فناوری اطلاعات و نانو، دنیای پزشکی را متحول خواهند کرد

برای انقلاب آینده پزشکی آماده شوید

پزشکی یا مهندسی؟ مهندسی یا حقوق و مدیریت؟ این سوال ها در آینده جایگاهی ندارد. آنچه مهم است تغییر ابزارها و تغییر روش ها و رویکردها در علوم میان رشته ای خواهد بود. کسب و کار دارو اصولا کم بازده و پر هزینه است و همیشه در برابر تلاطمات بازار، آسیپ پذیر. حالا شرکت ها به کمک فناوری در حال نوسازی این صنعت هستند و زندگی ما در این روند تغییرخواهد کرد. ما در دوران زندگی خود تصمیمات فراوانی می گیریم .

بعضی از انها تقریبا کم اهمیت است مثل لباسی که صبح می پوشیم و با آن سر کار می رویم و بعضی دیگر، مثل شغلی که انتخاب می کنیم. کل زندگی مان را تغییر می دهند. اما یک تصمیم بسیار مهم دیگر هست که ما آن را نمی گیریم. انتخاب بدنمان با تمام بیماری های غیر قابل پیش بینی اش و اختلالات بیولوژیک گریز ناپذیرش.

به همین خاطر است که بخش خدمات درمانی با بقیه صنایع تفاوت اساسی دارد. کسب و کار دارو رسما مساله مرگ و زندگی است اما این بخش در اکثر نقاط دنیا، آشفته و پر هزینه است. یکی از علل اصلی ورشکستگی های شخص در آمریکا، هزینه های بالای درمانی در این کشور است. حالا آمریکایی ها بابت هزینه سنگین که پرداخت می کنند چه خدماتی می گیرند؟

در سیستمی که هفته ها طول می کشد تا پزشک را رو در رو ملاقات کنید و بیش از ۶۵۰۰ منطقه به طور رسمی با کمبود جدی پزشک و پرستار روبرو هستند ، سیستم خدماتی درمانی آمریکا در مقایسه  با اکثر کشورهای در حال توسعه وضعیت بد تری دارد. وضعیت کنونی خدمات درمانی در تعداد زیادی از کشورهای دنیا اصلا خوب نیست و این یعنی احتمال  بحران و تغییر در آن بالاست. اصلاحات واقعی در سیستم نیازمند تغییر تمام طرف هاست. دولت، صنعت خدمات درمانی  و مردم. اما همزمان، شرکت های پیشرویی در حوزه بهداشت دیجیتال (Digital Healthcare) حضور دارند که چهره این صنعت را در قرن ۲۱ کاملا دگرگون می کنند.

یعنی کم کم فناوری موبایل سبب می شود که از موانع فیزیکی این صنعت عبور کنیم یا به کمک داروهای  هوشمند مساله  خوردن و تزریق داروها با این حجم بالا را پشت سر  بگذاریم.

درمان از راه دور (TELEHEALTH)

در آغاز قرن بیستم، چکاپ پزشک در آمریکا این گونه بود که پزشک شخصا به خانه شما می امد. با کیفی ساده و سیاه پر از ابزار کارش در بستر بیماری شما. این روش ممکن است قدیمی باشد. اما آینده پزشکی تا حدودی شبیه همین تصویر است. فناوری های تازه دوباره پزشک را به خانه می آورند. البته نوع دیجیتالی آن را.

گروهی از شرکت های آمریکایی پیشرو در حوزه درمان از راه دور، از آمریکن ول (AMERICAN WELL) که در زمینه فناوری پیشرفته پزشکی :‌TELE-MEDICINE TECHNOLOGY SOLUTIONS استفاده می کند در بوستون تا دکتر آن دیمند (DOCTOR ON DEMAND) در سانفرانسیسکو،‌ دوباره خدمات درمانی را به خانه می آورند. نتایج نظر سنجی NATIONAL BUSINESS GROUP از ۱۳۳ شرکت بزرگ که ۱۵ میلیون آمریکایی را تحت استخدام خود دارند جالب توجه است: ۹۰ درصد انتظار دارند که بخشی از خدمات پزشکی را از دور بگیرند.

درمان از راه دور چطور است؟

چیزی شبیه این: فرض کنید در حال اضافه کار در شرکت هستید و ناگهان احساس سرگیجه می کنید. به جای آنچه نشانه  های بیماری را در اینترنت جستجو کنید، به کیوسک درمانی دیجیتال شرکت در طبقه ۲ می روند و به سرعت با یک پزشک تماس صوتی و تصویری برقرار می کنید. همان پزشک علایم حیاتی شما را چک می کند و اگر نیاز بود برایتان نسخه می نویسد و آن را به نزدیک ترین بیمارستان به شما E-MAIL می کند. اگر اوضاع خیلی حاد نباشد، به شما می گوید که به خانه بروید و کمی استراحت کنید.

یکی از مزیت های بدیهی سیستم درمان از راه دور، نسبت به سیستم سنتی این است که پزشک می تواند از هر جایی شما را ویزیت کند. یک مشکل دیگر سیستم خدمات درمانی،‌ کمبود شدید پزشک در بیمارستان ها است که در طول سالهای اخیر با زیر  پوشش قرار گرفتن میلیون ها بیمه شده جدید، اوضاع بد تر شده است. پتلفرم های تازه دیجیتال به حل این مشکل هم  کمک می کنند. شرکت نیویورکی NOMAD HEALTH برنامه ای ارائه کرده که به کمک آن، پزشکان به بیمارستان های نیازمند به پزشک در سه حوزه پزشکی و طب و روان پزشکی وصل می شوند.

پزشکی کامپیوتری

عبارت کلان داده (BIG  DATA) این روزها آن قدر راحت استفاده می شود که گاهی اوقات فراموش می کنیم که این کلان دقیقا چقدر است. طبق اعلام IBM، به طور  روزانه  ۲ کوینتیلیون یابت دیتا در دنیا تولید می شود. هر کوینتیلیون چقدر است؟ ۱ تا ۱۸ صفر جلوی آن.

در حوزه  خدمات درمانی هم داده ای جدید با سرعتی خارق العاده تولید می شوند. هر ساعت حجم عظیمی از دیتا در بخش هایی چون تحقیقات تازه، آزمایشهای کلینیکی و اطلاعات درمانی بیماران به بانک اطلاعاتی اضافه می شود. به همین خاطر، غیر ممکن است که پزشکان و پژوهشگران بتوانند حتی با بخشی جزیی از این اطلاعات تازه هماهنگ شوند. اینجاست که یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی وارد ماجرا می شود.

رایانه ها، رها از محدودیت های انسانی حالا نه فقط به تندخوانی در حوزه گسترده تحقیقات آکادمیک می پردازند بلکه CT SCAN ها،‌ سوابق پزشکی الکترونیکی و کوهی از دنیا در آزمایش های کلینیکی و تحقیقات ژنومیک را به داده های خود اضافه می کنند.

هوش مصنوعی به تولید کنندگان دارو این امکان را می دهد تا متوجه شوند که داروهایشان واقعا چه تغییراتی در بدن بیماران ایجاد میکند. هوش مصنوعی به  احتمال زیاد نحوه مدیریت بیمارستان ها را به  طور کلی متحول می کند.

جالب اینجاست که با ورود هوش مصنوعی قدرتمند، شرکت IBM به این حوزه،‌روند بازی یک شبه دگرگون شده  است. آی بی ام که دهه ها غول فناوری و مشاور شرکت های بزرگ بود، به کمک سامانه قدرتمند هوش مصنوعی اش، ناگهان به شرکتی پیشرو در حوزه درمانی دیجیتال تبدیل شده است.

واتسون، هوش مصنوعی است که می تواند به سوالات که از او به انگلیسی معمول پرسیده می شود پاسخ دهد و روز به روز به قدرتش افزوده می شود. از دو سال پیش که IBM پروژه واتسون سلامت را آغاز کرد نهادهای دانشگاهی سطح بالا دنیا و هم چنین غول های صنعت دارو از جمله PFIZER و JOHNSON & JOHNSON به مشتریانش تبدیل شده اند. واتسون در همکاری با هر کدام از  این شرکت ها و دانشگاه ها، وظیفه ای تقریبا یکسان را انجام داد.

حجم عظیمی از اطلاعات موجود را بررسی می کند تا بتواند الگوی مخفی پیدا کند که به درمان بیماری منجر می شود. واتسون اینجا هم از سوابق دارویی الکترونیک استفاده می کند هم از دیتای سازمان نیافته مثل عکس اشعه ایکس و اسکن های مغزی.

قرص ها و سرنگ های هوشمند

سرنگ زیر پوستی در دهه ۱۸۵۰ با ترکیب دو ابداع کلیدی، صنعت پزشکی را تکان داد. سوزن های تیز تو خالی  و سرنگ های سنتی، بعدا بخاطر ا آنگه میزان دارو مشخص شود شیشه ای شده اند. در طول سال های اخیر، شرکت هایی مثل BAREBURN PHARMA CEUTICALS یا INTACIA THERAPEUTICS و PROTEUS DIGITAL HEALTH تلاش کرده اند به  اصطلاح تله  موش دارویی بهتری به وجود آورند تا داروهای موجود موثر تر و در جای مشخص تری در بدن عمل کنند. این یعنی نیاز نباشد که بیماران دیابتی به طور مداوم انگشت خود را با سوزن سوراخ کنند تا قند خون خود را اندازه گیری کنند. استفاده از  یک ایمپلنت به نام PROBUPHINE.

به جای آنکه بیمار بوپرنورفین را در دوزی خاص در زمانی مشخص دریافت کند، پروبیفین مقادیر اندکی از أن را به طور تدریجی  وارد جریان خونش می کند تا پزشک مطمئن شود که فرد در هر لحظه  فقط به میزان مورد نیاز دارو و دریافت می کند نه بیشتر. هر ایمپلنت حدود شش ماه عمر مفید دارد. جزییات بیشتر را در MED SCAPE دنبال کنید.

این نوع از دارو رسانی اتوماتیک و طولانی مدت می  تواند زندگی افراد از مبتلایان به بیماری  های مغزی تا دیابتی ها را آسان کند. بیل و ملیندا گیتس قصد دارند تا با سرمایه گذاری در فناوری های نوین پزشکی، وضعیت بیماران مبتلا به ویروس HIV را بهبود بخشند.

پیش بینی شما از آینده صنعت پزشکی و کسب و کارش چیست؟