همه آدولف هیتلر را می شناسند. اگر چه بسیاری او را یکی از بی رحم ترین جنایتکاران تاریخ می دانند اما دستکم نمی توان تاثیر او و حزبش در پیشرفت علم را نادیده گرفت. وی مرد ایده های بزرگ و بلند پروازانه بود، به چیزهایی فکر می کرد که هنوز در مخیله دیگران نمی گنجید، از همه چیز بزرگ ترین و بهترینش را می خواست و همانطور که می دانید آلمانی ها مهندسان فوق العاده ای بوده و هستند، بهترین ها در دنیا. در دوران هیتلر پیشرفت های بزرگی در زمینه علم و تکنولوژی در آلمان رخ داد که اغلب آن ها در حوزه نظامی یا تکنولوژی های مربوط به ارتش و جنگ بود؛ از ساخت بزرگ ترین تانکی که بشر تاکنون ساخته تا موشک های هدایت شونده و بسیاری نوآوری های جاه طلبانه دیگر در حوزه نظامی.
اما آدولف هیتلر ایده فوق العاده دیگری نیز داشت. او می خواست بزرگ ترین ورزشگاهی که تا آن زمان جهان به چشم دیده بود را نیز به نام خود و کشورش بسازد، ورزشگاهی که صدها هزار نفر را در خود جای می داد اما شروع جنگ جهانی دوم نگذاشت که چنین ایده فوق العاده ای به حقیقت تبدیل شود. ورزشگاه «داچ استادیون» (Deutsches Stadion) به معنای «ورزشگاه آلمان ها» بیش از ۷۹۲ متر طول داشت و دستکم ۴۰۰.۰۰۰ نفر را در خود جای می داد، تماشاگرانی که آخرین آن ها در ارتفاع بیش از ۹۰ متری از سطح زمین روی صندلی های مخصوص می نشستند.
در ابتدا، برای این که آدولف هیتلر بتواند نمایی کوچک از ورزشگاه مورد انتظار خود را مشاهده کند، بخش کوچکی از کل پروژه در شهر نورنبرگ ساخته شد که امروز تنها همان قسمت از پروژه عظیم ساخت بزرگ ترین استادیوم جهان برجای مانده است. نباید این ورزشگاه را با ورزشگاهی به همین نام در شهر برلین اشتباه گرفت که در سال ۱۹۱۳ ساخته شده و توسط دولت نازی در سال ۱۹۳۳ تخریب شد. شهر نورنبرگ که در ایالت باواریا در جنوب آلمان واقع شده، مرکز گردهمایی ها و مراسمات سالانه حزب نازی- راهپیمایی سالانه و مشهور نازی ها- بود و هیتلر قصد داشت از ورزشگاه بزرگ خود هم برای مسابقات المپیک و هم اجرای مراسم و رژه های حزبی خود استفاده نماید.
اگر این پروژه که زاییده افکار آلبرت اشپیر، مهندس نابغه آلمانی و معمار نازی، بود به پایان می رسید، طول نهایی آن به بیش از ۸۰۰ متر و عرض آن به حدود ۴۵۰ متر می رسید. جایگاه تماشاگران در ارتفاع نزدیک به ۹۰ متری قرار می گرفت و در دو طرف این ورزشگاه که به شکل نعل اسب بود دو برج بلند ساخته می شد که با عقاب نازی تزیین شده بودند. طول بال های هر یک از این عقاب ها کمی بیش از ۱۵ متر در نظر گرفته شده بود. در مراسم بزرگ و بی سابقه ای که در سپتامبر ۱۹۳۷ در شهر نورنبرگ انجام شد، آدولف هیتلر از مدلی کوچک به ارتفاع ۱.۸ متر از ورزشگاه «داچ استادیون» در برابر چشم هزاران عضو و طرفدار حزب نازی رونمایی کرد.
پیش از شروع ساخت ورزشگاه اصلی، اما، به دستور هیتلر و اشپیر نسخه ای کوچک و «آزمایشی» اما کامل از این ورزشگاه ساخته شد. در طی بیش از ۱۸ ماه، نزدیک به ۴۰۰ کارگر بخش کاملی از جایگاه تماشاگران ورزشگاه مذکور را روی تپه ای نزدیک یک روستا در هیرشباخ که در فاصله یک ساعته شهر نورنبرگ قرار دارد ساختند. این تپه شیب مشابه «داچ استادیون» داشت و هیتلر و اشپیر می خواستند با ساخت این نسخه کوچک ذهنیتی از میدان دید و پیچش صدای ورزشگاه اصلی کسب کنند. نشخه آزمایشی «داچ استادیون» بیش از ۲۷ متر عرض داشت و بعد از قطع کردن درختان روی تپه، جایگاه تماشاگران با گنجایش ۴۰.۰۰۰ نفر ساخته شد.
هیتلر که از پروژه آزمایشی دقیق ورزشگاه محبوب خود به وجد آمده بود، دستور ساخت ورزشگاه اصلی را در سال ۱۹۳۸ صادر کرد اما شروع جنگ در سال بعد از آن باعث گردید که پروژه ساخت محبوب هیتلر کنار گذاشته شود. در نهایت ساکنان محلی که نزدیک نسخه آزمایشی زندگی می کردند از الوارهای بجای مانده برای بازسازی خانه هایشان در ابتدای جنگ استفاده کرده و تنها چیزی که از ورزشگاه بزرگ آدولف هیتلر باقی ماند دیوارها و ستون های بتنی بود که در روی تپه ساخته شد.
بدون نظر