده می شود، در سال ۱۹۷۵ بعد از انقلابی که در این کشور با حمایت ویتنام و اتحاد جماهیر شوروی صورت گرفته به یک کشور کمونیستی تبدیل شد. قبل از آن سیستم حکومتی در این کشور پادشاهی بود. دولت این کشور به طور عمده توسط نظامیان رهبری شده و تنها یک حزب در این کشور وجود دارد که بر اساس آرمان های مارکسیستی بنا شده است. در لائوس نیز در سال ۱۹۸۸، مانند دیگر کشورهای کمونیستی، در بعضی از موارد مالکیت خصوصی آزاد شده و لائوس در سال ۲۰۱۳ به عضویت سازمان تجارت جهانی درآمد.
۴- کره شمالی (جمهوری دموکراتیک خلق کره)
کره که در دوران جنگ جهانی دوم و قبل از آن به اشغال ژاپن درآمده بود پس از پایان جنگ به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد که به ترتیب توسط اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده حمایت و کنترل می شدند. در آن زمان انتظار نمی رفت که این جدایی دائمی باشد. کره شمالی تا سال ۱۹۴۸ به یک کشور کمونیستی تبدیل نشد تا اینکه کره جنوبی استقلال خود از کره را اعلام کرد و حکومت مجزای خود را تشکیل داد. کیم ایل سونگ، رهبر کمونیست کره شمالی نیز با حمایت اتحاد جماهیر شوروی به عنوان رهبر و رییس جمهور این کشور انتخاب گردید و کشور کره شمالی شکل گرفت. دولت کره شمالی خود را کمونیست نمی داند هرچند بسیاری از کشورهای جهان این کشور را کشوری کمونیستی می دانند.
خاندان کیم سبک کمونیستی خاص خود را که بر پایه اصل موسوم به «جوچی» (juche) به معنای «خوداتکایی» است را در این کشور نهادینه کرده اند. سیستم جوچی در اواسط دهه ۱۹۵۰ با تکیه بر ناسیونالیسم کره ای شکل گرفته و رهبری خاندان کیم بر کشور را تحکیم بخشید. این سیستم اعتقادی در دهه ۱۹۷۰ به طور کامل بر سیاست های اقتصادی و خارجی کشور مستولی شده و بعد از کیم ایل سونگ نیز فرزند او، کیم جونگ ایل که در سال ۱۹۹۴ به قدرت رسید همین سیاست را ادامه داد.
بعد از مرگ کیم جونگ ایل، فرزندش کیم جونگ اون در سال ۲۰۱۱ جای پدر را گرفت. در سال ۲۰۰۹ قانون اساسی این کشور ردپای ایدیولوژی های مارکسیستی و لنینیستی را در قانون اساسی این کشور پاک کرده و واژه کمونیسم نیز از ادبیات این کشور کنار گذاشته شد. با این وجود در این کشور تنها یک حزب با مرام کمونیستی وجود دارد که با نام حزب کارگر به ریاست رهبر کشور تنها حزبی است که قدرت کشور را به طور مطلق در دست دارد. کره شمالی یکی از فقیرترین کشورهای کمونیستی است که بخش زیادی از درآمد اندک خود را صرف توسعه جنگ افزارهای هسته ای کرده است.
۵- ویتنام (جمهوری سوسیالیست ویتنام)
ویتنام در سال ۱۹۵۴ و پس از اولین جنگ هندوچین به دو قسمت تبدیل شد. اگر چه قرار نبود این جدایی دائمی باشد اما ویتنام شمالی با حمایت اتحاد جماهیر شوروی به یک کشور کمونیستی تبدیل شده و ویتنام جنوبی نیز یک حکومت دموکراتیک را با حمایت ایالات متحده تاسیس کرد. بعد از دو دهه حنگ داخلی با دخالت مستقیم ایالات متحده و دخالت پنهان شوروی و چین به نفع ویتنام شمالی، در نهایت این دو بخش با هم متحد شده و در سال ۱۹۷۶، ویتنام به عنوان یک کشور واحد و البته کمونیستی به رسمیت شناخته شد. همانند دیگر کشورهای کمونیستی، ویتنام نیز در سال های اخیر به سمت اقتصادی بازاری جهانی حرکت کرده و برخی از ایده های سوسیالیستی را با رگه های کاپیتالیسم در کشور خود اجرا کرده است. ایالات متحده در سال ۱۹۹۵ در دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون روابط خود را با ویتنام عادی کرد.
۶- کشورهایی با حزب کمونیست حاکم
برخی از کشورها دارای احزاب سیاسی متنوعی هستند اما رهبران این کشور در احزاب کمونیستی عضویت دارند. البته این کشورها را نمی توان به معنای واقعی کلمه کشورهای کمونیستی دانست زیرا احزاب غیرکمونیستی دیگری نیز در این کشورها وجود دارند. علاوه بر این در این کشورها در قانون اساسی به قدرت مطلق احزاب کمونیست در سیستم سیاسی این کشور اشاره نشده است. در کشورهای نپال، گینه و مولداوی در سال های اخیر، احزاب کمونیست قدرت را در دست داشته اند.
۷- کشورهای سوسیالیستی
در حالی که در حال حاضر تنها ۵ کشور کمونیستی وجود دارد اما وجود کشورهای سوسیالیست امری عادی و معمول تلقی می شود که در آن ها حقوق طبقه کارگر ارج نهاده شده و این طبقه که در واقع طبقه فعال کشور محسوب می شوند قدرت را در دست دارند. از کشورهای سوسیالیست می توان به پرتغال، سریلانکا، هند، گینه بیسائو و تانزانیا اشاره کرد. بسیاری از این کشورها سیستم حزبی چندگانه و متنوعی دارند مانند هند و در برخی دیگر مانند پرتغال در زمینه اقتصاد سیاست های لیبرال در پیش گرفته شده است.
هرچیزی یه ظاهر داره و یه باطن.ویه ادعا که از این دوتا خطرناک تره.و خطرناک ترین حکومت های تاریخ،حکومت های مذهبی بودن.نمونش جنگهای صلیبی که زمانی نصف اروپا را سوزاند.خدای محمد کنه زودتر همون منجی که حرفش زده میشه بیاد و عدل را برپا کنه.
دقت کنید دوستان با مدرک حرف میزنم.ما مدعی هستیم فرهنگ ۲۵۰۰ساله داریم و دم از اصالت و نژاد آریایی و این که کورش کبیر اولین بار چه ها کرد و چه ها نکرد.خب که چی مثلا”.داشتم داشتم حساب نیست دارم دارم حسابه خداوکیلی الان چی داریم که این همه ادعامون میشه ولی چهارتا از ما ایرانی ها را نمیه سر یه سفره نشوند که به حق خودمون قانع باشیم.یا مهدی بیا زودتر که وقتشه.
یا حق
کشور ایران به واسطه نام جمهوری اسلامی ، و پسوند کلمه اسلام ، بلحاظ ایدئولوژیکی بشدت با کمونیست ها در تضاد اعتقادی و ایمانی قرار دارد زیرا نقش اسلام و بخصوص اعتقاد و ایمان به خداوند یکتا بعنوان رکن اعتقادی و بنیادی این انقلاب تعریف شده بود از اینرو از ابتدای انقلاب اسلامی در سال ۵۷ ، به کشورهای کمونیستی و حتی احزاب سیاسی داخلی که گرایش کمونیستی داشتند مثل حزب توده ، اصلا رابطه خوبی نداشت و حتی در بین مردم عادی و سنتی و مذهبی ایران هم هیچ جایگاهی نداشتند و با نفرت به انها مینگریستند تا جاییکه خانواده های نگران این بودند که مبادا فرزندانشان خدای ناکرده با دوستان ناباب و کمونیستی و از خدا بی خبر ، ارتباط دوستی برقرار کنند و همین دیدگاه سنتی نیز درون حاکمیت و سیاست خارجی ایران پر رنگ بود بطوریکه شعار نه شرقی ، نه غربی جمهوری اسلامی بعنوان رکن و اساس سیاست خارجی ایران بر سر در وزارت امور خارجه نقش بسته است . با وجود همه ی این حساسیت ها متاسفانه اکنون ایران راهی را در پیش گرفته است که در دنیا فقط با کشورهای کمونیستی در ارتباط است و دست دوستی و برادری بسمت حکومتهای کمونیستی دراز کرده است . و نه تنها دیدگاه انقلابی را فراموش کرده ، بلکه برای حفظ دوستی و برادری با این کشور های کمونیستی، حاضر شدیم امتیازات خاصی را هم به انها بدهیم ! و در روابط بین المللی با تمام کشورهای دنیا ، چنان خود را محدود کرده اند که فقط یک راه برای خود باقی گذاشتند و متاسفانه ان راه هم به کمونیست و کشورهای کمونیستی ختم میشود !
و امروزه با چنان علاقه و اشتیاقی از روابط با کمونیست ها صحبت میکنند که گویا این روابط را یک دستاورد بزرگ انقلابی و اسلامی و ایدئولژیکی و اعتقادی میندارند ، و از ارمان صدور اسلام ناب محمدی به سایر کشورهای جهان رسیدیم به نقطه ای که اکثر کشورهای اسلامی از ایران فاصله گرفتند و ارتباط دیپلماتیک با یک کشور کمونیستی مثل چین برای ما یک افتخار و پیروزی بزرگ محسوب می شود !
یاد اول انقلاب می افتم که احزاب سیاسی داخلی را به دلیل اینکه به سمت کشورهای کمونیستی تمایل دارند ، دستگیر و محاکمه و مجازات ( اعدام) میکردند و اکنون ارتباط با یک کشور کمونیستی برایمان موفقیت بزرگ محسوب میشود ! یاد خانواده های سنتی و مذهبی اوایل انقلاب می افتم که پدران با چه حساسیتی فرزندانشان را کنترل میکردند که مبادا با یک دوست ناباب بیوفتد و خدای ناکرده با گروههای طرفدار کمونیست ها اشنا شود ! و ارتباط با کمونیست ها هم برای خانواده ها و هم برای احزاب سیاسی ، گناهی بود نابخشودنی !
اکنون بعد از چهل سال نه تنها از کمونیست ها فاصله نگرفتیم بلکه همان افرادی که خانواده ها از انها بعنوان رفیق ناباب و حامی کمونیست ها یاد میکردند اکنون جزء مسئولین کشورند و موفق شدند که کشورهای کمونیستی را بر ایران ، مسلط کنند و کمونیست ها و حامیان شان در تمام حکومت ایران رخنه کردند بطوریکه انعقاد قرارداد ۲۵ ساله با کشور کمونیستی را جشن میگیرند ! البته این یک پیروزی بزرگی برای همان افراد ناباب است ! که موفق شدند کشور ایران و منابع ملی ایران را در راه توسعه و موفقیت کمونیستی مصرف کنند . قرار بود اسلام را صادر کنیم و اسلام و اصول خدا پرستی را در دنیا ترویج دهیم ولی ثروت و منابع کشور را در راستای اهداف کمونیستی هزینه میکنیم !
چه فکر میکردیم و چه شد !!!
اگر یک صفحه از سوسیالیسم و کمونیسم خونده بودی میفهمیدی روسیه پوتین با حزب روسیه واحد که لیبرال ملی گراست ربطی دیگه به کمونیسم نداره . و ایران هم صد در صد سرمایه داری هست . بچه های مسئولین و هزاران میلیارد پول دزدی در روسیه نیست در امریکا است و انگلیس. به قول نماینده مجلس ۴ هزار آقازاده فقط در لندن هستند ..سیاست اونی نیست که میبینی
دقیقا ایران لیبرال هست و هیچ خدمات اجتماعی نداره. در کشور های سوسیالیتی مسکن درمان تحصیل رایگان هست و شغل همگانی است و اعتیاد ندارند . ولی اینکه کره شمالی رو به کمونیسم ربط میدن مثل اینه که بگی داعش یک کشور اسلامی است و نماد اسلام
اگر یک صفحه از سوسیالیسم و کمونیسم خونده بودی میفهمیدی روسیه پوتین با حزب روسیه واحد که لیبرال ملی گراست ربطی دیگه به کمونیسم نداره . و ایران هم صد در صد سرمایه داری هست . بچه های مسئولین و هزاران میلیارد پول دزدی در روسیه نیست در امریکا است و انگلیس. به قول نماینده مجلس ۴ هزار آقازاده فقط در لندن هستند ..سیاست اونی نیست که میبینی
به خاطر تمام مشکلاتی که داشتین دارین و در اینده خواهید داشت از کمونیست دفاع کنید مشکلات شما از بابت مرام سرمایه داری هست و این مرام در بهترین حالت توسط بچه های خودتون علیه خودتون استفاده میشه شما ناخواسته با این مرام در جامعه سرمایه داری ظلم میکنید و میدزدید و با این ظلم و دزدی علیه خودتون و اعضای خانوادتون توسط سرمایه دار ها در زمان های مختلف عمرتون رو به رو میشوید حتی به همان که رحم کردید روزی به شما رحم نخواهد کرد و چاره مرام کمونیستی جامعه است مرامی که عدالت علی را ان گونه میپنداریم و این مرام مثل عدالت علی ویترینی و داستانی نیست بلکه حکومتی و قانونی است
یه عده اومدن نظر دادن نه کمونیست میفهمن نه مارکسیست میفهمن نه هیچی..کمونیست و مارکسیست شخمی تخیلی ایست و عملی نیست این کشورها هم که نام برده توسایت هیچ کدوم کمنیست واقعی نیستن .و در مقابل کمونیست سرمایه داری و لیبرال و نیولیبرال قرار دارند که برای انسانیت خطرناک هستند ان ها..ازکمونیستخطرناک ترند..چاره چیست ..فقط و فقط دعا برای حکومت امامزمان
![ترکیب کیبورد و تاچ اسکرین؛ صفحه کلید DS Pixel کار با صفحه‌های لمسی را ساده می‌کند [تماشا کنید]](https://static.digiato.com/digiato/2024/11/0_21-388x462.jpg)
ایران رو فراموش کردید بنویسید
مگه ایران کمونیستیه؟اتفاقا بنظر من ایران سرمایه داریه هر روز فقرا فقیرتر و پولدارها پولدارتر میشن
چی چی میگی داداش ://///
هرچیزی یه ظاهر داره و یه باطن.ویه ادعا که از این دوتا خطرناک تره.و خطرناک ترین حکومت های تاریخ،حکومت های مذهبی بودن.نمونش جنگهای صلیبی که زمانی نصف اروپا را سوزاند.خدای محمد کنه زودتر همون منجی که حرفش زده میشه بیاد و عدل را برپا کنه.
دقت کنید دوستان با مدرک حرف میزنم.ما مدعی هستیم فرهنگ ۲۵۰۰ساله داریم و دم از اصالت و نژاد آریایی و این که کورش کبیر اولین بار چه ها کرد و چه ها نکرد.خب که چی مثلا”.داشتم داشتم حساب نیست دارم دارم حسابه خداوکیلی الان چی داریم که این همه ادعامون میشه ولی چهارتا از ما ایرانی ها را نمیه سر یه سفره نشوند که به حق خودمون قانع باشیم.یا مهدی بیا زودتر که وقتشه.
یا حق
ایران سرمایه داری مافیایی هست . و لیبرال اقتصادی . کمونیسم مسکن رایگانه درمان رایگانه تحصیل رایگانه و ….. خدمات اجتماعی بالاس . و اختلاف طبقاتی کم …
کشور ایران به واسطه نام جمهوری اسلامی ، و پسوند کلمه اسلام ، بلحاظ ایدئولوژیکی بشدت با کمونیست ها در تضاد اعتقادی و ایمانی قرار دارد زیرا نقش اسلام و بخصوص اعتقاد و ایمان به خداوند یکتا بعنوان رکن اعتقادی و بنیادی این انقلاب تعریف شده بود از اینرو از ابتدای انقلاب اسلامی در سال ۵۷ ، به کشورهای کمونیستی و حتی احزاب سیاسی داخلی که گرایش کمونیستی داشتند مثل حزب توده ، اصلا رابطه خوبی نداشت و حتی در بین مردم عادی و سنتی و مذهبی ایران هم هیچ جایگاهی نداشتند و با نفرت به انها مینگریستند تا جاییکه خانواده های نگران این بودند که مبادا فرزندانشان خدای ناکرده با دوستان ناباب و کمونیستی و از خدا بی خبر ، ارتباط دوستی برقرار کنند و همین دیدگاه سنتی نیز درون حاکمیت و سیاست خارجی ایران پر رنگ بود بطوریکه شعار نه شرقی ، نه غربی جمهوری اسلامی بعنوان رکن و اساس سیاست خارجی ایران بر سر در وزارت امور خارجه نقش بسته است . با وجود همه ی این حساسیت ها متاسفانه اکنون ایران راهی را در پیش گرفته است که در دنیا فقط با کشورهای کمونیستی در ارتباط است و دست دوستی و برادری بسمت حکومتهای کمونیستی دراز کرده است . و نه تنها دیدگاه انقلابی را فراموش کرده ، بلکه برای حفظ دوستی و برادری با این کشور های کمونیستی، حاضر شدیم امتیازات خاصی را هم به انها بدهیم ! و در روابط بین المللی با تمام کشورهای دنیا ، چنان خود را محدود کرده اند که فقط یک راه برای خود باقی گذاشتند و متاسفانه ان راه هم به کمونیست و کشورهای کمونیستی ختم میشود !
و امروزه با چنان علاقه و اشتیاقی از روابط با کمونیست ها صحبت میکنند که گویا این روابط را یک دستاورد بزرگ انقلابی و اسلامی و ایدئولژیکی و اعتقادی میندارند ، و از ارمان صدور اسلام ناب محمدی به سایر کشورهای جهان رسیدیم به نقطه ای که اکثر کشورهای اسلامی از ایران فاصله گرفتند و ارتباط دیپلماتیک با یک کشور کمونیستی مثل چین برای ما یک افتخار و پیروزی بزرگ محسوب می شود !
یاد اول انقلاب می افتم که احزاب سیاسی داخلی را به دلیل اینکه به سمت کشورهای کمونیستی تمایل دارند ، دستگیر و محاکمه و مجازات ( اعدام) میکردند و اکنون ارتباط با یک کشور کمونیستی برایمان موفقیت بزرگ محسوب میشود ! یاد خانواده های سنتی و مذهبی اوایل انقلاب می افتم که پدران با چه حساسیتی فرزندانشان را کنترل میکردند که مبادا با یک دوست ناباب بیوفتد و خدای ناکرده با گروههای طرفدار کمونیست ها اشنا شود ! و ارتباط با کمونیست ها هم برای خانواده ها و هم برای احزاب سیاسی ، گناهی بود نابخشودنی !
اکنون بعد از چهل سال نه تنها از کمونیست ها فاصله نگرفتیم بلکه همان افرادی که خانواده ها از انها بعنوان رفیق ناباب و حامی کمونیست ها یاد میکردند اکنون جزء مسئولین کشورند و موفق شدند که کشورهای کمونیستی را بر ایران ، مسلط کنند و کمونیست ها و حامیان شان در تمام حکومت ایران رخنه کردند بطوریکه انعقاد قرارداد ۲۵ ساله با کشور کمونیستی را جشن میگیرند ! البته این یک پیروزی بزرگی برای همان افراد ناباب است ! که موفق شدند کشور ایران و منابع ملی ایران را در راه توسعه و موفقیت کمونیستی مصرف کنند . قرار بود اسلام را صادر کنیم و اسلام و اصول خدا پرستی را در دنیا ترویج دهیم ولی ثروت و منابع کشور را در راستای اهداف کمونیستی هزینه میکنیم !
چه فکر میکردیم و چه شد !!!
افرین باریکلا. خیلی خوشم اومد از افکارتون. برای من خیلی سوال هست تو این زمینه کاش میشد با هم بحق کنیم
چون کمونیست برابری سیاستمداران و سیاست گزاران اقدام به ترور شخصیتی زدند بطوری که الان هر کی بگه کمونیست اولین چیزی که به نظرش میاد بی خداییه
کشور ایران ، کمونیستهای روسیه ادارش میکنن . یعنی تحت دکترین روسیه کمونیستی هستش
اگر یک صفحه از سوسیالیسم و کمونیسم خونده بودی میفهمیدی روسیه پوتین با حزب روسیه واحد که لیبرال ملی گراست ربطی دیگه به کمونیسم نداره . و ایران هم صد در صد سرمایه داری هست . بچه های مسئولین و هزاران میلیارد پول دزدی در روسیه نیست در امریکا است و انگلیس. به قول نماینده مجلس ۴ هزار آقازاده فقط در لندن هستند ..سیاست اونی نیست که میبینی
ایران جمهوری لیبرالیسم اقتصادی متکی به غرب است
دقیقا ایران لیبرال هست و هیچ خدمات اجتماعی نداره. در کشور های سوسیالیتی مسکن درمان تحصیل رایگان هست و شغل همگانی است و اعتیاد ندارند . ولی اینکه کره شمالی رو به کمونیسم ربط میدن مثل اینه که بگی داعش یک کشور اسلامی است و نماد اسلام
چی میگی داداش ://///
اگر یک صفحه از سوسیالیسم و کمونیسم خونده بودی میفهمیدی روسیه پوتین با حزب روسیه واحد که لیبرال ملی گراست ربطی دیگه به کمونیسم نداره . و ایران هم صد در صد سرمایه داری هست . بچه های مسئولین و هزاران میلیارد پول دزدی در روسیه نیست در امریکا است و انگلیس. به قول نماینده مجلس ۴ هزار آقازاده فقط در لندن هستند ..سیاست اونی نیست که میبینی
به خاطر تمام مشکلاتی که داشتین دارین و در اینده خواهید داشت از کمونیست دفاع کنید مشکلات شما از بابت مرام سرمایه داری هست و این مرام در بهترین حالت توسط بچه های خودتون علیه خودتون استفاده میشه شما ناخواسته با این مرام در جامعه سرمایه داری ظلم میکنید و میدزدید و با این ظلم و دزدی علیه خودتون و اعضای خانوادتون توسط سرمایه دار ها در زمان های مختلف عمرتون رو به رو میشوید حتی به همان که رحم کردید روزی به شما رحم نخواهد کرد و چاره مرام کمونیستی جامعه است مرامی که عدالت علی را ان گونه میپنداریم و این مرام مثل عدالت علی ویترینی و داستانی نیست بلکه حکومتی و قانونی است
صدرحمت به کمونیست.والا ایران هم پولدارش هم فقیرش هردوتاشم ازگشنگی میمیرن .فقط مسولین و آغازاده ها رو عشق است.
ایران مستعمره کمونیستها است
یه عده اومدن نظر دادن نه کمونیست میفهمن نه مارکسیست میفهمن نه هیچی..کمونیست و مارکسیست شخمی تخیلی ایست و عملی نیست این کشورها هم که نام برده توسایت هیچ کدوم کمنیست واقعی نیستن .و در مقابل کمونیست سرمایه داری و لیبرال و نیولیبرال قرار دارند که برای انسانیت خطرناک هستند ان ها..ازکمونیستخطرناک ترند..چاره چیست ..فقط و فقط دعا برای حکومت امامزمان
کشور های کمونیسم، حقوق انسانی و فرهنگی رو از مردمشون می‌گیرن و بهشون ظلم میکنن
اقا یکی بگه ایا ایران کشوری کمونیستی حساب میشه یا نه؟؟؟؟؟
کمونیست یعنی برابری جامعه
مسکن رایگان و حقوق کارگران زیاد تر از دکتران ومهندسان!
درود بر شوروی لنین وتروتسکی و درود بر کوبا فیدل کاسترو وچگوارا
مگه روسیه کمونیست نیست؟
روسیه؟
اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی بیشتر از ۳۰ ساله که نابود شده و دولت حاکم و پوتین از حزبی ناسیونالیست و لیبراله
عه ایران چی شد پس؟