شکی نیست مهم است که بدانیم چه حرفی باید بزنیم، اما مهم تر از آن این است که بدانیم چه وقت هایی باید جلوی زبان مان را بگیریم و سکوت کنیم. بار دیگری که احساس کردید باید جواب کسی را بدهید، به خصوص اگر عصبانی بودید، این جمله ی مولانا را به خاطر بیاورید که: «هر چه بیشتر سکوت کنی، بیشتر می توانی بشنوی.» زمانی که لازم است سکوت کنید، برخلاف صحبت کردن، بیشتر و بهتر گوش کردن هیچ تنشی ایجاد نمی کند.
در ادامه می خواهیم ببینیم در چه مواقعی باید از حرف زدن خودداری کرد و چطور باید در چنین شرایطی ساکت بمانیم.
۱- اگر کسی را عصبانی می کند
در یک مشاجره، سکوت کردن به شما کمک خواهد کرد که خوب گوش دهید و متوجه خواهید شد که طرف بحث تان در نهایت خودش از صحبت کردن خسته خواهد شد. مواقعی که لازم است بر خلاف میل تان به شخص یا حادثه ای واکنش نشان دهید، ۵ ثانیه به خود فرصت دهید تا قبل از اظهار نظر، افکار خود را جمع کنید.
شما می توانید به جای مخالفت کردن، روش تأیید را امتحان کنید. مثلاً اگر کسی به شما بگوید که امروز موهایش خیلی بد شده و شما هم با او موافق هستید، نباید دروغ بگویید. شما می توانید با گفتن چیزی در مورد اینکه درست کردن موها در چنین آب و هوایی خیلی سخت است، به او جواب دهید. ابراز همدلی از هر گونه کشمکشی جلوگیری خواهد کرد.
۲- اگر شما را عصبانی تر می کند
بیشتر از آنچه فکرش را کنید برآشفته اید و عصبانیت هم هنوز مشکل را حل نکرده. شاید حق داشته باشید که عصبانی باشید، اما تلاش برای صحبت کردن با چنین حالی فقط شخص مقابل را عصبانی خواهد کرد و یک چرخه ی خشم به وجود خواهد آورد. وقتی گفتگو بی فایده است، بهتر است سکوت کنید.
این مسأله در مورد مواقعی هم صدق می کند که سعی دارید با کسی صحبت کنید که یا حرف های شما را متوجه نمی شود یا مایل به متوجه شدن نیست. شما هیچ چیز جدیدی به این شخص یاد نخواهید داد و او در نهایت به این نتیجه نخواهد رسید که حق با شما است. انرژی خود را برای گفتگوهای به درد بخور نگه دارید.
۳- اگر می خواهید اشتباه دیگران را اصلاح کنید
حتی اگر فقط قصد کمک داشته باشید، دیگر نباید اشتباه کسی را اصلاح کنید، به خصوص اگر آن ها را خیلی خوب نمی شناسید. اگر بگذارید اشتباه ها همانطور که هستند بمانند بهتر است تا اینکه از آن دست آدم هایی به نظر برسید که خود را عقل کل می دانند.
۴- اگر باعث دلخوری کسی می شود
شاید فکر کنید که هیچ کس برای اینکه به عمد کسی را ناراحت کند چیزی را نمی گوید، اما این تصور درست نیست. ما معمولاً بدون آنکه حتی متوجه باشیم، این کار را برای قدرت نمایی یا از سر حسادت انجام می دهیم. این کار اغلب نوعی طعنه زدن تلقی می شود، اما این هم چیزی از ناراحت کننده بودن آن کم نمی کند. سکوت محکم ترین پاسخ است و تصور بهتری از شما ایجاد می کند تا اینکه تلاش کنید با طعنه زدن آدم جالبی به نظر برسید.
۵- اگر حرف می زنید که فقط حرفی زده باشید
اولین قانون صحبت کردن این است که فقط برای اینکه حرفی زده باشید حرف نزنید. اگر حرف هایتان ربطی به موقعیت فعلی ندارد، می توانید آن ها را برای زمان دیگری نگه دارید. شاید در مدرسه یا محل کار با چنین رفتاری مواجه شده باشید.مثلاً وقتی جلسه ی کاری تقریباً به انتها رسیده، یک نفر از سر چاپلوسی یا هیجان افراطی یک سؤال نامربوط می پرسد. همه از چنین آدم هایی بدشان می آید. شما از این دست نباشید.
۶- اگر پای کس دیگری را به بحث می کشد
اطلاع از رازهای دوست تان شما را به او نزدیک تر می کند، مگر اینکه این رازها را با نفر سومی در میان بگذارید. نگه داشتن بعضی اطلاعات پیش خود می تواند کار سختی باشد. با این حال، شما نباید این اشتباه را در مورد خودتان مرتکب شوید. اگر این کار حس غیبت کردن را دارد، احتمالاً واقعاً همینطور است و شما باید جلوی زبان تان را بگیرید. به علاوه، اگر همان اول به آن نفر سوم بگویید که نباید این حرف را با کس دیگری در میان بگذارد، بار سنگینی از زیاد از حد دانستن بر دوش او می گذارید که این هم کار درستی نیست و نباید آن را انجام دهید.
۷- اگر کسی سعی دارد به شما زور بگوید
اگر خودتان هم یک زورگو نیستید، سعی نکنید با چنین آدم هایی صحبت کنید. زورگوها از حرف های درشتی که بارشان می کنید به نفع خود استفاده می کنند و هر چه بگویید بیشتر مورد زورگویی قرار خواهید گرفت. اما آن ها نمی توانند ساکت بمانند. شما می توانید از سکوت تان به نفع خودتان استفاده کنید و به این ترتیب با متانت خود تلاش های آن ها را بی نتیجه بگذارید. شاید بخواهید که با حرف زدن، رفتار درست را به آن ها یاد بدهید، اما این کار بی فایده است. به فکر سلامت روانی خودتان باشید و از سرو کله زدن با زورگوها خودداری کنید.
۸- اگر کسی قهر کرده
قهر و امتناع از صحبت یکی از قدیمی ترین روش های تنبیه روانی محسوب می شود. درک علت قهر بسیار مهم است. در خصوص کسانی که از مشکلات ارتباطی رنج می برند، از این روش می توان برای حل مشکل استفاده کرد. اما این روش در دستان یک آزارگر روانی، به خصوص در روابط نزدیک، می تواند به یک اسلحه ی خطرناک تبدیل شود.
تحقیقات نشان داده قهر و امتناع از صحبت بخشی از مغز را تحریک می کند که درد فیزیکی را تشخیص می دهد. بنابراین قهر درواقع درد آور و آسیب زننده است. بعد از اینکه تلاش کردید درمورد مشکلات تان صحبت کنید و شخصی که قهر کرده را دعوت به صلح کردید، قهر دیگر باید تمام شود. اگر قهر ادامه پیدا کند، شما هم باید فارغ از اینکه این کار تا چه حد می تواند درد آور باشد، به آن شخص بی اعتنایی کنید. این رفتار منفعلانه پرخاشگرانه را با صحبت یک طرفه نمی توان حل کرد. شما باید آن شخص را از توجهی که به دنبالش هست محروم کنید و کلمه ای با او صحبت نکنید.
اگر نمی توانید از مشورت باهم بهره ببرید، به خودتان کمک کنید و به این رابطه ی سمی پایان دهید.
۹- اگر احساسات کسی را جریحه دار می کند
بسیار مهم است که از اظهار نظر درباره ی حقایق اجتناب ناپذیری که در مورد دیگران وجود دارد پرهیز کنید. با توجه به اینکه هر کسی را چیز خاصی می رنجاند، هیچ راهی وجود ندارد که بدانید حرف های شما تا چه حد به دیگران صدمه خواهد زد. ساده است؛ اگر حرف خوبی برای گفتن ندارید، اصلاً چیزی نگویید. دست گذاشتن روی یک زخم را می توانید امتیازی به نفع خودتان تلقی کنید اما آیا واقعاً این چیزی است که به دنبالش هستید؟ همیشه آینده ی روابط تان با آشناهایتان را در نظر داشته باشید و به جای حرف زدن یک نفس عمیق بکشید.
عالی بود… عالی
سلام جسارتا ببخشید چرا اسمت رو گذاشتی محروم؟