پیشنهاداتی برای واکنش به رفتارهای توهین آمیز همکاران در محل کار

در اوقات کاری، زمان های زیادی است که رفتار یا ادبیات گفتاری و نوشتاری همکاران شما چه مافوق و چه مدیران میانی و چه دستیاران و نفراتی که زیر نظر شما مشغول به کار هستند، از نگاه شما توهین آمیز و غیر قابل قبول بر اساس عرف اداری و قانونی و حتی فرهنگی تشخیص داده می شود.

گاها افراد به آن چه توهین تلقی می کنند، واکنش سریع بروز می دهند و گاها از این واکشن در ساعات و روزهای آینده، متاسف می شوند.

اتفاقات زیادی در محل  کار رخ می دهد که با توجه به طبیعت کار شما و ریسک های مختلف، می تواند آزار دهنده باشد و جنسیت و نوع کار و محل آن و زمان فعالیت نیز معمولا از فاکتورهای تاثیر گذار در بروز چالش های مختلف برای منابع انسانی در یک سازمان است.

نحوه پاسخ به مطالب و رفتارهای توهین آمیز کارمندان و همکاران در سر کار چگونه باید باشد؟ چگونه باید با همکاری که تصور داریم  با عمل و و رفتار و نوشتار خود، با ما توهین کرده است، برخورد کنیم؟ به قول کتاب «هنر ظریف به هیچ نشمردن»، می توانیم خیلی جدی نگیریم یا به قول کتاب «هنر شفاف اندیشیدن»، می‌توانیم صبوری را بر واکنش سخت و فوری ارجح بدانیم، به هر حال، هر واکنشی نیازمند صبوری است.

صبوری، به فکر کردن بهتر شما کمک می کند. گاهی صبوری، باعث می شود که از اتفاقات ناگوار ناشی از واکنش عجولانه، اجتناب کنیم.

هر اقدامی از فردی که دریافت کننده توهین بوده، نیاز به عکس العمل است و این عکس العمل طبیعی است. هرعکس العملی، نیاز به تصمیم گیری دارد و اگر تصمیم گیری، بر اساس اطلاعات و داده های درست و به قولی خارج از دایره «ذهن فریبکار» باشد، اقدام شما سنجیده و منطقی خواهد بود.

اقدام منطقی در برابر فردی که توهین کرده است در محل کار، چه با لحن شوخ طبعی باشد چه جدی، این است که مافوق را در جریان این اقدام ناپسند همکار قرار دهیم.

بسیار مشخص است که در چین شرایطی که مورد حمله و توهین همکاری در سر کار قرار گرفته ایم و معتقدیم که فرد توهین کننده، خارج از عرف سازمانی و ماموریت ها و وظایفش در قبال شما رفتار کرده است، باید از خودمان سوال کنیم که این حرف و عمل، شوخی بوده است؟ جدی بوده است؟ فرد مذکور سابقه چنین کاری داشته است؟

سود و فایده

در این مواقع پیش از هر واکنش و اعتراضی به رفتار توهین آمیز همکار در محل کار، به این فکرکنید که واکنش شما به این مساله، باید جنجالی باشد تا دیگران هم با خبر شوند یا اطلاع به مافوق کفایت می‌کند؟ در واقع بایستی سود و فایده اعتراض خود را بسنجید.

اگر  شما به توهین همکار، واکنش نشان ندهید، احتمال تکرار وجود دارد.  اعتراض شما به صورت علنی این فرصت را فراهم می کند که فرد توهین کننده، رفتار خود را تغییر دهد. اما احتمال چالش های بعدی هم وجود دارد.

هزینه و فایده برای هر کاری باید بررسی شود. چه در سرمایه گذاری در سهام چه استارت آپ زدن و چه روابط متقابل ما با مردم در جامعه و سر کار. اگر شما در محل کار مورد توهین یک همکار قرار بگیرید و او مافوق باشد و پاسخ  شما سخت باشد، هر  واکنش سخت شما، روی نظر دیگران درباره شما تاثیر مثبت خاصی نخواهد داشت. چرا که دیگران به اندازه شما در جریان اتفاق رخ داده نیستند و رفتار شما، ذهن آن ها را به سمت قضاوت سطحی از شما، تشویق میکند.

• حتما بخوانید: جامعه شناسی ۱۳ سوال عجیب ایرانی‌ها!

گاهی شما برای ارتقا شغلی، باید رفتار معقولانه تر و دقیق تری درباره نوع و سطح اعتراض به رفتاری که فکر می کنید توهین آمیز بوده، در دستور کار داشته باشید و بهترین گزینه، بررسی این رفتار در چارچوب پروتکل های اداری است.

در محیط کار، معمولا افرادی که سابقه زیادی در همکاری با هم دارند، حتی شوخی ها و صحبت هایی که در حالت عادی برای دیگر همکارانشان، توهین آمیز و سخت است، جدی تلقی نمی شود. این افراد، گاها روابط نزدیکی با هم داشته و به دلیل رفاقت طولانی، شکایتی از هم ندارند و اجتماعی که دارند، سبب می شود تا اتحادی بین آن ها شکل بگیرد که آن چه برای دیگران  توهین تلقی  می شود، در جمع آن ها، عادی باشد.

اما هستند افرادی که تازه به جمعی اضافه می شوند و با اتحاد ها و اجتماع های مختلف که در اداره بین افراد و گروهی از افراد هم  نظر و هم عقیده شکل میگیرند، همراه نیستند. اگر شما در زمره این افراد هستید، سعی کنید تا دستیابی به اطلاعات خوب از روش و منش و رفتار همکاران، از پیش داوری ها که اطلاعات دم  دستی و سطحی به ذهن و فکر شما منتقل می کند، پرهیز کنید.

پرهیز از پیش داوری در واکنش به رفتار توهین آمیز

این که فلان همکار از فلان منطقه است و از فلان گویش برخوردار است و فلان تحصیلات و زندگی و سابقه کاری دارد، اگر از نظر شما جدی گرفته شود، پایه و معیار پیش داوری های شما می شود و در تصمیم گیری شما، جای منطق را می گیرد.

سعی کنید در چنین موقعیت هایی پیش داوری را از نظر دور کنید. گاهی افراد مطلع نیستند که فلان صحبت آن ها از نظر شما به دلیل تفاوت های فرهنگی و مذهبی و قومی و امثالهم، مصداق توهین است. خود را جای همکار خود بگذارید چرا که این احتمال وجود دارد که شما نیز موقعیت های مشابه قرار بگیرید. پس مهربان باشید و صبور.

هیچ کس در محل  کار دوست ندارد که به نژاد پرستی، توهین کننده یا جنسیت زده و امثالهم متهم شود. محل کار، محل بازی های سیاسی و بیانیه  های دولتی نیست. جایی است که همه برای یک هدف  که ماموریت ها و چشم اندازهای سازمانی است طبق قوانین مشخص، یکدست هستید تا سود سازمان را ارتقا داده و از مزیت ها استفاده کنید.

لذا سلسله مراتب سازمانی هر چه باشد، به دنبال ارتقا سود و کاهش زیان سازمان است و شما به عنوان منابع انسانی برای نیل به این آرمان هستید و رقیب همکار نیستید.

در ادارات، باید از متهم  کردن یکدیگر پرهیز کرد. حتی همکار شما که آگاهانه یا ناآگاهانه اشتباهی مرتکب شده است که دامنه آن، روی کار شما تاثیر گذاشته است، نباید متهم شود. او باید اصلاح شود تا شاهد تکرار این اتفاق نباشید. یا  حداقل شاهد ضربه  وسیع نباشید.

همراهی و همیاری و توسعه همکاری در میان کارمندان، نقش زیادی در کاهش تنش های محل کار و کاهش چالش های اداری در روابط بین افراد دارد.

در مقابل کارمندی که به شما توهین کرده است، از برچسب زدن پرهیز کنید. این که فلان همکار چون خانم است یا مردی جوان است یا دانشجو است یا مسن است یا از فلان نقطه  کشور است یا فلان سبک پوشش را دارد یا فلان خط سیر سیاسی دارد، نباید ابزار شما برای پاسخ به توهین باشد. به  جای برچسب زدن به عبارات توهین آمیز، نشان دهید که این حرف چه احساسی را در شما ایجاد کرده است.

روش‌هایی برای پاسخ به رفتار  توهین آمیز

شاید گفتن این جمله  که می دانم نیت تو از این رفتار و حرف این نبود، اما باعث ناراحتی من شد. گاهی می توان گفت و گو خود را با فرد توهین کننده با این سوال ادامه داد که منظورت از فلان حرف یا رفتار چه بود؟ اگر فرد بخواهید آن چه گفته است را دوباره تکرار کند یا منظورش را بهتر به شما بگوید. افراد گاها در انتقال منظور خود، بیشتر  تامل  کرده و شانس پس گرفتن حرف خود را خواهند داشت.

باید به همکارانی که رفتار و حرف آن ها توهین آمیز تلقی شده است، فرصت اصلاح را دارد. برای همین است که در اول گفتار اشاره شد که از واکنش تند پرهیز کنیم.

گاها با همکارانی در محل کار مواجه می شویم که ادبیات گفتاری یا نوشتاری یا رفتار آن ها در طول ساعت اداری، از نظر شما توهین آمیز است اما از نظر همکاران دیگر و اجتماع آن ها، توهین آمیز نیست. اگر در چنین شرایطی قرار گرفتید ، به شخصی که رفتار توهین آمیز دارد،‌اطلاعات بدهید.

از او بخواهید که با دریافت آموزش بیشتر، نظر و گفتارش را اصلاح کند.  بعضا توهین ها،‌ناشی  از ضعف اطلاعات و تصورات غطی است که در «ذهن فریبکار» ما وجود دارد.

گاهی پاسخ ظریف و منطقی شما به نظر و گفتار دوست و همکارتان در محل اداره، یک روش  جایگزین برای تلاش به منظور اصلاح  رفتار توهین آمیز همکار است. دادن زمان به فرد توهین  کننده که متوجه ناراحتی شما شده است، گامی در جهت دریافت عذرخواهی وی در کوتاه مدت یا میان مدت است.

استفاده از فردی با نفوذ برای انتقال پیام شما، گام هوشمندانه ای برای کاهش حجم تلفات در پی واکنش و اعتراض سخت شما است. تاثیر ژرفی هم  دارد و از همه مهمتر، کم  هزینه است. گاها شما چیزی را توهین آمیز تصور کردید و بعدا مشخص می شود که حرف و رفتار طرف مقابل، ۱۸۰ درجه با برداشت و تصور شما متفاوت بوده است. در این جا برنده شما هستید که از هر گونه واکنش نسنجیده و احساسی، اجتناب کرده اید.

در محل کار برای کاهش تنش ها، افزایش سطح  دوستی و ارتقا روابط با همکاران در همه بخش ها، می توان فضای دوستانه ای را حاکم کردد که اولین تاثیرش، کاهش ضریب  سوء تعبیر ها و برداشت های نادرست از حرف و گفتار همکاران است. موضوعی  که عامل  بسیاری از چالش  ها در محیط کار می شود.

• حتما ببینید: داستان ذهن فریبکار ما و زود باوری در فضای مجازی