کره زمین با سرعت ۱۱۰ هزار کیلومتر در ساعت به دور خورشید می گردد، اما اگر روزی زمین از حرکت بایستد و دیگر به دور این ستاره ی سوزان و عظیم الجثه نگردد چه اتفاقی خواهد افتاد؟ این موضوعی است که در ادامه درباره ی آن صحبت خواهیم کرد.
اول آنکه اگر سیاره ی زمین یکباره از گردش به دور خورشید بایستد، شما فوراً جان خود را از دست خواهید داد، چون از روی کره ی زمین به سمت فضا پرتاب خواهید شد، درست مثل زمانی که در یک خودرو هستید و راننده یکباره ترمز می کند. اما اگر از سرعت گردش زمین به دور خورشید رفته رفته کم شود، یک مرگ تدریجی اما کماکان وحشتناک در انتظار شما خواهد بود. علت این مسأله داغ شدن تدریجی سیاره زمین است.
نیروی جاذبه ی شدید خورشید، زمین را مستقیم به طرف خود می کشاند. در عین حال، زمین سعی می کند از مسیری که در آن قرار گرفته خارج شود. این کشمکش که به یک مسابقه ی طناب کشی می ماند، کره زمین را در گردش نگه می دارد. اما اگر از سرعت گردش زمین کم شود و سیاره ی ما در نهایت از گردش بایستد، خورشید برنده ی این مسابقه می شود و فوراً ما را به قعر خود یعنی نابودی کامل می کشاند. در واقع شبیه سازی های دانشمندان نشان می دهد این سفر وحشتناک تا دل ستاره ی داغ و سوزان خورشید، تنها دو ماه طول می کشد.
هفته ی اول متوجه تغییر زیادی نمی شوید. دمای هوای کره زمین کمتر از یک درجه ی سانتیگراد افزایش می یابد و ظرف یک هفته ی بعدی به حدود ۱۶ درجه ی سانتیگراد می رسد. اما هر چه به خورشید نزدیک تر شویم، نیروی کشش خورشید قوی تر می شود و با سرعت بیشتری به سمت آن می رویم. این مسأله باعث افزایش تصاعدی دمای هوا می شود.
تا روز بیست و یکم، دمای هوای کره زمین به ۳۵ درجه ی سانتیگراد می رسد. این میزان، از دمای یک روز عادی در صحرای بزرگ آفریقا هم بیشتر است. گرمای بیابانی، خشکسالی، آتش سوزی و نابودی محصولات کشاورزی را به دنبال خواهد داشت. پرتوهای فرابنفش خورشید به قدری شدت پیدا می کنند که تنها ۱۵ دقیقه حضور در فضای بیرون به آفتاب سوختگی شدید می انجامد. در این زمان، بدن ما هم به حداکثر دمای قابل تحمل خود رسیده. هر گرمای بیشتری می تواند باعث گرمازدگی شدید شود، مسأله ای که به خستگی، هذیان یا حتی کما منجر می شود. اما این پایان گرما نیست و هوا باز هم گرم تر می شود.
تا روز سی و پنجم، دمای جهانی هوا به ۴۸ درجه ی سانتیگراد می رسد. این میزان با دمای هوای یک روز تابستانی عادی در دره مرگ برابری می کند که یکی از گرم ترین نقاط روی زمین است. بیشتر پستانداران، پرندگان و حشرات به دلیل پخته شدن پروتئین های تشکیل دهنده ی سلول های بدن شان تلف می شوند. حتی سوسک ها هم این شرایط آخرالزمانی را دوام نمی آورند. انسان ها برای ادامه ی حیات به دستگاه های تهویه ی هوا در فضاهای داخلی نیاز دارند. اما مشکل آنجا است که مقدار انرژی ای که برای فعالیت همزمان میلیون ها دستگاه تهویه مورد نیاز است به قدری زیاد است که باعث از کار افتادن شبکه های برق سراسر دنیا می شود. وقتی هم که راهی برای خنک نگهداشتن هوا وجود نداشته باشد، نابودی بشریت رقم می خورد.
تا روز چهل و یکم، زمین سیاره ی زهره را هم پشت سر گذاشته و دومین سیاره از خورشید محسوب می شود. دمای هوای کره زمین هم به ۶۶ درجه ی سانتیگراد رسیده. اما باور می کنید یا نه، هنوز موجوداتی هستند که به حیات خود ادامه می دهند. مثل باکتری ترموس آکواتیکوس که در آبفشان های داغ یلوستون زندگی می کند. اما کمتر از یک هفته بعد، هوا آنقدر گرم می شود که آب ها هم به جوش می آیند و حتی این باکتری هم از بین می رود.
تا روز پنجاه و چهارم، دمای هوا از ۱۶۰ درجه ی سانتیگراد عبور می کند و آخرین بقایای حیات بر روی کره زمین هم به تدریج از بین می رود. طولی نمی کشد که سیاره ی بی آب و علف زمین از مدار عطارد عبور می کند. زمین در آخرین هفته ی حیاتش، اولین سیاره از خورشید محسوب می شود. روز شصت و پنجم آخرین روز کره زمین است.
در این روز، نیروی گرانش شدید خورشید به قدری کره زمین را کش می آورد که آن را به شکل بیضی درمی آورد و مواد مذاب درون زمین یا همان ماگما شروع به بیرون ریختن از پوسته ی زمین می کند. در حدود ظهر، با رسیدن دمای هوا به ۳،۸۰۰ درجه ی سانتیگراد، کره زمین تکه تکه می شود و از آن سنگ مایع بیرون می زند. حالا سیاره ما به طور کامل نابود شده و دیگر وجود ندارد.
بدون نظر