همه ی ما این تجربه ی دردآور و غافلگیر کننده را داشته ایم؛ همان بریدگی با کاغذ که از زخم شمشیر هم بدتر است! این اتفاق همیشه کاملاً غیر منتظره رخ می دهد. تمام حواسمان را جمع کارمان کرده ایم که یکباره لبه ی کاغذ به انگشت مان حمله می برد و گوشتش را می برد. هنوز چیزی از این اتفاق دلخراش نگذشته که درد شدید و تند و تیزی نفس مان را می گیرد. گرچه در این گیر و دار امیدواریم چیزی که فکر می کنیم رخ نداده باشد، اما حقیقت آن است که دیگر انگشت مان بریده و خون است که همینطور از آن بیرون می ریزد. اما اینکه چرا بریدگی با کاغذ تا این حد دردناک است، سؤالی است که در ادامه به آن پاسخ خواهیم داد.
دردناک بودن بریدگی با کاغذ دلایل مختلفی دارد. اول آنکه این اتفاق معمولاً در قسمت هایی از بدن رخ می دهد که بیشترین حساسیت را دارند، مثل انگشتان دست، لب ها یا زبان. شبکه های عصبی ای که در این بخش های بدن وجود دارند می توانند فشار، گرما، سرما و آسیب را با دقت و وضوحی استثنایی تشخیص دهند. حتی مغز ما قسمت هایی از خود را به این بخش های بدن اختصاص داده تا سیگنال هایی که از آن ها می رسد را با وضوح بالایی دریافت کند. انگشتان دست، لب ها و زبان ما از حس بسیار زیاد و دقیقی برخوردارند، اما این ویژگی نه تنها آن ها را در انجام وظایف معمول شان توانمند کرده، بلکه درد ناشی از وارد شدن صدمه به آن ها را هم بیشتر کرده.
به علاوه، این بخش های بسیار حساس بدن همان قسمت هایی هستند که دائماً از آن ها استفاده می کنیم. وقتی انگشت دست، لب یا زبان ما می برد، از آنجایی که در طول روز دائماً آن ها را به کار می گیریم، درد ناشی از بریدگی آن ها هم مدام تکرار می شود. در نهایت، عمق زخم به حدی می رسد که رشته های عصبی پوست دیگر لایه ی محافظی ندارند و به راحتی تحریک می شوند، اما این آسیب آنقدر جدی نیست که مثل یک زخم عمیق و مخرب تر به رشته های عصبی صدمه بزند و توانایی احساس درد را در آن ها تضعیف کند. وقتی قسمتی از بدن با کاغذ می برد، رشته های عصبی گرچه شعله ور می شوند، اما کارایی خود را از دست نمی دهند و کماکان سالم می مانند.
اما چطور می توانیم این درد را ساکت کنیم؟
با چند روش کاربردی می توانید درد ناشی از بریدگی با کاغذ را به حداقل برسانید. اول آنکه هر چه زودتر زخم خود را با آب و صابون بشویید. این کار احتمال عفونت را کاهش می دهد و به بهبودی سریع زخم کمک می کند. زخم را تمیز نگه دارید و در صورت امکان، چند روزی آن را با یک بانداژ کوچک بپوشانید تا زخم از ضربات احتمالی در امان بماند و دوباره باز نشود.
گرچه بریدگی با کاغذ آثار فیزیکی ناخوشایند و نسبتاً بلند مدتی دارد، اما واکنش روانی و احساسی ما به این مسأله هم قابل توجه است. البته با وجود آنکه تحقیقات زیادی درباره ی آثار روانی خودزنی (بریدن عمدی بدن) و آسیب های تصادفی بزرگ (مثل سانحه ی رانندگی که با قطع عضو یا فلج شدن همراه باشد) صورت گرفته، اما تا به حال در مورد این جنبه از صدمات تصادفی جزئی پژوهشی انجام نشده. با این حال، سعی کنید تجربه ی بریدگی با کاغذ را در ذهن تان مجسم کنید: حس غافلگیری از اینکه کار ساده ای مثل تا زدن یک کاغذ می تواند باعث یک صدمه ی فیزیکی و مقادیر زیادی خونریزی شود، حس شرمندگی از اینکه بدن تان نتوانسته از پس کار به این سادگی بربیاید، حس عصبانیت از اینکه به خودتان صدمه زده اید و حس نگرانی از اینکه این اتفاق دوباره تکرار شود. بریدگی با کاغذ مسأله ی بزرگی نیست اما ممکن است واکنش احساسی پیچیده ای در ما ایجاد کند.
بریدگی با کاغذ به ما یادآوری می کند که فرقی ندارد کار ساده ای را تا به حال چند بار انجام داده باشیم، باز هم ممکن است تصادفاً به خودمان صدمه بزنیم. اگر این مسأله باعث شود که احساس همدردی بیشتری نسبت به دردهای اطرافیان مان پیدا کنیم و کمی متواضع تر باشیم، بنابراین شاید تجربه ی بریدگی با کاغذ مزیت هایی هم برای ما داشته باشد.
آخ آخ واقعا دردآوره.من چندین بار اینطوری شدم البته کاغذ بین ناخن و انگشتم کشیده شد و چنان خونی ریخته شد که نمی‌تونستم جلوشو بگیرم.انشالله هیچکی دچار نشه
آخ آخ واقعا دردآوره.من چندین بار اینطوری شدم البته کاغذ بین ناخن و انگشتم کشیده شد و چنان خونی ریخته شد که نمی‌تونستم جلوشو بگیرم.انشالله هیچکی دچار نشه
این مقاله چقدر زیبا، دقیق، علمی و روانشناسانه بود.
واقعا آفرین به نویسنده و مترجم آن… مرسی.