در حال حاضر فیلم های مشهور و سرشناسی روی پرده سینما قرار دارد که با یکدیگر به رقابت می پردازند. یکی از بهترین و پرطرفدار ترین آن ها، بدون شک محصول جدید والت دیزنی یعنی «دیو و دلبر» است. این اثر سینمایی چند روزی است که در سینماهای آمریکا به نمایش درآمده و توانسته نظر بسیاری از مخاطبان را به خود جلب نماید.
بیشتر مردم گمان می کنند که فیلم دقیقا نسخه بازسازی شده کارتون مشهور دیزنی است، اما باید بگوییم که تغییراتی در آن دیده می شود. علاوه بر آن، نکاتی در «دیو و دلبر» وجود دارد که کمتر کسی به آن ها توجه کرده است. ما در این مقاله قصد داریم آن ها را مورد بررسی قرار دهیم. تا پایان همراه باشید.
نام شهری که بِل در آن زندگی می کند
محل سکونت زندگی بل، «وینو» نام دارد که در واقع نام نویسنده فرانسوی کتاب یعنی «گابریل سوزان باربوت دِ وینو» را تداعی می کند. وی داستان اصلی دیو و دلبر با نام فرانسوی «La Belle et la Bete» را در سال ۱۷۴۰ میلادی نوشته و به چاپ رسانده است. اگر دیو و دلبر را تماشا کرده باشید، دیده اید که نام فرانسوی فیلم در پایان اثر، بالاتر از اسم آمریکایی آن قرار گرفته است.
جعبه موسیقی موریس
اگر به جعبه موسیقی که موریس روی آن کار می کند، دقت نمایید، خواهید دید که این وسیله همان نسخه کوچک شده مکانی است که او و مادر بِل در آن زندگی می کرده اند. هنگامی که بل و دیو بعدها به خانه قدیمی او در پاریس می روند، آن ها به آسیاب بادی مشرف به نوتر دام مراجعه می کنند. هنگامی که وارد خانه می شوند، این مکان برای شما به نظر آشنا می رسد. در واقع جعبه موسیقی نشان دهنده زندگی قدیمی موریس است.
نقش پررنگ جعبه های موسیقی
در داستانی که در نسخه های اضافی «دیو و دلبر» روایت می شود، شاهد آن هستیم که بل در جشن تولد هفده سالگی اش از پدر خود یک جعبه موسیقی هدیه می گیرد. پدر او خیلی زود وسیله را به شهر می برد تا آن را به پول تبدیل نماید. نسخه دیگری از فیلم نیز وجود دارد که یک جعبه موسیقی بی صدا را نشان می دهد.
ارتباط یکی از جعبه های موسیقی با محصولات دیگر دیزنی
شرکت یاد شده به انجام چنین کارهایی عادت دارد. به نظر می رسد سازه ای که بالای فیل جعبه موسیقی دیده می شود، همان تاج محل باشد.
تداعی کننده علاءالدین
شاید این موضوع نشان دهنده فیلم بعدی دیزنی درباره علاءالدین باشد. از این مسجد برای طراحی قصر سلطان الهام گرفته شده بود. پس از دستیابی به سحر و جادو، علاءالدین با یک فیل به درون قصد می رود تا با جازمین ازدواج کند. شخصیت کاکسوورث نیز در «دیو و دلبر» کلاهی شبیه به علاء الدین به سر کرده که می تواند نشانه ای دیگر تلقی گردد.
ناگفته نماند که در علاء الدین نیز شاهد نشانه هایی از دیو و دلبر هستیم. هنگامی که سلطان در خانه است، وی مجموعه ای از مجسمه های حیوانات را در اختیار دارد که یکی از آن ها همان دیو است.
اشاره به گوژپشت نوتردام
هنگامی که بل و دیو به پاریس می روند، نوتردام در پس زمینه دیده می شود. در وهله نخست هواداران به یاد محصول دیگر والت دیزنی یعنی «گوژ پشت نوتردام» می افتند. البته ناگفته نماند که در کارتون گوژ پشت نیز نشانه هایی از دیو و دلبر وجود دارد.
دیده شدن بِل در فیلم سال ۱۹۹۶
همانطور که در تصویر می بینید، بِل سرش را درون کتاب کرده و راه می رود. افراد تیز بین می توانند قالیچه پرنده علاءالدین را نیز مشاهده کنند.
ارتباط با داستان اصلی
هنگامی که موریس به باغ دیو می رود تا یک گل رز بچیند، داستان اصلی وینو تداعی می شود. در قصه سال ۱۷۴۰ میلادی، موریس برای کوچکترین دخترش یعنی دلبر، از باغ دیو یک گل رز می چیند. دیو به جای زندانی کردن او، با وی شرط می کند که یکی از دخترهایش را به قصر بفرستد تا اجازه دهد گل را به دلبر بدهد. در نسخه اصلی انیمیشنی دیزنی نیز بل از پدرش می خواهد که هنگام رفتن به شهر، یک گل رز برای او بیاورد.
قصر دیو
هنگامی که موریس وارد قصر دیو می شود، شما می توانید صدای ضعیف نواخته شدن نُت های آهنگ «Be Our Guest» توسط چنگ را بشنوید. سپس موریس می نشیند و به خوردن غذاهایی که در آشپزخانه رها شده می پردازد.
«Be Our Guest» نخستین بار با ذهنیت موریس شکل گرفت
یکی از عوامل فیلم اظهار داشته که آن ها در حال خواندن آواز برای فرد اشتباه هستند. به نظر او بِل نقش اصلی را داشته و آواز باید با وی خوانده شود. همین امر سبب شد که صحنه تغییر کند و چیزی که ما اکنون شاهدش هستیم، در فیلم دیده شود. صحنه اصلی آنقدر در تولید ماند که دیزنی آن را حذف کرد. این موضوع در نسحه دی وی دی ستل ۲۰۱۰ میلادی نیز دیده شد.
رسیدن بِل به قصر
هنگامی که بل به قصر می رسد، چیپ یا همان فنجان بامزه به مادر خود می گوید که قبل از لیست کردن طعم های مختلف، بل چه نوع چای را دوست خواهد داشت. در این لیست «بابونه» نیز دیده می شود که ما را به نسخه اولیه خانم پاتس متصل می کند.
نام اصلی خانم پاتس
جالب است بدانید که نام اصلی قوری بامزه، خانم بابونه بوده است. در بیست و پنجمین سالروز اکران این اثر، دون هان تهیه کننده در این رابطه اطلاعات بیشتری ارائه داد: “ما برای قوری فیلم قصد داشتیم تسکین دهنده ترین ارتباط را پیدا کنیم و برای همین نام «خانم بابونه» را برگزیدیم. بابونه گیاه بسیار آرامش بخشی است، اما هیچکس نمی تواند آن را تلفظ کند. به همین دلیل نام «خانم پاتس» برای این شخصیت در نظر گرفته شد.”
کتاب مورد علاقه بل
در فیلم بل به دیو می گوید که به کتاب «رومئو و ژولیت» علاقه دارد. در نسخه طولانی تر انیمیشن، بل در طول آهنگ «Human Again» برای دیو کتاب می خواند. دیو نیز به جای مسخره کردن سلیقه او، از وی می خواهد که دوباره کتاب را بخواند.
این فیلم فوق العاده بود. نمیدونم شاید چون طرفداران انیمیشن های دیزنی هستم یا یه دخترم و طبیعتا از اینجور فیلم ها و انیمیشن ها خوشم میاد, ازش خوشم اومده, ولی واقعا به نظرم خیلی قشنگ بود!! لباس ها .. موزیکال بودن .. چهره ی روستا .. ابهت و زیبایی و مخوفیِ قصر .. خیلی قشنگ بودن!! البته تاثیر بازی و مهارت “اِما واتسون” رو هم اصلا نمیشه نادیده گرفت. مثل همیشه عالی بود. درضمن ممنون بابت این مقاله. خیلی جالب بود?
عالی بود…خیلی زیبا و تاثیر گذار..وقتی شنیدم اما برا بازی تو این فیلم لالالند رو رد کرده و خب اما استون برای بازی فوق العادش اسکار گرفت افسوس خوردم..الان که فیلم رو دیدم میگم زیبا بازی کرده بود..عالی بود..کل فیلم رو بلند کرده..صحنه عالی..لباس و گریم عالی..روند داستان هم خوب بود..
خدایی خیلی بیکارین!
خیلی چرت بود
خیلی ممنون از مقاله عالیتون . وقتی به این نکته های پنهان پی میبرم خیلی خوشحال میشم
تعجب کردم وقتی دیدم که انمیشن های والت دیزنی چنین نکات پنهانی دارن
من خیلیی طرفدار انمیشن های والت دیزنی هستم . باز هم ممنون بخاطر مقاله خوبتون
عالی بود. قالیچه ی پرنده ی علائدین هم توی اون تصویر اون وسطه، جلوی اون خانمی که لباس قرمز داره با پیشبند زرد، شبیه آدمه ولی قالیچه اس