فیلمسازی یک فرآیند خلاقانه بسیار جذاب است. با نقش ها و مسئولیت هایی فراوانی که در جریان یک پروژه سینمایی وجود دارد، هنر فیلمسازی در همکاری با یک کارگردان قوی و خلاق نهفته است. بازیگران معمولاً کسانی هستند که در مرکز توجه قرار داشته، چهره هر محصول سینمایی یا تلویزیونی بوده و اگر چه تمام فیلم به تنهایی به آن ها وابسته نیست اما این بازیگران هستند که نقش بزرگ و اصلی را در موفقیت یک فیلم ایفا می کنند.
با این وجود، فرآیند فیلمسازی به شما اجازه می دهد که آزادی زیادی در گذرگاه های مختلف این عرصه داشته و برخی بازیگران بعد از مدتی نقش آفرینی به فکر تجربه جنبه های دیگر فیلمسازی می پردازند. بازیگران طراز اول بسیاری بوده اند که صندلی کارگردانی را نیز تجربه کرده اند. بسیاری از این بازیگران در عرصه فیلمسازی موفق نبوده اند اما برخی نیز بوده اند که به کارگردانانی برجسته تبدیل شده اند به طوری که برخی بر این باورند این افراد باید از همان ابتدا برای کارگردانی به دنیا آمده بودند و نه صرفاً بازیگری.
۱۰- ریچارد آیوادی
ریچارد آیوادی بیشتر به خاطر بازی در نقش یک متخصص آی تی عجیب و غریب به نام ماس در سریال تلویزیونی کالت بریتانیایی «گروه آی تی» (The IT Crowd) شناخته می شود. این نقش آیوادی را در یک فضای بزرگتر قرار داده و وی بدنبال این سریال موفق بود که توانست در نقش هایی شناخته شده تر بازی کند، براث مثال در فیلم «دیدبان» (The Watch) در کنار بن استیلر و جونا هیل. آیوادی کارگردانی را با کارگردانی میهمان در سریال های تلویزیونی و چندین موزیک ویدیو برای برخی از گروه های موسیقی بریتانیایی مانند Arctic Monkeys آغاز کرد تا اینکه در سال ۲۰۱۰ کارگردانی و نویسندگی اولین اثر سینمایی بلندش به نام «زیردریایی» (Submarine) را انجام داد.
این فیلم به شدت مورد تحسین منتقدان قرار گرفته و جوایز متعددی را برای آیوادی در پی داشت. او در ادامه تجربه کارگردانی، فیلم «همزاد» (The Double) با بازی جسی آیزنبرگ را ساخت. او از آن زمان تاکنون در پروژه های سینمایی و تلویزیونی متعددی کار کرده و به یک شخصیت شناخته شده در فضای سینمایی-تلویزیونی بریتانیا تبدیل شده است. انتظار می رود که به زودی شاهد فیلمی دیگر از آیوادی در مقام کارگردان باشیم.
۹- بن افلک
شاید برای توده مردم، نام بن افلک در میان فیلم سازان بزرگ و شناخته شده قرار نگیرد اما بدون شک وی استعداد و عمق بینی بسیاری بیشتری در دنیای کارگردانی نسبت به آنچه که در مورد وی گفته می شود دارد. البته که او چه در دنیای بازیگری و چه فیلمسازی کارهای بدی نیز داشته است اما بخش زیادی از دوران حرفه ای او، به ویژه در سال های اخیر، با موفقیت همراه بوده است. برای هر «جیلی» (Gigli) یک «ویل هانتینگ خوب» (Good Will Hunting) در کارنامه افلک و برای ایجاد توازن وجود دارد.
اولین باری که بن افلک روی صندلی کارگردانی نشست برای فیلم کوتاه و عجیب و غریبی با عنوان طولانی «من همسر همجنسبازم را کشتم و…» (I Killed My Lesbian Wife…) بود. وی بعد از افتضاحی که به دنبال این فیلم ایجاد شد تا سال ها سراغ کارگردانی نرفت اما بیش از یک دهه بعد و در سال ۲۰۰۷ با فیلم «رفته عزیزم رفته» (Gone Baby Gone) بار دیگر کارگردانی را تجربه کرد و این بار برخلاف مورد قبل، همه منتقدان به تحسین اثر افلک پرداختند. وی در ادامه فیلم های مهم و تحسین شده ای مانند «شهر» (The Town) و «آرگو» (Argo) را ساخت که برای دومی برندده جایزه اسکار بهترین فیلم نیز شد.
۸- مل گیبسون
دنیای مل گیبسون در سال های گذشته در عالم سینما و زندگی شخصی شبیه یک گرداب بوده است. گیبسون در سال ۱۹۷۷ به عنوان یک بازیگر بسیار معمولی کارش را آغاز کرد تا اینکه بازی در فیلم «مکس دیوانه» (Mad Max) به نقطه عطف دوران حرفه ایش تبدیل شد. از آن به بعد بود که گیبسون به ستاره فیلم های اکشن تبدیل شده و در سری فیلم های «اسلحه مرگبار» (Lethal weapon) به کارگردانی مارتین ریگز حضور یافت.
پس از یک دوره بازیگری پربار و بازی در چندین فیلم بلاک باستر موفق، گیبسون تصمیم گرفت شانسش را در دنیای کارگردانی نیز آزموده و اولین تجربه کارگردانی اش را نیز در سال ۱۹۹۳ با فیلم «مرد بدون چهره» (The Man Without a Face) کسب کرد. او در ادامه کارگردانی فیلم کلاسیک حماسی «شجاع دل» (Braveheart) را در سال ۱۹۹۵ در کنار ایفای نقش اول داستان بر عهده گرفت که به نقطه عطفی این بار در مقام کارگردانی برای گیبسون تبدیل شده و بسیاری را به تحسین استعدادهای وی به عنوان کارگردانی خلاق واداشت. گیبسون برای مدتی از دنیای کارگردانی کناره گیری کرد اما با یکی از بحث برانگیزترین فیلم های تاریخ سینما، «مصائب مسیح» (The Passion of the Christ) بازگشت.
این فیلم به خاطر تصویرسازی بی پروایانه ای که از به صلیب کشیدن عیسی مسیح انجام می داد و همچنین اتهامات ضد یهودی بودنش به یک پروژه جنجالی تبدیل شد. بعد از چند سال بایکوت شدن به خاطر عقاید تندروانه در دنیای سینما و همچنین نظرات و رفتارهای غیرمعمولش در زندگی شخصی، گیبسون در سال ۲۰۱۶ با «ستیغ اره ای» (Hacksaw Ridge) به صدر هالیوود بازگشت و این بار نیز در مراسم اسکار با نامزدی ها و جوایز متعدد از آن تجلیل شد.
۷- پنی مارشال
پنی مارشال به عنوان یک بازیگر در دنیای تلویزیون کار خود را شروع کرده و رفته رفته با کارهای مداومش در سینما و تلویزیون به یک چهره شناخته شده تبدیل شد. بعد از تشویق های بردارش، مارشال به سراغ کارگردانی رفته و ۴ اپیزود از سریال محبوب «لَورن و شرلی» (Laverne And Shirley) و چند سریال دیگر کارگردانی کرد. او در ادامه اولین فیلم بلند سینمایی اش را با نام «Jumpin’ Jack Flash» و بعد از کنار رفتن کارگردان اصلی پروژه کارگردانی کرد. این فیلم با نقدهای منفی منتقدان مواجه شد اما مارشال از این شکست دلسرد نشده و در سال ۱۹۸۸ با فیلم «بزرگ» (Big) با بازی تام هنکس به دنیای کارگردانی بازگشت. این فیلم به اولین فیلم به کارگردانی یک زن تبدیل شد که در باکس آفیس ایالات متحده به بیش از ۱۰۰ میلیون دلار فروش دست می یافت.
۶- راب رینر
دوران حرفه ای راب رینر با نقش مایکل استیویچ در سریال کمدی «تمام اعضای خانواده» (All in the Family) در دهه ۷۰ میلادی آغاز شد. بازی وی در نقش این شخصیت که با لقب «پخمه» (Meathead) شناخته می شد باعث شهرت رینر گردید و دو جایزه امی را نیز برای وی در پی داشت. وی بعد از این سریال در فیلم های و سریال های دیگری بازی کرد تا اینکه به فکر یک تجربه جدید افتاد. در اوایل دهه ۸۰، رینر و برخی از دوستانش به یک ایده در ابتدا احمقانه دست یافتند که به اولین تجربه وی به عنوان کارگردان تبدیل شد و بدین ترتیب بود که فیلم کالت کلاسیک «این اسپینال تپ است» (This is Spinal Tap) متولد شد.
این فیلم شبه مستند موزیکال مورد تحسین قرار گرفته و منتقدان سبک کارگردانی راینر را ستودند. با چند فیلم موفق دیگر از جمله فیلم برنده اسکار «چند مرد خوب» (A Few Good Men) و کلاسیک نوستالژیک «کنار من بمان» (Stand By Me)، راینر به یک کارگردان شناخته شده تبدیل شد. نکته جالب اینکه وی در آن زمان با پنی مارشال ازدواج کرده و هر دو مسیری مشابه را در دنیای کارگردانی در پیش گرفتند.
برای مطالعه قسمت دوم این مطلب می توانید از این لینک استفاده کنید.
بدون نظر