زیباترین بیابان‌ها و سرزمین‌های برهوت و بی‌آب و علف معمولا در مکان‌های خشک و دورافتاده هستند. در این مناطق، نمایی باعظمت و شگفت‌انگیز از تپه‌های شنی و وسعت بی‌انتهای نمکزار‌ها که با انعکاس خورشید در تلالو هستند چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند.
از بین تمام سرزمین‌های خشک دنیا، در این مطلب، ۱۰ تا از باشکوه‌ترین و نفس‌گیرترین بیابان‌های برهوت روی این کره خاکی را به شما معرفی می‌کنیم که در ادامه می‌توانید مشاهده کنید.
دره‌های خشک مک موردو
با این که دره‌های خشک و بیابانی مک موردو (McMurdo Dry Valleys) در قاره قطب جنوب واقع شده اما مکانی بدون یخ و برف است که سالانه فقط ۲۰۰ میلی‌متر نزولات جوی برف یا باران را به خود می‌بیند. اینجا خشک‌ترین و پست‌ترین بیابان در این قاره است زیرا بادهای کاتاباتیک (پایین‌رو) به سرعت ۳۲۰ کیلومتر در ساعت می‌وزند و می‌توانند تمام رطوبت را خشک کنند. شرایط جوی دره‌های خشک مک موردو روی زمین چیزی شبیه سیاره مریخ در منظومه شمسی است.
دره ماه
صحرای آتاکاما در شیلی همان مکانی است که دره ماه (Valle de Luna) در آنجا واقع شده است. این سرزمین پس از صدها سال وقوع سیل و باد در این منطقه شکل گرفته است. به این دلیل نام این بیابان را دره ماه گذاشته‌اند که سطح زمین آن شبیه کره ماه از سنگ و تپه‌های شنی وسیعی تشکیل شده است. بازتاب نور خورشید در زمین‌های نمکی و شور اینجا با رنگ‌های درخشانی از قرمز، زرد، سبز و آبی روشن جلوه‌ای بدیع و منحصربه‌فرد به این بیابان لم یزرع می‌دهد.
وادی روم
دره وادی دوم (Wadi Rum) در سودان واقع شده و موطن کوه روم است؛ یعنی همان جایی که حیات وحش و صخره‌های حیرت‌انگیزی دارد. وادی روم مکانی عالی برای آنهایی است که به دنبال ماجراجویی هستند؛ مخصوصا کوه روم در سودان زیرا دومین ارتفاع بلند است. آنهایی که می‌خواهند در یک تور گردشگری به وادی روم سفر کنند، می‌توانند شترسواری یا اسب‌سواری در این بیابان را تجربه کنند تا زمین‌های خشک را سواره بپیمایند و شب را زیر ستارگانی که بسیار نزدیک‌تر و پرنورتر از هر جای دیگر به نظر می‌رسند چادر بزنند.
بیابان قله‌های نوک‌تیز
بیابان قله‌های نوک تیز (Pinnacle Desert) در پارک ملی نامبونگ در غرب استرالیا واقع شده است. ساختارهای حیرت‌انگیز و عجیبی در این بیابان وجود دارد که شبیه انگشت‌هایی از جنس سنگ آهک هستند و تصویری باورنکردنی، جادویی و حتی عرفانی را شکل می‌دهند. این سازه‌های سنگی به دلیل حرکت خورشید سایه‌های وحشت‌آوری را در بیابان ایجاد می‌کنند. بیابان قله‌های نوک تیز خانه گل‌های وحشی خاصی است که بین ماه‌های آگوست تا اکتبر جذابیت این مکان اعجاب‌انگیز را چندین برابر می‌کند.
دره مرگ
دره مرگ (Death Valley) گرم‌ترین و خشک‌ترین بیابان دنیاست که در امریکای شمالی واقع شده است. این سرزمین متنوع از بیابان‌هایی که دمایش حدودا تا ۵۵ درجه می‌رسد، کوهستان‌های برفی و تپه‌های شنی به رنگ‌های مختلف تشکیل شده است که در نهایت این مکان را به یک مکان منحصربه‌فرد و حیرت‌انگیز در ایالات متحده امریکا مبدل می‌کند. در این بیابان، دریاچه رِیسترِک پلایا وجود دارد که سنگ‌های متحرک عجیبی را می‌توان در این سو و آن سوی بیابان به صورت پراکنده مشاهده کرد. نقطه زیبای Zabriskie Point هم در این دره واقع شده است.
ارگ چبی
تپه‌های شنی بلندی که ارتفاع آنها به ۱۵۰ متر هم می‌رسد با نام ارگ چبی (Erg Chebbi) در صحرای بزرگ آفریقا (Sahara Desert) از جذاب‌ترین امکان گردشگری مراکش به حساب می‌آیند. این جاذبه توریستی از روستای مرزوقه، که در حومه ارگ واقع شده، شروع می‌شود و پرطرفدارترین راه برای سفر با شتر به شمار می‌رود؛ سفری که چندان هم راحت نیست.
بیابان نازکا
بیابان نازکا (Nazca Desert) به این دلیل مشهور است که خطوط نازکا از دوران ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح تا ۷۰۰ سال پس از میلاد مسیح در آن ایجاد شده است. این بیابان در دهه ۱۹۲۰ توسط هواپیمایی پِرو و هنگام پرواز از لیما به سمت آرِکوپا کشف شده است. خطوط نازکا بین پالپا و نازکا واقع شده‌اند و طراحی‌هایی از چهره‌های انسان‌ها، مارمولک، ماهی، شتر لاما، میمون و عنکبوت در سبک‌های مختلف را نشان می‌دهند. خطوط نازکا به دلیل شرایط جوی خشک و بی‌باد در این بخش از سواحل اقیانوس آرام هرگز پوشیده و از نظر ناپدید نمی‌شود.
صحرای سینا
صحرای سینا (Sinai Desert) در امتداد مرز مصر و فلسطین اشغالی واقع شده است و نه تنها به دلیل تاریخچه مذهبی‌اش برای گردشگران جذابیت دارد بلکه با مناظر زیبا و شگفت‌انگیزش جلوه‌گری می‌کند. رنگ‌های متضاد کوهستان با آبی نیلگون و شن‌های طلایی منظره‌های چشم‌نوازی را به رخ هر رهگذری می‌کشاند. این بیابان به دریا سرخ متصل شده است و به همین دلیل نامش در فهرست متنوع‌ترین بیابان‌های سرتاسر دنیا نیز به چشم می‌‌خورد.
بیابان ساسوس‌وِلِی
ساسوس‌ولی (Sossusvlei) در صحرای نامیب در نامیبیا واقع شده و از مشهورترین و پرطرفدارترین جذابیت‌های گردشگری است. در این بیابان، تپه‌های شنی سرخ‌رنگ با یک گودال بزرگ رُسی در وسط آن وجود دارد. رودخانه تسوچاب به گیاهانی که در این منطقه رشد می‌کنند آب‌رسانی می‌کند. بادهای این بیابان تپه‌های شنی را شکل داده و به مرور زمان بافت آن را تغییر می‌دهند. با هر طلوع و غروب خورشید، تپه‌های شنی رنگ‌هایشان را عوض می‌کنند و بهترین نماها را به عکاسان می‌دهند تا با پرسپکتیو متفاوتشان هنرنمایی کنند.
سالار دو ییونی
نمکزار مسطح سالار دو ییونی (Salar de Uyuni) در هنگام فصل خشک نمایی مبهوت‌کننده از سرزمینی سفید و بی‌انتها دارد و بزرگترین دشت نمکی دنیا محسوب می‌شود. آن طور گه گفته می‌شود، این دشت بیابانی و نمکی در فصول بارانی منظره حیرت‌انگیزی دارد زیرا تجمع باران روی سطح زمین آینه بزرگی را شکل می‌دهد که چهره نیلگون آسمان را منعکس کرده و سرزمینی رویایی با چشم‌اندازی سورئال و ماوارءالطبیعه را خلق می‌کند.
یه بار رفته بودیم کرمان. اونجا یه دهات زیبا هستش به اسم شهداد. طی این سالها بهترین جاییه که رفتم. جالب بود روزی دو سه بار اونجا با شتر میومدن. چهار روزی که بودیم هر روز نزدیکای ظهر و عصر دسته شتر میومدن و بار میزاشتن یا خالی میکردن بعد میرفتن. پرسیدم این قضیه چیه ماشین نیست؟ گفتش اینا برا دل خودشون هنوز که هنوزه با شتر بار میبرن و میارن. کالاهای مورد نیاز روستاها رو میبرن و محصولات کشاورزی میارن. شتراشونم قشنگ بود. از این چیزای دست ساز داشت تو گردنشون اویزون بود. توصیه میکنم یکبار شده برین بگردین. یادتون باشه شتر و صحرا نوردی یکی از فرهنگهای ما هست . فرهنگی که باید حفظ و معرفی بشه. به کشورای عربی نگاه کنین. با همین یه شتر سوار کردن کلی در امد دارن.
یه بار رفته بودیم کرمان. اونجا یه دهات زیبا هستش به اسم شهداد. طی این سالها بهترین جاییه که رفتم. جالب بود روزی دو سه بار اونجا با شتر میومدن. چهار روزی که بودیم هر روز نزدیکای ظهر و عصر دسته شتر میومدن و بار میزاشتن یا خالی میکردن بعد میرفتن. پرسیدم این قضیه چیه ماشین نیست؟ گفتش اینا برا دل خودشون هنوز که هنوزه با شتر بار میبرن و میارن. کالاهای مورد نیاز روستاها رو میبرن و محصولات کشاورزی میارن. شتراشونم قشنگ بود. از این چیزای دست ساز داشت تو گردنشون اویزون بود. توصیه میکنم یکبار شده برین بگردین. یادتون باشه شتر و صحرا نوردی یکی از فرهنگهای ما هست . فرهنگی که باید حفظ و معرفی بشه. به کشورای عربی نگاه کنین. با همین یه شتر سوار کردن کلی در امد دارن.