۱۰ راز سر به مهر دنیای باستان که دانشمندان از توضیح آن عاجزند

اگرچه تا به امروز آثار زیادی از دوران باستان باقی مانده و کشفیات باستان شناسی اطلاعات قابل توجهی را در مورد تمدن ها و مردمان روزگار باستان به دست داده است، اما در میان این کشفیات موارد عجیبی هم وجود دارد که محققان با وجود تلاش های مستمر هنوز موفق نشده اند توضیحی درباره ی آن ها ارائه دهند. در اینجا به ۱۰ مورد از رازهای سر به مهر دنیای باستان می پردازیم.

۱- دستگاه آنتیکیترا

دستگاه آنتیکیترا که قدمتی ۲۰۰۰ ساله دارد در لاشه ی یک کشتی باستانی یونانی پیدا شد. این دستگاه که از آن به عنوان «اولین کامپیوتر» تاریخ یاد می کنند، برای دنبال کردن موقعیت خورشید ، ماه و پنج سیاره در آسمان و همچنین به منظور تعیین تقویم، فازهای کره ی ماه و تعیین زمان خسوف ها و کسوف ها استفاده می شد. این دستگاه از هر وسیله ی دیگری که طی هزار سال بعدی ساخته شد پیچیده تر است. به همین دلیل تئوری هایی وجود دارد که بیان می کند این دستگاه ساخته ی بیگانگان است. اگرچه بیشتر محققان این تئوری را تأیید نمی کنند، اما هنوز مطمئن نیستند که یونانی ها چگونه موفق به اختراع ابزاری شدند که از هر وسیله ی دیگری در آن دوره بسیار پیشرفته تر بود.

۲- کتاب خطی ووینیک

کتاب ووینیک ۶۰۰ سال پیش در اروپای مرکزی به تحریر درآمد، اما دانشمندان هنوز نمی دانند که در این کتاب از چه چیزی صحبت شده و زبان آن را نمی شناسند، چون تنها نمونه ی شناخته شده از این الفبا است. محققان هر ساله ترجمه های جدیدی برای آن مطرح می کنند، اما هیچ یک از این تلاش ها تاکنون موفقیت آمیز نبوده است. اخیرا، دانشمندان با استفاده از هوش مصنوعی به این نتیجه رسیدند که کلمات این کتاب به زبان عبری اما به صورت رمزی هستند (تئوری ای که محققان پیشین هم مطرح کرده بودند)، اما تنها ۸۰ درصد از کلمات کتاب با زبان عبری مطابقت پیدا کرد و جملات به دست آمده نامفهوم بودند.

۳- دشت کوزه ها

دشت کوزه ها جایی در کوهستان آمید کشور لائوس واقع شده است. این کوزه های عظیم سنگی که ارتفاع بعضی از آن ها به حدود ۳ متر می رسد، قدمتی ۲۵۰۰ ساله دارند و هیچ کس کاربرد آن ها را نمی داند. با توجه به استخوان های انسانی ای که در نزدیکی این منطقه یافت شده احتمال دارد این کوزه ها برای خاکسپاری استفاده می شدند یا اجساد را پیش از سوزاندن یا انجام بخش دیگری از فرآیند تدفین در آن ها نگهداری می کردند. از طرفی دیگر، مردم محلی می گویند این کوزه ها حاوی شراب برای گرامیداشت موجودات غول پیکر افسانه ای بودند تا به آن ها برای دفاع در برابر دشمنان کمک کنند. بمب های عمل نکرده ی امریکا در زمان جنگ ویتنام هنوز در سراسر این منطقه پراکنده است، به همین دلیل گردشگران تنها ۷ عدد از ۶۰ کوزه ی این منطقه را می توانند بازدید کنند.

۴- دوازده ضلعی های رومی

این اشیاء اسرارآمیز که نام شان را از شکل ۱۲ وجهی شان گرفته اند، شکل آن ها تنها چیزی است که دانشمندان تاکنون در مورد آن به توافق نظر رسیده اند و کاربرد آن ها هنوز مورد بحث است. این اشیاء که قدمت آن ها به میانه ی قرون اول تا سوم پیش از میلاد می رسد، از برنز یا سنگ ساخته شده اند و در مرکز آن ها یک حفره وجود دارد. برخی معتقدند این دوازده ضلعی ها با نشان های زودیاک مرتبط هستند، در حالی که تئوری های دیگری وجود دارد که بیان می کنند این اشیاء اسلحه، اسباب بازی یا نمادهایی مذهبی بودند.

۵- خطوط نازکا

در میانه ی قرون اول تا هفتم پیش از میلاد، مردم قوم نازکا در کشور پرو سطح سنگی زمین را که به رنگ رس بود کندند تا جایی که لایه ی زیرین آن که رنگ روشن تری داشت پدیدار شد. نتیجه ی کار تصاویری عظیم به شکل حیوانات، گیاهان، انسان ها و اشکال هندسی بود که از درون هواپیما به خوبی می توان آن ها را دید.  تئوری هایی وجود دارد که بیان می کند این خطوط برای علامت دادن به بیگانگان یا فضانوردان باستانی ایجاد شدند اما محققان موفق نشده اند در مورد تئوری های واقع بینانه تر هم به توافق نظر برسند. اولین دانشمندانی که دست به تحقیق درباره ی این خطوط زدند بیان می کردند خطوط نازکا با علم ستاره شناسی مرتبط بودند، در حالی که برخی تئوری های جدید بیان می کنند این خطوط برای درخواست باران از خدایان ایجاد شدند.

۶- شمعدانی پاراکاس

شمعدانی آندس روی یکی از تپه های کشور پرو ایجاد شده و اگرچه شبیه به خطوط نازکا است اما راز منحصر به خود را دارد. قدمت این دست ساخته به سال ۲۰۰ پیش از میلاد باز می گردد و هیچ کس با قطعیت نمی دانند این خطوط بیانگر چه چیزی است. اگرچه این دست ساخته شمعدانی نام گرفته اما در حقیقت یک شمعدانی نیست. برخی معتقدند این خطوط برای تکریم ویراکوچا، خدای آفرینش قوم اینکا ایجاد شدند، در حالی که برخی دیگر اعتقاد دارند این طرحی از گیاه توهم زای جیمسون وید است که به دست کسانی که آن را مصرف می کردند ایجاد شده.

۷- تونیس هراکلیون

در حدود ۲۷۰۰ سال پیش، شهر بندری تونیس هراکلیون در مصر یکی از راه های دسترسی به دریای مدیترانه محسوب می شد، اما هزاران سال پیش این شهر جایی در زمان گم شد. در اوایل دهه ی ۲۰۰۰ میلادی گروهی از غواصان تصادفا به تعدادی دست ساخته ی باستانی برخوردند. در نهایت آن ها تمام شهر را پیدا کردند که در اعماق آب های ساحل مصر مدفون شده بود. تعدادی پل، مجسمه هایی به ارتفاع ۵ متر، تابوت های حیوانات و دیگر اشیاء شگفت انگیز باستانی چیزهایی بودند که در جریان این اتفاق کشف شدند. باستان شناسان مطمئن نیستند که این شهر چطور به اعماق دریای مدیترانه فرو رفته است، اما آن ها معتقدند در پایان قرن اول پیش از میلاد، ترکیبی از وقایع مختلف یعنی سونامی، زلزله و بالا آمدن سطح دریا منجر به آن شد که این شهر تا پیش از قرن هشتم پیش از میلاد به طور کامل به زیر آب رود.

۸- سیستم نوشتاری Linear A

در میان اشیاء باستانی تمدن مینوسی ها (در یونان باستان) دو نظام نوشتاری مجزا اما مشابه کشف شده که Linear A و Linear B نامگذاری شده اند، اما محققان هنوز چیزی در مورد خط Linear A که در میانه ی سال های۱۴۵۰ تا ۱۸۰۰ پیش از میلاد از آن استفاده می شد نمی دانند. خط Linear B که پایه ی آن زبان یونانی است در سال ۱۹۵۲ رمزگشایی شد و محققان پی بردند این زبان به جای حروف از سیلاب تشکیل شده، اما این اطلاعات هنوز کمکی به رمزگشایی خط Linear A نکرده است.

۹- دوگو

ساخت مجسمه های سفالی دوگو به دوره ی جومون در ژاپن باز می گردد و این مجسمه ها ترکیبی از انسان و حیوان هستند. باستان شناسان ۱۸ هزار مورد از این مجسمه ها را کشف کرده اند که قدمتی ۲۳۰۰ تا ۱۰ هزار ساله دارند، اما آن ها هنوز درباره ی کاربرد این مجسمه ها مطمئن نیستند. برخی معتقدند این مجسمه ها کاربرد روزمره داشتند و به عنوان اسباب بازی استفاده می شدند، در حالی که برخی دیگر اعتقاد دارند مجسمه های دوگو نماد حاصلخیزی بودند.

۱۰- ساکسای هوامان

سوالات زیادی درباره ی سازه ی سنگی اینکاها در کشور پرو وجود دارد که بی جواب مانده است. در ابتدا تصور می شد این سازه قلعه ای نظامی است اما با توجه به شواهدی که بعدها یافت شد احتمالا از این مکان برای برگزاری مراسم ها استفاده می شد. اما این سازه فارغ از کاربردش، معماری حیرت انگیزی دارد. سنگ های این بنا به قدری کامل در کنار هم جفت شده اند که بدون استفاده از ساروج محکم باقی مانده اند. اگرچه این سنگ ها به طور کامل با یکدیگر جفت شده اند اما همه ی آن ها به یک شکل نیستند، مسأله ای که نشان می دهد احتمالا کارگران همزمان با ساخت بنا آن را طراحی می کردند. به علاوه، جا به جایی این سنگ ها که بیش از ۱۰۰ هزار کیلوگرم وزن دارند، خود کار بزرگی محسوب می شود.