۵۷ تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در آخرین ماه های عمر پارلمان دهم، طرحی یک فوریتی را به هیات رئیسه پیشنهاد دادند که در صورت طرح در صحن علنی و تصویب اکثریت نمایندگان، آموزش اجباری زبان انگلیسی از مدارس ایران حذف می شود و هر دانش آموز میتواند از ظرفیت های آموزشگاه های خارج مدرسه برای آموزش زبان استفاده کند!. این طرح به منظور رفع انحصار آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی که به صورت سنتی در کلیه مقاطع تحصیلی در نظام اموزش و پرورش کشور تدریس می شود، در دستور کار قرار گرفته و یکی از جنجالی ترین طرح های بهارستانی ها در روزهای پایانی عمر مجلس است.
این طرح، با مفاد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که بر آموزش رایگان در مدارس تاکید دارد، مغایرت دارد و فرجام آن را در مجلس و شورای نگهبان، در هاله ای از ابهام قرار داده است.
در حالی که بزرگ ترین وزارت خانه ایران ، با کمبود شدید معلم، کمبود شدید منابع مالی و هزاران مدرسه مخروبه و فاقد استانداردهای آموزشی روبرو است و رشد ناهنجاری های فرهنگی و اخلاقی در مدارس کشور، به گونه ای شده که حتی وزیر آموزش وپرورش، از بیان اطلاعات و آمار آن «تعمدا» خودداری می کند، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، باز هم طرحی عجیب را به هیات رئیسه پیشنهاد دادند تا آموزش اجباری زبان انگلیسی در مدارس ایران حذف شده و زبان های دیگر، جایگزین زبان انگلیسی قرار بگیرد.
اسامی ۵۷نمایندهمجلس شورای اسلامی که طرح رفع انحصار از آموزش اجباری زبان انگلیسی در مدارس ایران را پیشنهاد کردند، اخیرا منتشر شد که به این شرح است:
نقوی حسینی
کریمی قدوسی
نوروزی
ذوالنوری
قاضی پور
مازنی
نگهبان سلامی
بنایی
آزادیخواه
مسعودی
عبادی
فریدون احمدی
شیویاری
اصغرسلیمی
نظر افضلی
ترکی
اکبری(بجنورد)
نوری
علیرضا سلیمی
عبدالهی
شرفی
حسنی کیا
فرهنگی
ابطحی
همتی
پورمختار
مصری
کولیوند
گیلانی
محمدیان
کاظم زاده
صفری
نانواکناری
علی اکبر کریمی
میرزاده
تربتی نژاد
همایون هاشمی
حسینی شاهرودی
رنجبرزاده
فلاحتی
حیدری
مقصودی
موسوی لارگانی
کبیری
حسینی کیا
لاهوتی
برزگرکلشانی
سروش
پوربافرانی
بابایی صالح
ابوترابی
ملکشاه یراد
کمالی پور
وحدتیهلان
پاپی زاده پالنگان
ساعدی
انارکی محمدی
در بحث این طرح جنجالی، چند بحث مطرح است:
اولین سوال این است که آیا این طرح نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، در راستای سند تحول در وزارت آموزش وپرورش است؟ اگر آری، کدام بند و کدام بخش؟ اگر خیر، پس چرا مطرح شده است؟
دومین سوال این است که سطح دانش زبان انگلیسی ۵۷ نماینده موافق طرح حذف آموزش اجباری زبان انگلیسی در مدارس ایران چقدر است؟ آیا آن ها به این زبان مسلط هستند و به عنوان کارشناس این زبان، نسبت به حذف آن و جایگزین با زبان روسی وچینی و ژاپنی و فرانسوی، نظر دادند؟
سومین سوال این است که بر فرض، این طرح رای اکثریت نمایندگان مجلس را کسب کند و تبدیل به قانون شود. آیا وزارت اموزش و پرورش، مدرس زبان روسی یا چینی یا فرانسوی دارد تا بتواند تا فلان سال تحصیلی، کتاب و معلم را برای تدریس این زبان ها به میلیون ها دانش آموزان ایرانی، فراهم کند؟
چهارمین سوال این است که با عدم الزام دانش اموزان ایران به یادگیری زبان انگلیسی، ورودی دانشگاه های کشور را دانشجویانی تشکیل خواهند داد که بسیاری از دروس آن ها بر اساس متون انگلیسی بوده و بی اطلاعی این افراد نسبت به این زبان، دردی از هزاران درد دوران دانشگاه، مداوا نخواهد کرد. با این لشکر بیسواد در دانش زبان انگلیسی چه باید کرد؟
پنجمین سوال از این ۵۷ نماینده موافق این طرح این است که چرا در روزهای پایانی مجلس، به فکر چنین طرحی افتادند؟
ششمین سوال این است که حواله دادن دانش آموز به یادگیری زبان خارجی محبوب خود در خارج از مدرسه، چه عواقبی دارد؟
به نظر می رسد طرح عجولانه حذف زبان انگلیسی از مدارس ایران، نه تنها یک طرح ضد استعماری و ضد استثماری نیست، بلکه بستر را برای توسعه کسب و کار مافیای زبان خارجی در وزارت آموزش و پرورش مثل مافیای کنکور، فراهم کرده و این بار، باید شاهد میکروطبقه بندی های ژاپنی و چینی و فرانسه و آلمانی باشیم که صبح تا شام تبلیغات رسانه ملی را به خود اختصاص می دهد!
سوال اصلی
این طرح عجولانه، به نوعی پاک کردن صورت مساله است. صورت مساله این است:
چرا ۴۰ سال آموزش زبان انگلیسی و زبان عربی به عنوان ۲ زبان خارجی مهم و پر کاربرد در علم و فرهنگ و ادب و دانش و صنعت ایران و جهان، به دانش اموزان ایرانی در کلیه مقاطع تحصیلی، بی نتیجه بوده است و بازدهی خوبی نداشته است؟ چرا دانش آموزان سال آخر متوسطه که حداقل ۶ سال زبان عربی و انگلیسی خوانده اند، حتی قادر به معرفی خود به زبان عربی و انگلیسی به مدت ۶۰ ثانیه هم نیستند؟
آیا این ۵۷ عزیزی که مخالف آموزش اجباری زبان انگلیسی در مدارس ایران هستند، قادرند ۱ صفحه از یک روزنامه انگلیسی زبان چاپ داخل را به درستی خوانده و ترجمه کنند یا صرفا برای این که کاری کرده باشند، طرحی را امضا کرده اند؟!
مجلس آینده ایران که انتخاباتش، اسفند ماه ۹۸ برگزار می شود، بایستی خالی از طرح های شتاب زده غیر کارشناسی باشد تا وقت و سرمایه ملت، به بهترین وجه و در راستای ارتقا شایسته سالاری، تعقل و خرد جمعی بنا شود و فرعیات، بر اولویت ها، غالب نشود.
رفع انحصار از آموزش زبان انگلیسی در مدارس ایران، کار پسندیده ای است. اما صرفا زمانی که امکاناتش فراهم باشد و جایگاه زبان های جایگزین، دخلی در فرهنگ و صنعت و علم و دانش کشور داشته باشد. به نظر می رسد باتوجه به تجارت صدها میلیارددلاری ایران و چین، زبان چینی، گزینه خوبی برای آموزش غیر اجباری در مدارس و دانشگاه های کشور به علاقمندان باشد.
هر دم از این مجلس بری میرسد. یکی بیاد این مجلسو به توپ ببنده.