۷ توانایی عجیب و غریب انسان که خود از وجودشان بی خبریم

اگر همیشه خود را آدم با استعدادی می دانستید، باید بدانید که درست فکر می کردید. تحقیقات جدید نشان می دهد ما توانایی های خود را دست کم می گیریم و از قدرت های عجیب و غریب خود کاملاً بی اطلاع هستیم. در ادامه به استعدادهای پنهانی می پردازیم که همگی از آن ها برخوردار اما بی خبریم و می خواهیم ببینیم چطور می توانیم در زندگی روزمره این توانایی ها را به کار بگیریم.

۱- صداها می توانند روی روحیه ی ما تأثیر بگذارند

گروهی از دانشمندان فرانسوی تصمیم گرفتند بر روی تأثیر صداها روی روحیه ی افراد تحقیق کنند. در این پژوهش، از شرکت کنندگان خواسته می شد یکی از کتاب های هاروکی موراکامی -نویسنده ی مشهور ژاپنی- را با صدای بلند بخوانند و در این حین، صدای آن ها ضبط می شد. بعد از آن، به کمک یک نرم افزار، حالتی ترسناک، شاد و غمگین به صدای آن ها داده می شد. شرکت کنندگان از تغییری که روی صدایشان داده شده بود بی خبر بودند. وقتی صدای شرکت کنندگان برایشان پخش می شد، تنها تعداد کمی از آن ها متوجه تغییر صدایشان می شدند. زمانی که از آن ها پرسیده می شد هنگام شنیدن صدایشان چه احساسی داشتند، شرکت کنندگان به همان حسی اشاره می کردند که با استفاده از نرم افزار در صدای آن ها ایجاد شده بود.

این تحقیق نشان می دهد که ما احساسات خود و دیگران را «می خوانیم» و صداهای معنی دار روی روحیه ی ما تأثیر می گذارند. احتمالاً از این کشف می توان برای درمان اختلالات روحی استفاده کرد. علاوه بر این، شاید بتوانیم با گوش دادن به صدای شاد خود، احساس غم را از خود دور کنیم.

۲- ما می توانیم فقط با فکر کردن به قوی شدن، واقعاً قدرت پیدا کنیم

دانشمندان امریکایی دست به تحقیقی زدند که ثابت کرد بین سیستم عصبی بدن و قدرت عضلات آن، ارتباط مستقیمی وجود دارد. از شرکت کنندگان این پژوهش خواسته شد به مدت ۴ هفته نوعی مچ بند تنگ و محکم به دست خود ببندند. یک گروه از این شرکت کنندگان، ۵ روز در هفته، به مدت ۱۱ دقیقه تمرینات ذهنی انجام می دانند. آن ها باید در حالی که بی حرکت بودند خودشان را در حال منقبض کردن عضلات شان تصور می کردند. اما گروه دیگر شرکت کنندگان زندگی عادی خود را داشتند.

وقتی مچ بندهای شرکت کنندگان را باز کردند، عضلات مچ دست گروهی که خود را در حال ورزش کردن تصور کرده بودند، دو برابر قوی تر از گروه دیگر بود که این کار را انجام نداده بودند.

۳- ما چیزهایی را می توانیم ببینیم که درکی از آن ها نداریم

چشم انسان، علاوه بر رنگ و نور، می تواند پولاریزاسیون یا قطبش نور را هم تشخیص دهد. با این حال، بیشتر ما از این توانایی خود بی خبریم. تجربه ی این ویژگی فقط در شرایط خاصی امکان پذیر است، یعنی مواقعی که به آسمان آبی، صفحه ی نمایشگر کامپیوتر و انعکاس آب یا شیشه نگاه می کنیم. در اینگونه موارد، بخش زیادی از امواج نوری در یک جهت به جنب و جوش درمی آیند و در برابر چشمان ما پدیدار می شوند. به این حالت، اثر Haidinger’s brush گفته می شود.

به صفحه ی سفید نمایشگر کامپیوتر، تلفن همراه یا تبلت نگاه کنید و سر خود را چند باری به سمت چپ و راست بچرخانید. خواهید دید که لکه های نسبتاً شفافی به رنگ زرد و آبی و شبیه به پاپیون روی صفحه ی سفید رنگ ظاهر می شوند. با چند بار تمرین می توانید این لکه ها را در آسمان آبی هم ببینید. البته برای این کار باید پشت به خورشید بایستید.

۴- با یک لبخند ساده عمر خود را طولانی کنید

در سال ۲۰۱۰، دانشمندان آمریکایی تصمیم گرفتند درمورد تأثیر خنده بر روی طول عمر انسان تحقیق کنند. در این پژوهش از کارت هایی استفاده شد که تصویر بازیکنان مشهور بیسبال روی آن ها چاپ شده بود و تولید این کارت ها به قبل از سال ۱۹۵۰ برمی گشت. محققان متوجه شدند بازیکنانی که در تصاویر کارت ها لبخند به لب نداشتند حدود ۷۹/۲ سال، آن هایی که لبخند ملایمی به لب داشتند ۷۵ سال و کسانی که لبخند پهنی داشتند ۷۹/۹ سال عمر کرده بودند.

شاید با خودتان فکر کنید که هیچ دلیلی برای شاد بودن وجود ندارد اما این توجیه خوبی نیست. بین لبخند زدن و روحیه ی افراد ارتباط وجود دارد: حتی اگر مجبور به لبخند زدن شوید، به تدریج حال بهتری پیدا خواهید کرد.

علاوه بر این، لبخند ما می تواند روی دیگران هم تأثیر بگذارد. اگر در برابر یک شخص اخمو لبخند بزنید، حالت عبوس او از بین می رود. لبخند مسری است، به همین دلیل کنترل عضلات صورت خود را از دست می دهیم و ما هم لبخند می زنیم. به علاوه شخصی که لبخند به لب دارد، جذاب تر و حرفه ای تر به نظر می رسد.

۵- ما می توانیم دمای بدن خود را تغییر دهیم

راهبان بودایی تمرینات مخصوصی به نام یوگای تومو دارند که با استفاده از آن می توانند دمای بدن خود را بالا ببرند. در سال ۱۹۸۱، دانشمندان آمریکایی پی بردند کسانی که این تمرینات را یاد گرفته بودند قادر بودند دمای انگشتان دست و پای خود را به اندازه ی ۸/۳ درجه ی سانتیگراد بالا ببرند.

۶- ما بیشتر از چهار مزه را می توانیم احساس می کنیم

همه ی ما چهار مزه ی اصلی را که شیرینی، شوری، ترشی و تلخی هستند می شناسیم. با این حال، در دهه ی ۱۹۸۰، جامعه ی علمی به وجود مزه ی پنجمی به نام اومامی (در زبان ژاپنی به معنای خوب و خوشمزه) پی برد. این مزه را دانشمندان ژاپنی کشف کردند. اومامی در مورد مزه ی مواد غذایی پروتئینی مثل گوشت قرمز، ماهی و سوپ گوشت قرمز یا ماهی به کار می رود.

امروزه دانشمندان به دنبال کشف گیرنده های چشایی دیگری هستند. شاید یک روز معلوم شود که ما می توانیم مزه ی کلسیم، کربن دی اکسید، آب تمیز، چربی ها و فلزات را هم تشخیص دهیم. این دانش می تواند به ما در مقابله با چاقی و دیگر مشکلات کمک کند.

ما مزه ی هر چیزی را طبق قواعدی احساس می کنیم که آگاهی از آن ها برای همه ی ما لازم است:

• مزه ی یک ماده ی غذایی را زمانی می توانیم به خوبی احساس کنیم که هم دما با دمای دهان مان باشد.
• ما به مزه های شیرین و شور زودتر از مزه های دیگر اعتیاد پیدا می کنیم. بنابراین اگر قند و نمک زیاد مصرف کینم، به تدریج دیگر مزه ی آن ها را تشخیص نمی دهیم. به علاوه، اعتیاد به قند باعث می شود، مزه های دیگر را بیشتر احساس کنیم.
• اعتیاد به مزه ی تلخ موجب می شود مزه های ترش و شور را بیشتر احساس کنیم.

۷- گوش موسیقی را دوران بزرگسالی هم می توان تقویت کرد

گوش موسیقی یا ابسولوت (Absolute pitch) پدیده ای نادر به شمار می رود. کسانی که از این توانایی برخوردارند می توانند هنگام شنیدن یک موسیقی، نت ها و آکوردهای آن را به طور دقیق نام ببرند و آهنگ ها را تنها بعد از شنیدن شان عیناً بنوازند. در گذشته تصور می شد بهتر آن است که این توانایی را در دوران کودکی تقویت کرد. اما تحقیقات دانشمندان آمریکایی نشان داده است که افراد بزرگسال هم می توانند گوش موسیقی خود را تقویت کنند و آن را تقریباً به طور کامل رشد دهند.

در جریان آزمایشات این دانشمندان از افراد شرکت کننده که تحصیلات پایه ای موسیقی داشتند خواسته شد موسیقی ای که برایشان پخش می شد را بنوازند و نت های آن را نام ببرند. در مرحله ی دوم آزمایش، افراد شرکت کننده باید سعی می کردند که دوباره نت ها را تشخیص دهند، با این تفاوت که این بار درست یا غلط بودن تشخیص شان به آن ها اعلام می شد و آن ها اجازه داشتند که دوباره به موسیقی مورد نظر گوش دهند. بعد از چند ماه، آزمایش دوباره تکرار شد. محققان متوجه شدند که با وجود گذشت زمان، شرکت کنندگان توانایی های خود را از دست نداده بودند و می توانستند نت های یک موسیقی را تشخیص دهند. این تحقیق ثابت می کند که گوش موسیقی یا ابسولوت یک توانایی اکتسابی است.